Ένα πλάσμα παράξενο…

της Γιώτας Κωνσταντινίδου Εικόνες: Νατάσσα Χριστιανοπούλου

Η Δέσποινα Σαραφείδου μας συστήνει την Kassandra του Sergio Blanco. Ένα πλάσμα παράξενο και συνάμα οικείο. Κάπου την είδες, τη συνάντησες, έξω και μέσα σου. Νομίζω ότι είναι ο κρυμμένος πόνος κάτω από το γέλιο’’. Είναι η ζωή που σε πληγώνει αλλά σε πεισμώνει να συνεχίσεις, να γελάς και να ελπίζεις. ‘’Τomorrow is another day.’’

Η Κασσάνδρα του σήμερα τι ειδήσεις έχει να μεταφέρει;

Η Κασσάνδρα του σήμερα, δε φαίνεται να έχει καλές ειδήσεις να μεταφέρει, όπως δηλαδή και η τραγική Κασσάνδρα. Η Kassandra του Blanco καταπιάνεται με ζητήματα φύλου, ταυτότητας είτε είναι κοινωνική, εθνική ή φύλου, μοναξιάς και της υπέρβασής της καθώς και ζητήματα του φόβου. Όλα αυτά, εκφράζονται μοναδικά μέσα από χιούμορ, σαρκασμό, αφέλεια. Παρά το γεγονός ότι θα θέματα είναι πολύ σοβαρά, η προσέγγισή τους είναι με τέτοια ευχάριστη διάθεση που το μότο της ηρωίδας είναι, tomorrow is another day. Ό,τι και να γίνει θα το προσπαθήσουμε, ό,τι και να συμβαίνει, όσα άσχημα και να είναι τα πράγματα, θα προχωρήσουμε.

Πότε το κωμικό ενέχει και το τραγικό στοιχείο;

Το τραγικό είναι διαρκώς παρόν στο κείμενο. Συμπλέκονται και τα δυο. Υπάρχουν στιγμές, κατά τη διάρκεια της παράστασης καθαρά δραματικές και στιγμές καθαρά κωμικές που συναντιούνται. Είναι ένα πρόσωπο στο μεταίχμιο.

Είστε η μούσα του Sergio Blanco. Τι είδε σε σας;

Δεν είμαι, ίσως, η πιο κατάλληλη να το απαντήσω αυτό. Ήταν σίγουρα μια αναπάντεχη σύμπτωση γιατί ενδιαφερόμουν πολύ για την Κασσάνδρα, είτε με τις αρχαιοελληνικές εκδοχές της, είτε τις πιο σύγχρονες. Από την Κασσάνδρα της Κρίστα Βολφ, μέχρι την Κασσάνδρα της Καραπάνου. Χωρίς να τα έχουμε συζητήσει όλα αυτά τα είδε, ήταν αντανάκλαση, δεν ξέρω, πάντως έγραψε το κείμενο για μένα.

Η γλώσσα, τα σπαστά αγγλικά, μαρτυρούν το γεγονός ότι η ηρωίδα δεν ανήκει κάπου;

Τα σπαστά αυτά αγγλικά, είναι τα στοιχειώδη αγγλικά του μετανάστη. Το πιο βασικό εργαλείο που έχει κανείς για να επικοινωνήσει με τον άλλο, για να μπορεί να επιβιώσει. Αυτή η στοιχειώδης γλώσσα, με έκανε σαν ηθοποιό να ψάξω το πώς μπορεί να εκφραστεί το ο,τιδήποτε λέει το κείμενο και με άλλους τρόπους. Πιστεύω δε, ότι λειτουργεί αντίστοιχα και στους θεατές. Το ότι η γλώσσα είναι τόσο βασική, δίνεται, κατά κάποιον τρόπο, πιο εύκολα όχημα για την επικοινωνία.

Ένας εγκλωβισμένο εαυτός μέσα σ’ έναν άλλο εαυτό. ‘’Τον ξένο και τον εχθρό τον είδαμε στον καθρέφτη.’’, Σεφέρης. Πόσο αντηχείται κάτι τέτοιο στο κείμενο;

Η Kassandra είναι ένα πολύ ακραίο πρόσωπο. Φορτωμένο, θαρρείς με όλα τα δεινά της μοίρας. Παράξενο πρόσωπο, είναι και μετανάστρια, είναι και τραβεστί. Η ίδια νιώθει περίεργα με τον εαυτό της. Βρίσκεται συνεχώς ταξιδεύοντας σε ξένο τόπο. Πουθενά δεν έχει καταφύγιο. Η ίδια αντανακλά αυτή την αίσθηση του ξένου, του περίεργου που έχει ο καθένας από μας σήμερα, σε σχέση με τον εαυτό του, την επικοινωνία του με τους άλλους και την ένταξή του σε μια κοινωνική ομάδα ή σε μια χώρα. Αυτό έχει φανεί στις παραστάσεις. Θεατές σε διάφορες χώρες μου έχουν πει, ‘’μιλάς για τη ζωή μου’’. Κι αυτό είναι το παράδοξο. Το πρόσωπο αυτό είναι τόσο ακραίο. Φαίνεται, όμως, ότι φέρει ένα πυρήνα ανθρώπινο, έναν πυρήνα προβληματισμού που αγγίζεις όλους εμάς.

Ξένη σε κάθε γη. Πότε έρχεται η λύτρωση και το καταφύγιο;

Το καταφύγιο είναι η επικοινωνία με τον άλλο. Είναι η στιγμή αυτή όπου εκείνη με τους θεατές θα έχουν βρεθεί σε μια κατάσταση αλληλεγγύης, φιλίας. Αυτό κάνει η kassandra, μιλάει διαρκώς για να μπορέσει να υπάρξει. Είναι σαν ο λόγος της να είναι το νήμα που την κρατάει στη ζωή. Όσο ο άλλος της δίνει την προσοχή του, το ενδιαφέρον του, όσο μπορούν να συνυπάρξουν, τότε δικαιώνεται και κείνη.

Bραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου (Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Apollon 2011, Φίερ), Βραβείο Ερμηνείας Actor of Europe 2012 (Διεθνές Φεστιβάλ Actor of Europe – Ρέσεν), καθώς και άλλες διακρίσεις. Τι αναγνωρίζουμε στην Kassandra;

Νομίζω ότι είναι ο κρυμμένος πόνος κάτω από το γέλιο, που συμβαίνει σε όλους μας. Οι δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίζουμε για να υπάρξουμε στη ζωή και τις οποίες αποφασίζουμε, με την όποια γενναιότητα διαθέτει ο καθένας να τις διαχειριστούμε με το γέλιο και με μια διάθεση θετική ότι θα ‘’προχωρήσω παρακάτω.’’ Μαζί με τον άλλο. Αυτή η αλληλεγγύη, είναι ο κεντρικός πυρήνας του έργου.

Τι συναισθήματα μας δημιουργεί; Πώς φεύγει ο θεατής από την παράσταση;

Την περισσότεροι ώρα γελούν γιατί όπως ανέφερα όλα τα θέματα εκφράζονται με πολύ χιούμορ, στο τέλος, όμως, συγκινούνται.

Η Kassandra είναι μετανάστρια και τραβεστί. Έχουν έρθει να δουν την παράσταση τέτοιοι άνθρωποι;

Ναι, έχουν έρθει. Έχει παιχτεί η παράσταση σε Φεστιβάλ που απευθυνόταν σε τέτοιο κόσμο αλλά και στην Αθήνα όπου έχει ανέβει η παράσταση σε μπαρ, έχει τύχει να μπουν μέσα τυχαία μετανάστες, να πουλήσουν κάτι. Τους προσκάλεσα να καθίσουν, είδαν κομμάτια από την παράσταση και μπορεί να μην ήταν σε θέση να το εκφράσουν απόλυτα καθαρά αλλά αυτό που καταλάβαινες είναι ότι αναγνώριζαν ένα κομμάτι που συμβαίνει στους ίδιους. Το ίδιο και με τραβεστί. Το παράξενο και ωραίο είναι ότι η Kassandra μιλάει σε ανθρώπους που δεν ανήκουν σε τέτοιου τύπου ομάδες. Σήμερα με την παγκοσμιοποίηση και την κρίση, ο καθένας από μας μπορεί να βρεθεί στη θέση του ξένου και του μετανάστη.

Το έργο έχει παιχτεί και στο εξωτερικό. Υπάρχει μεγάλη απόσταση του ελληνικού με το ξένο κοινό στο θέμα της αποδοχής της ετερότητας;

Στο εξωτερικό, ίσως στο θέμα της αποδοχής της ετερότητας, τα πράγματα να είναι λίγο καλύτερα. Ίσως λόγω παιδείας, περισσότερης ανάλογης εμπειρίας, υπάρχει περισσότερη διάθεση για αποδοχή. Από την άλλη, υπάρχουν διαφορές στην νοοτροπία του κοινού για την παράσταση. Σε μια χώρα μπορεί ο κόσμος να είναι πιο εκδηλωτικός, να δείξει πιο εύκολα τα συναισθήματά του, σε μια άλλη όχι. Στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, στην Ισπανία, είναι πιο έκδηλη η συγκίνηση. Στην Ελλάδα, ο θεατής είναι περισσότερο σε θέση να εκτιμήσει και να νιώσει και το χιούμορ της Kassandra, το παιχνίδι ανάμεσα στο σύγχρονο πρόσωπο και στην Κασσάνδρα του μύθου.

Να κλείσουμε με κάποια λόγια της ηρωίδας;

Είπα και πριν ότι το μότο της είναι, ‘’tomorrow is another day’’, που είναι παρμένο φυσικά, από την Σκάρλετ Ο’ Χάρα, ‘’ Όσα παίρνει ο άνεμος’’. Για μένα αυτός είναι πυρήνας της ζωηρότητάς της, ότι δεν θα το βάλει κάτω. Θα συνεχίσω και εφόσον εσύ απέναντι είσαι μαζί μου. Μια άλλη επιτυχημένη διατύπωση είναι στο τέλος που αποχαιρετά τους θεατές, ‘’life is a tragedy, but bugs bunny’’. O Sergio, δανείζεται στοιχεία από τη σύγχρονη πραγματικότητα. Ο bugs bunny, στοιχείο της αμερικανικής κουλτούρας, είναι ο καταφερτζής, θα βρει τρόπο να επιζήσει.

Συντελεστές Σκηνοθεσία: Δέσποινα Σαραφείδου – Ευαγγελία Ανδριτσάνου Επιμέλεια κοστουμιών: Λουκία Μινέτου Μουσική επιμέλεια: Βασίλης Τσόνογλου Φωτογραφίες – Επιμέλεια φωτισμού: Δημήτρης Γερακίτης Οπτική επικοινωνία: Dennis Spearman Trailer: Χρήστος Μουρούκης Ερμηνεία: Δέσποινα Σαραφείδου Μια παραγωγή της Εταιρείας θεάτρου 1+1=1 Πληροφορίες της παράστασης Χώρος: Black Box, Βασ. Όλγας 65 και Φλέμινγκ 2 Πρεμιέρα: Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου στις 23:00 Ημέρες και ώρες: Παρασκευή 5, Σάββατο 6 Δεκεμβρίου στις 21:00, Κυριακή 7 Δεκεμβρίου στις 20:00 Εισιτήρια: Κανονικό 15€, μειωμένο (φοιτητικό – ανέργων) 10€

Η παράσταση θα συνεχιστεί και σε άλλες πόλεις της Β. Ελλάδος:

*ΜΥΛΟΣ cafe-bar, 19ης Mαΐου, Δράμα, Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου, 21.30 (Διοργάνωση: Σύλλογος Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Δράμας)

«Δύο» Καφενείο Τέχνης, Θέμιδος και Ηφαίστου, Σέρρες, Παρασκευή 12 και Σάββατο 13 Δεκεμβρίου, 21:00 (Κρατήσεις: 2321551315)