Ένας απλός υπάλληλος videoclub
Βραβείο σχεδιασμού στα ΕΒΓΕ 2017 για το βιβλίο του Τέλλου Φίλη στον Δημήτρη Κολιαδήμα.
του Γιώργου Τσιτιρίδη
Το πρώτο ποιητικό βιβλίο με το οποίο μας συστήθηκε ο Τέλλος Φίλης “Η αποσιωπητική ηλικία” από τις εκδόσεις BIBLIOTHEQUE κατάφερε να γνωρίσει επιτυχία και να γίνει αγαπητό παρ΄ όλο που δεν είχε την δυνατότητα ευρείας διανομής και διαφήμισης. Ένα χρόνο μετά η δεύτερη ποιητική προσπάθεια του έχει τον τίτλο «Ένας απλός υπάλληλος videoclub» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Eντευκτήριο του Γιώργου Κορδομενίδη.
Το βιβλίο μου το έφερε ο ίδιος ένα ήσυχο απόγευμα από το μαγαζί (όντας και εγώ ένας απλός υπάλληλος videoclub) σαν ένας πατέρας που δίνει στο γιο του μια συμβουλή χωρίς να έχει την απαίτηση να την ακολουθήσει ή σαν να θέλει να πει μια ιστορία δική του από τα παλιά χωρίς να τον νοιάζει αν αύριο κάποιος θα την θυμάται. «Εύχομαι να σου πει κάτι» μου είπε,άναψε ένα τσιγάρο και έφυγε.
Αναρωτήθηκα αν είναι τυχαίο που και τα δυο του βιβλία κυκλοφόρησαν την ίδια εποχή –την άνοιξη- η αν θέλει παρ όλη την μελαγχολία που πολλές φορές τον διακατέχει να περάσει ένα δικό του αισιόδοξο μήνυμα.
Άρχισα να το ξεφυλλίζω και από τις πρώτες κιόλας σειρές ένιωσα να ταξιδεύω σε κόσμους διαφορετικούς αλλά συνάμα οικείους. Μια ποιητική συλλογή που νομίζεις ότι είναι γραμμένη από έναν επαναστατημένο νεαρό του σήμερα ο οποίος εκφράζει την ανάγκη του να επικοινωνήσει με κάποιον νεαρό του αύριο.
Όσοι γνωρίζουν τον Τέλλο Φίλη γνωρίζουν ότι το δεύτερο σπίτι του εδώ και χρόνια είναι το seven film gallery στην Αλεξάνδρου Σβώλου 45. Εκεί σαν ένας «Απλός υπάλληλος videoclub» όπως ο ίδιος δηλώνει, πίσω από μια μεγάλη γυάλινη τζαμαρία, ένα διάφανο τοίχο ουσιαστικά, βλέπει να περνάει από μπροστά του η καθημερινότητα μιας πολυσύχναστης γειτονιάς του κέντρου την οποία αντιλαμβάνεται και φιλτράρει με τον δικό του μοναδικό και ιδιαίτερο τρόπο.
Άλλοτε παγιδευμένος και σε αδιέξοδο, χωρίς ελπίδα όπως ο ίδιος συχνά λέει εκεί αμέσως μετά φτιάχνει μια και την γεμίζει με όνειρα και προσδοκίες. Μπορεί να είναι ένας απλός παρατηρητής και να περνάνε από μπροστά του άνθρωποι ποδήλατα,λεωφορεία, αδέσποτα και αυτοκίνητα όμως είναι αυτός που θα επιλέξει ποιους θα υποδεχτεί στο δικό του γυάλινο κόσμο εκεί που συνυπάρχουν όλοι οι καλοί και αγαπημένοι φίλοι,εκεί που γεννιούνται νέοι, εκεί που ανοίγονται δρόμοι και νέοι ορίζοντες. Μέσα σ αυτό τον κόσμο που έχει φτιάξει ο ποιητής ονειρεύεται και αναπολεί:
«Το δικό μου δωμάτιο δεν έχει πάτωμα μονάχα ουρανό»
Οι κινηματογραφικές αναφορές δεν λείπουν από το βιβλίο όπως είναι λογικό μιας και το σινεμά παραμένει η μια και μεγάλη αγάπη. Ποιήματα που είναι από μόνα τους αυτόνομες σκηνές ή θα μπορούσαν να είναι σενάρια από ταινίες μικρού μήκους.
Ούτε ο πολιτικός λόγος θα μπορούσε να απουσιάζει από ένα άτομο τόσο βαθιά πολιτικοποιημένο –με την έννοια του ενεργού πολίτη.
Σε ένα από τα ωραιότερα πολιτικά του ποιήματα γράφει:
«Τόσα πολλά SOS στην ιστορία και πάντα έπεφτε η μάχη στα Δερβενάκια… …και ακόμα ετούτη η μεταπολίτευση δεν λέει να τελειώσει».
Εκεί πίσω από την τζαμαρία η οποία είναι ο τόπος και ο χρόνος, όσες σκέψεις δεν γίνονται φωτογραφίες και post στο facebook γίνονται αναμνήσεις και κάποιες από αυτές, ποίηση.
Γιατί μόνο έτσι μπορεί να γαληνέψει για λίγο το ασίγαστο πάθος του ποιητή.
Γιατί όπως και ο ίδιος μας λέει:
«Δεν γράφω ποίηση μαθαίνω τρόπους να κοιμάμαι τις νύχτες»
ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΒΙΝΤΕΟΚΛΑΜΠ
Εγώ θα βλέπω ταινίες και θα έρχομαι να σου τις λέω εσύ δεν θα μιλάς και το τσιγάρο που σου άφησα στην ίδια θέση θα είναι
Γονατιστός στα χαλίκια θα σου σφυρίζω το μουσικό θέμα των τίτλων δεν θα υπάρχουν δάκρυα νερό θα τρέχουν οι υποθέσεις μόνο τα λουλούδια από το χθεσινό που ανασαίνουμε ακόμη
Εκεί. Μέχρι να αρχίσει να νυχτώνει σιωπηλά θα επιστρέφω αφού σκουπίσω το τζαμάκι ανάψω το ρεσό χωρίς σταυροκοπήματα, χωρίς υποκατάστατα.
Θα επιστρέφω ως το βιντεοκλάμπ καινούργιες ταινίες να πάρω να τις δω να έρθω πάλι να σου τις διηγηθώ
30.12
Θα θυμάμαι την πλάτη να φεύγει με την παλιά καμπαρντίνα το τσιγάρο στο χέρι Δεν μ άφησες να απαντήσω Ρώτησες και έφυγες Κι από τότε αναπάντητος κυκλοφορώ στον κόσμο.
Το βιβλίο θα παρουσιαστεί στην 12η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης Κυριακή 10 Μαΐου (19.00 – 20.00) αίθουσα «Ζήσιμος Λορεντζάτος» (περίπτερο 15) Είσοδος Ελεύθερη, ένδυμα περιπάτου, κινητά κλειστά.
Για το σχεδιασμό του εξωφύλλου του βιβλίου ο Θεσσαλονικιός designer Δημήτρης Κολιαδήμας κέρδισε βραβείο σχεδιασμού στα ΕΒΓΕ 2017.
