Ένας υποψήφιος καταδικασμένος στα δικαστήρια απέναντι σε μια πρώην Γενική Εισαγγελέα

Λέξεις: Στράτος Σαφιολέας

O Πρόεδρος Joe Biden ανακοίνωσε πως δεν θα είναι ο υποψήφιος των Δημοκρατικών στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου χθες Κυριακή στις δύο παρά τέταρτο το απόγευμα Αμερικής (εννέα παρά τέταρτο στην Ελλάδα), με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εκτός από ελάχιστους συνεργάτες του και κάποια μέλη της οικογένειάς του, ακόμα και οι κοντινοί του σύμβουλοι το έμαθαν για την απόφαση του μόλις ένα λεπτό πριν τις αναρτήσεις σε ένα zoom call σύμφωνα με τον Peter Baker, τον ανταποκριτή των New York Times στον Λευκό Οίκο.

Αν και η εξέλιξη αυτή ήταν αναμενόμενη, δεν ήταν υποχρεωτική. Ο Biden είχε πολυάριθμους “μπετοναρισμένους” οπαδούς οι οποίοι θα τον στήριζαν μέχρι τέλους. Δεν ξέρω αν φαίνεται περίεργο, αλλά οι πιο θερμοί οπαδοί του ήταν από το πιο “αριστερό” liberal τμήμα του Δημοκρατικού κόμματος (για παράδειγμα ο γερουσιαστής Bernie Sanders ο οποίος είχε δηλώσει πως ο Βiden είναι η καλύτερη επιλογή). Στο παρελθόν ο Biden έχει βρεθεί αντιμέτωπος με αρνητικές προβλέψεις για το πολιτικό του μέλλον. Τις αγνόησε και τις περισσότερες φορές δικαιώθηκε. Το να αποφασίσει να παραιτηθεί αποτελεί μια αλλαγή στάσης για πρώτη φορά στην πενηντάχρονη πορεία του.

Η απόφαση του Βiden είναι ιστορική και γενναία. Στην σύγχρονη Αμερική μόνο ένας Αμερικανός πρόεδρος, ο Lyndon Johnson, δεν διεκδίκησε την επανεκλογή του.

Αποχωρώντας από την εκλογική διαδικασία ο Πρόεδρος Biden, πρότεινε ως υποψήφια στη θέση του την σημερινή Αντιπρόεδρο Kamala Harris. Η εισήγησή του προφανώς φέρει μεγάλη βαρύτητα, αλλά δεν δεσμεύει κατά κανένα τρόπο τους περίπου 4600 εκλέκτορες του Δημοκρατικού κόμματος που θα συγκεντρωθούν στις 19 Αυγούστου στο Chicago για να επιλέξουν την υποψήφια ή τον υποψήφιο.

Δεν υπάρχει προηγούμενο αποχώρησης υποψήφιου τόσο αργά στη διαδικασία. Ο Lyndon Johnson αποχώρησε πριν τις προκριματικές εκλογές. Σε αυτή την πρωτοφανή κατάσταση, υπάρχουν δύο δρόμοι:

ΠΡΩΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ:

Συμφωνούν όλοι στην υποψηφιότητα της Kamala Harris η οποία δεν αμφισβητείται από κανένα επιφανές στέλεχος του Δημοκρατικού Κόμματος.

Τα επιχειρήματα για αυτή την επιλογή είναι η αναγνωρισιμότητα της Harris, το γεγονός ότι βρίσκεται στο μικροσκόπιο από οπαδούς και αντιπάλους, σε εθνικό επίπεδο, από το 2020 μέχρι σήμερα, και έτσι αποκλείοονται εκπλήξεις και αποκαλύψεις τις τελευταίας στιγμής από το παρελθόν της.

Η Harris ξεκινάει δύο μόλις μονάδες πίσω από τον Trump και υπό μία έννοια, στα όρια του στατιστικού λάθους. Οποιοσδήποτε άλλος υποψήφιος, ακόμα και αν είναι πολύ επιτυχημένος κυβερνήτης ή γερουσιαστής, είναι δοκιμασμένος μόνο σε πολιτειακό επίπεδο. Έχουμε πολλά παραδείγματα παλιά και καινούργια, δημοφιλών πολιτικών που μόλις εμφανίστηκαν ως υποψήφιοι σε εθνικό επίπεδο κατέρρευσαν δημοσκοπικά. Το Δημοκρατικό Κόμμα προχώρησε από το PLAN-A με Biden σε PLAN-B. Θα πρέπει να διαλέξει προσεκτικά, διότι δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία για PLAN-C: ο υποψήφιος του μήνα που έρχεται είναι ο τελευταίος υποψήφιος πριν την σύγκρουση με τον Trump.

H Kamala Harris έχει δημοκρατική νομιμοποίηση. Ήταν το δεύτερο όνομα στο ψηφοδέλτιο των εκλογών του 2020 και πήρε, υπό μία έννοια, 81 εκατομμύρια ψήφους.

Καθώς μετέχει ήδη στην προεκλογική εκστρατεία του 2024 μπορεί νομικά να “κληρονομήσει” τα 96 εκατομμύρια δολλάρια που έχει συγκεντρώσει ο Biden από μικρούς και μεγάλους δωρητές για την προεκλογική του εκστρατεία. Ένας νέος υποψήφιος θα πρέπει να αρχίσει από την αρχή.

[Παρεμπιπτόντως – μιλώντας για χρήματα – από χθες μέχρι σήμερα πρωί, οι Δημοκρατικοί συγκέντρωσαν σε μία μόνο ημέρα 49,6 εκατομμύρια δολλάρια! Από την άλλη ο Trump χθες έκανε επείγουσα έκληση για χρηματοδότηση της δικής του εκστρατείας, και ισχυρίζεται ότι έλαβε υποστήριξη από “ένα εκατομμύριο πατριώτες”. Φυσικά ο Trump λέει ψέματα με την ίδια ευκολία όπως αναπνέει, αλλά είναι σίγουρο ότι θα δούμε αδιανόητα νούμερα να συγκεντρώνονται σε αυτήν την προεκλογική σύγκρουση].

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ: Μια ανταγωνιστική ανοικτή διαδικασία όπου η Harris καλείται να κερδίσει την θέση του υποψηφίου απέναντι σε άλλους πραγματικούς διεκδικητές. (Ή να κερδίσει κάποιος άλλος).

Οι οπαδοί αυτής της επιλογής πιστεύουν ότι τόσο από πλευράς ουσίας, όσο και από πλευράς εντυπώσεων, μια επιλογή της Harris που μοιάζει με “στέψη” θα την πλήξει, και θα μειώσει τον ενθουσιασμό των ψηφοφόρων θυμίζοντας την επιλογή της Hillary Clinton την οποία πολλοί θεώρησαν στημένη (και ας μην ήταν). Σε τελική ανάλυση μια τέτοια ανάδειξη της Harris δε θα αποτελεί εγγύηση πως είναι η καλύτερη υποψήφια, αν δεν υποστεί μια ανταγωνιστική διαδικασία.

Μέχρι πριν λίγες ώρες πάντως, από την “ομάδα των τεσσάρων” όπως αναφέρονται, ο επικεφαλής της πλειοψηφίας της Γερουσίας Γερουσιαστής Chuch Schumer, ο επικεφαλής της μειοψηφίας της Βουλής των Αντιπροσώπων Hakeem Jeffries, η πρώην επικεφαλής της πλειοψηφίας της Βουλής των Αντιπροσώπων Nancy Pelosi, και ο πρώην Πρόεδρος των HΠΑ, Barak Obama, κανείς δεν είχε δημόσια τοποθετηθεί υπέρ της υποψηφιότητας της Kamala Harris. [*]

Υπάρχουν ρεπορτάζ που αναφέρουν πως ο Obama θεωρεί πως μόνο μια “προκριματική διαδικασία” θα μπορούσε να δώσει την υποψηφιότητα στην Harris, με παρόμοιο τρόπο όπως με τον Biden. Όταν ο Biden εμφανίστηκε στη διεκδίκηση της προεδρίας το 2020, η θέση του ως πρώην αντιπροέδρου δεν του έδωσε αυτόματα την θέση του υποψηφίου, αλλά επικράτησε στην εσωκομματική διαδικασία. Και αυτό τελικά τον έκανε και ισχυρότερο, και έφερε το Δημοκρατικό κόμμα και τα στελέχη να συστρατευθούν μαζί του. Σε μια τέτοια επιλογή πάντως, εκτός από την έλλειψη χρόνου, υπάρχει και το ρίσκο μιας ανοικτής ρήξης ανάμεσα στις πτέρυγες του Δημοκρατικού Κόμματος.

Στις πρωινές ειδήσεις μαθαίναμε πως ήδη η Harris είχε συγκεντρώσει την υποστήριξη τουλάχιστον 155 μελών της Βουλής των Αντιπροσώπων, 32 Γερουσιαστών, και 12 Κυβερνητών. Τα δημοσιεύματα ανέφεραν πως πέρασε δέκα ώρες στα τηλέφωνα μιλώντας τουλάχιστον 100 στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος και ζητώντας την υποστήριξή τους. Η επίδοση αυτή σίγουρα δείχνει μια πολιτική ικανότητα που ίσως έχει υποτιμηθεί.

Η ομάδα του Trump, ευχόταν να παραμείνει ο Biden στη θέση του. Είχε χτίσει όλη την στρατηγική της στην αποδρομή της διανοητικής του κατάστασης (υπαρκτής και φανταστικής). Τώρα πρέπει να αλλάξει δραστικά το “script”.

Ήδη η επίθεση στην Harris ξεκίνησε. Πρώτα από όλα, αρκετοί Ρεμπουμπλικανοί ζητούν την παραίτηση του Biden από το αξίωμα του Προέδρου. Ξέρουν ότι αυτό είναι απίθανο (και αδικαιολόγητο) να συμβεί, αλλά θέλουν να καταστήσουν “συνένοχη” την Harris στην παρουσία ενός, υποτίθεται, ανίκανου Προέδρου.

Η άλλη προσπάθεια, είναι να παρουσιάσει την Harris ως πολύ “αριστερή.” Δεν έχει σημασία που είναι γνωστό πως βρίσκεται “δεξιά” του Biden.

Γίνεται και μια απόπειρα να απομακρύνουν τους hard-core οπαδούς του Biden, χύοντας κροκοδείλια δάκρυα για την παραβίαση (υποτίθεται) της προκριματικής διαδικασίας που τον ανέδειξε παμψηφεί υποψήφιο.

To γεγονός ότι είναι Μαύρη γυναίκα είναι “επικίνδυνο” και για τις δύο πλευρές: Η Harris δεν θέλει να φανεί πως ισχυρίζεται ότι “δικαιούται” την εκλογή της, καθώς αμέσως η Ρεπουμπλικανική πλευρά θα προσπαθήσει να την παρουσιάσει ως την “woke”/ “DEI” υποψήφια. Από την άλλη, οι ρατσιστές εκρήξεις τοu Trump μπορεί να τον οδηγήσουν εύκολα σε μια τοξική ρητορική που θα απομακρύνει τους “μετριοπαθείς” ψηφοφόρους.

Αν η Harris κερδίσει την θέση της υποψήφιας, θα είναι εξαιρετικά κρίσιμη η επιλογή του υποψήφιου αντιπροέδρου. Οι περισσότεροι συμφωνούν πως πρέπει να είναι ένας “Λευκός άνδρας” που θα πρέπει να συνεισφέρει στην εκλογική νίκη στο “Rust Belt” μια στρατηγική την οποία εξυπηρετεί η επιλογή του J. D. Vance από τον Trump. —- Αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε στο επόμενο debate. Και εκεί θα δούμε από την μια έναν υποψήφιο, καταδικασμένο στα δικαστήρια, απέναντι σε μια πρώην Γενική Εισαγγελέα.

*Ο Στράτος Σαφιολέας είναι σύμβουλος στρατηγικής επικοινωνίας και έγραψε τις σκέψεις του στη σελίδα του στο fb