Ένα στόμα να μου πει ουρανός και να πλεύσουμε στο Δέλτα των Ελπίδων
Άλλοι μιλούν για ένα "τερατάκι" που μπήκε αιφνιδιαστικά στις ζωές μας, άλλοι για τον περιβόητο αόρατο εχθρό.
Άλλοι μιλούν για ένα “τερατάκι” που μπήκε αιφνιδιαστικά στις ζωές μας, άλλοι για τον περιβόητο αόρατο εχθρό. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν ιό της μεγάλης οικογενείας των κορονοϊών, που συνήθως προσβάλλουν τα ζώα. Σπάνια στελέχη όμως μπορούν να μεταφερθούν και στον άνθρωπο. Προηγήθηκαν ιστορικά οι ιοί ΜERS και SARS. Διανύουμε μία περίοδο γεμάτη ιδιαιτερότητες. Το θετικό είναι ότι ο COVID-19 δεν προκαλεί θάνατο στη συντριπτική του πλειοψηφία. Επομένως θεωρώ δεδομένο πως δε θα ζήσουμε, στην παρούσα φάση τουλάχιστον, ημέρες πανούκλας, χολέρας, ισπανικής γρίπης ή κάτι που να τις θυμίζει. Βιώνουμε ωστόσο ένα σοκ ικανό να μας ταρακουνήσει για τα καλά.
Η ραγδαία άνοδος τεχνολογίας και επιστήμης μας έκανε να νομίζουμε πως είμαστε άτρωτοι. Tεχνητή νοημοσύνη και Βιοτεχνολογία ανεβάζουν καθημερινά ολοένα και ψηλότερα τον πήχη. Ο ιός βρήκε όμως το κενό, το παράθυρο και μας θέτει εκβιαστικά προ των ευθυνών μας. Μας κάνει να εκτιμήσουμε το μεγαλύτερο αγαθό, την ΥΓΕΙΑ. Παράλληλα στο προσκήνιο έρχεται η ανάγκη ενίσχυσης των Εθνικών Συστημάτων Υγείας. Γιατροί και νοσηλευτές είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης. Πόσοι αληθινοί ήρωες έπεσαν επί το καθήκον στην Ιταλία, τιμώντας μέχρι την τελευταία ανάσα τον όρκο του Ιπποκράτη; Μοναδικός τρόπος να τους βοηθήσουμε επί της παρούσης να μείνουμε σπίτι.
Αυτή η παροδική στέρηση της ελευθερίας είναι ενάντια στην ανθρώπινη φύση. Είναι δύσκολο να την αποδεχθείς, ωστόσο είναι δυστυχώς αναγκαία κι απαραίτητη για ένα διάστημα, με αίσθηση σεβασμού στον συνάνθρωπο. Όλο το μυστικό είναι πως θα αντιμετωπίσεις αυτόν τον χρόνο. Είναι θέμα ανθρώπου. Μπορεί κάλλιστα να γίνει αφορμή για να δημιουργήσεις. Ακριβώς αυτό επέλεξε ο γλύπτης, Γιώργος Μπαρδάκας σχεδιάζοντας με λεπτομέρεια την πηγή του κακού, δηλαδή τον κορονοϊό COVID-19, θέλοντας να “ξορκίσει” τη δίνη και να τελειώσει το συντομότερο ο εφιάλτης που βιώνουμε.
Γεννήθηκε στην Μελίτη το 1985 και μεγάλωσε στη Φλώρινα. Από νεαρή ηλικία ξεχώρισε με τις επιδόσεις του στις Καλές Τέχνες. Τα έργα του υπάρχουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει το περίφημο “Contralto”, το οποίο κοσμεί την πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου στη γενέτειρά του. Ο ίδιος τονίζει ότι το μέταλλο είναι από τα πιο σκληρά υλικά στον κόσμο κι όμως το λυγίζουμε και το “πλάθουμε”. Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, είμαστε ως άνθρωποι δυνατότεροι από το μέταλλο. Το μέταλλο επιβιώνει στις κακουχίες. Ακόμα και σκουριασμένο ή παραμορφωμένο παραμένει ανθεκτικό και μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι καινούργιο. Το μέταλλο έχει την ικανότητα της αναγέννησης, όπως την έχουμε κι εμείς.
Αυτήν την αισιόδοξη ματιά κρατάμε και πρέπει να υιοθετήσουμε κι εμείς αυτές τις δύσκολες στιγμές. Μέσα από τα κομμάτια μας θα ξαναγεννηθούμε. Θα πάρει χρόνο, δε θα είναι εύκολο, πρέπει όμως να δείξουμε πυγμή την επόμενη ημέρα. Η Τέχνη έρχεται να συναντήσει τη ζωή κι όλη αυτή η σύμπραξη, η αλληγορική αλληλεπίδραση μας κάνει σοφότερους. Το εύκολο είναι παραιτηθείς, να παραδοθείς στον φόβο που μόνο άγχος και στρες δημιουργεί. Εμείς όμως κάναμε μία άλλη επιλογή.
Τρεις άνθρωποι, ο Γιώργος κι ο Γιάννης κι εγώ συνεργαστήκαμε κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες. Γνωριστήκαμε, μιλήσαμε από απόσταση, ανταλλάξαμε απόψεις, χρησιμοποιήσαμε την τεχνολογία προς όφελος της δημιουργίας και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό. Ελπίζουμε με το πέρας της “καραντίνας” να τα πούμε από κοντά και γιατί όχι να οργανώσουμε μία νέα συνεργασία κάτω από πολύ πολύ καλύτερες συνθήκες. Η αρχή έγινε, το καλό νίκησε…
Συνεργάστηκαν οι Γιώργος Μπαρδάκας, Γιάννης Αργυριάδης, Μίλτος Τόσκας.
