«Ένας Διαφορετικός Τυμπανιστής»: Ένα κρυμμένο διαμάντι

Λέξεις: Χριστόδουλος Ράδος

Το βιβλίο «Ένας διαφορετικός τυμπανιστής» του Γουίλιαμ Μέλβιν Κέλλυ σε μετάφραση του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη αποτελεί μία καθόλα ενδιαφέρουσα οπτική στις συνθήκες συνύπαρξης των λευκών και των έγχρωμων κατοίκων του αμερικανικού Νότου, αλλά και γενικότερα της ζωής εκεί στα μέσα του 20ού αιώνα. 

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης, όπως και τα έργα του, χαρακτηρίστηκαν από πολλούς ένας κρυμμένος θησαυρός, αφού όπως και πολλοί άλλοι έκαστοι στο είδος, αναγνωρίστηκαν μετά θάνατον.

Η ιστορία βασίζεται σε ένα κεντρικό γεγονός, μία κατά κάποιον τρόπο επανάσταση που πυροδοτεί τον μαζικό ξεσηκωμό των έγχρωμων κατοίκων του συνόλου της Πολιτείας. Υπαίτιος για αυτόν τον ξεσηκωμό, δεν είναι άλλος από τον Τάκερ Κάλιμπαν, χάρις τον οποίο και την αθόρυβη φυγή του, πυροδοτήθηκε ο καταπιεσμένος κόσμος του Νότου να τον ακολουθήσει.

Ο Τάκερ, εργαζόμενος για πολλά χρόνια για την οικογένεια Γουίλσον, όπως και οι πρόγονοί του, αγοράζει μία αξιοσημείωτη έκταση γης από την οικογένεια των αφεντικών του, σε μια προσπάθεια να αποσπασθεί από τα δεσμά που κρατούν τον ίδιο, αλλά και τους υπόλοιπους έγχρωμους κατοίκους της Πολιτείας έμμεσα εξαρτώμενους από τους λευκούς. Μία μέρα λοιπόν, ο Τάκερ ξεκινά να ρίχνει αλάτι στα χωράφια του, να σκοτώνει τα ζωντανά του, να καίει τα υπάρχοντα αυτού και την οικογένειας του, και ησύχως, υπό τα βλέμματα των συντοπιτών του, χάνεται στο δάσος πλάι στη γυναίκα του και το μωρό τους. Η κίνηση αυτή ωθεί όλους τους υπόλοιπους έγχρωμους κατοίκους της Πολιτείας να την εγκαταλείψουν μαζί με αυτόν.

Το ενδιαφέρον της ιστορίας έγκειται στη συγκρότηση μίας ρεαλιστικής εικόνας της εποχής, μίας εποχής μακριά από τις οπτικοακουστικές μας εμπειρίες, από τις ιστορίες που αποτυπώνουν με το στόμα τους οι πρόγονοί μας. Μία ιστορία από την άλλη πλευρά του πλανήτη. 

Ο καταπιεσμός, η αδικία και ο μόχθος για ουσιαστική χειραφέτηση, από μία διαφορετική οπτική. Εκτός όμως από την ιστορία, τα βλέμματα τραβάει και η αφήγηση. Κατά τη διάρκεια του μυθιστορήματος αυτού, τον λόγο έχουν μονάχα οι λευκοί κάτοικοι του τόπου, η «κυρίαρχη φυλή». Και παράλληλα με την αφήγηση από διαφορετικά πρόσωπα και τις ιστορίες που αυτά εξιστορούν, ο συγγραφέας με ένα μοναδικό τρόπο αποδομεί το μίσος και τη μισαλλοδοξία, το εγκληματικό πρόσωπο του φθόνου, της αγραμματοσύνης και των πρωτόγονων ενστίκτων που αυτά παρακινούν. Όμως αποδεικνύεται πως:

«Οποιοσδήποτε, ναι, οποιοσδήποτε μπορεί να φτάσει τα δεσμά του. Αυτό το θάρρος όσο βαθιά θαμμένο κι αν είναι, πάντα περιμένει να το αντλήσεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι η σωστή παραίνεση, η σωστή φωνή που θα κάνει την παραίνεση, και το θάρρος θα έρθει βρυχώμενο σαν τίγρης».