Ένας μικρός δρόμος στη Θεσσαλονίκη, μια χαμένη ευκαιρία

Λέξεις – Εικόνες: Γιάννης Παπαθανασίου

Η Φιλίππου Δραγούμη είναι ένας μικρός δρόμος της Θεσσαλονίκης που ξεκινά από την οδό Φιλίππου, διασταυρώνεται με την Αγίου Δημητρίου και φτάνει μέχρι την Κασσάνδρου.

Ένας στενός δρόμος, ασήμαντος κυκλοφοριακά για τους περισσότερους, λειτουργούσε κυρίως ως χώρος στάθμευσης, ειδικά το τμήμα από την Αγ. Δημητρίου ως τη Κασσάνδρου, που αυτό μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή.

Στα στενά του πεζοδρόμια, μικρότερα από το ένα μέτρο, δεν επέτρεπαν ούτε έναν πεζό να τα περπατήσει, αφού συναντούσες τα σκαλάκια των πολυκατοικιών ή κάποια κολόνα της ΔΕΗ ή το καφάο του ΟΤΕ. Εννοείται ότι σε τέτοια πεζοδρόμια δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει ο γονιός με το παιδί του σε καροτσάκι ή το αναπηρικό αμαξίδιο κάποιου συμπολίτη μας.

Ήταν προφανές ότι ένας τέτοιος δρόμος θα έπρεπε να ανακατασκευαστεί – αναπλαστεί, δίνοντας στους πεζούς τη δυνατότητα να κυκλοφορούν με ασφάλεια. Το τι δημιούργησαν οι υπηρεσίες του Δήμου αποτυπώνεται στις επόμενες εικόνες.

Και τι έφεραν τα σύγχρονα σχέδια: ένα δρόμο (;!) με το ίδιο στενό πεζοδρόμιο, στο  οποίο δεν μπορεί και πάλι να κυκλοφορήσει ούτε ένας πεζός, αφού το πλάτος του πεζοδρομίου είναι σχεδόν ίδιο, τα σκαλάκια έμειναν στη θέση τους, οι κολόνες έμειναν στη θέση τους, το καφάο έμεινε στη θέση του! Δε συζητάμε βέβαια για το γονιό με το καροτσάκι του ή τον ανάπηρο με το αμαξίδιο. Αυτοί και πάλι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να χρησιμοποιούν αυτόν τον δρόμο.

Το πεζοδρόμιο από την άλλη δεν είναι σε υψηλότερο επίπεδο, απλώς κάποια πασαλάκια το ξεχωρίζουν από τον «δρόμο». Αυτό έγινε για να δώσει περισσότερη ασφάλεια στον πεζό ή για να μην μπορεί να περπατήσει καθόλου σε όλο το μήκος του δρόμου στη διάρκεια μιας βροχής, αφού εκτός από τα νερά του δρόμου συναντά κάθε λίγο και τα λούκια των πολυκατοικιών που ξεχύνονται στον ενοποιημένο δρόμο-πεζοδρόμιο;

Τέλος, με την ανάπλαση της Αποστόλου Παύλου και τη μετατροπή της σε πεζόδρομο (;), αυτός ο μικρός κι ασήμαντος κυκλοφοριακά δρόμος, μετατράπηκε σε δρόμο που αποτελεί την πρώτη διέξοδο προς την Αγίου Δημητρίου για όλους αυτούς που κατεβαίνουν από τα Χίλια Δένδρα ή από την Καλλιθέα της Πάνω Πόλης.

Και τα εύλογα ερωτήματα: μπορούμε μια τέτοια κατασκευή να την ονομάσουμε δρόμο; Κατά πόσο είναι ασφαλής για έναν πεζό; Ποιος ήταν ο στόχος της ανακατασκευής, αφού δεν άλλαξε τίποτα, εκτός από το ότι χάθηκαν άλλες 15 θέσεις στάθμευσης;