Επαρχιώτες: Οι καλύτεροι καταναλωτές που δεν τους υπολογίζει κανείς

Όταν ήμασταν στο στρατό, ένα από τα αγαπημένα θέματα αντιπαράθεσης ήταν η καταγωγή του καθενός και ειδικά οι κατηγορίες «πρωτευουσιάνοι» με τους «επαρχιώτες». 

Αστείες επίσης ήταν οι απαντήσεις κάποιων όταν τους  ρωτούσες πχ: -«Από που είσαι φίλε;», -«Από την Αθήνα», «Μέσα από την Αθήνα;», «Όχι, λίγο έξω στα δυτικά προς την Ελευσίνα.», « Μέσα από την Ελευσίνα;», «Όχι λίγο έξω ένα χωριό τη Μαγούλα», « Μέσα στη Μαγούλα;», «Όχι έξω, γιατί ο μπαμπάς μου διατηρεί μία στάνη». 

Και τελικά ο κοσμοπολίτης Αθηναίος ήταν στην πραγματικότητα τσομπάνης σε βουνό της Αττικής. Φυσικά και δεν είναι μειονέκτημα να επιτηρείς πρόβατα που βόσκουν αλλά δυστυχώς αυτός ο διαχωρισμός μεγαλούπολης και επαρχίας υφίσταται κι ας μην το παραδέχεται κανείς. 

Πολλές φορές όταν θέλουμε να μειώσουμε κάποιον για τη συμπεριφορά του, βάζουμε την ταμπέλα «επαρχιώτης». Παλαιότερα ήταν ο βλάχος- Χατζηχρήστος που κατέβηκε από το χωριό στην Αθήνα. 

Σύμφωνα με το λεξικό η  έννοια «επαρχιωτισμός» αποτελεί μειωτική έκφραση και αφορά τη νοοτροπία των κατοίκων της επαρχίας σε αντιπαράθεση με τη νοοτροπία και τον τρόπο ζωής των μεγάλων αστικών κέντρων. Εννοείται πως δεν ισχύει με τίποτα κάτι τέτοιο και φυσικά στενόμυαλους θα βρείτε οπουδήποτε ακόμη και μέσα στα παλάτια. 

Οι επαρχιώτες άλλαξαν!

Σήμερα η Ελληνική επαρχία όχι μόνο δεν συμπεριφέρεται «χωριάτικα», αλλά αντίθετα θα λέγαμε πως τροφοδοτεί στο μέγιστο βαθμό την οικονομική-εμπορική-κοινωνική-τουριστική ζωή των μεγαλουπόλεων.

Οι επαρχιώτες βαρέθηκαν την ηρεμία και ησυχία του τόπου που ζουν. Λαχταρούν να ζήσουν την ένταση και τους ξέφρενους ρυθμούς της μεγαλούπολης αλλά και να γευτούν όλα όσα νόστιμα μπορεί να τους προσφέρει. 

Ονειρεύονται να βιώσουν συναρπαστικές στιγμές σε μέρη που απέχουν μόλις μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιόμετρα από το σπίτι τους. Θέλουν να πάνε στο θέατρο, σε συναυλίες ή σε νυχτερινά κέντρα για να δουν από κοντά τους καλλιτέχνες-φίρμες που θαυμάζουν μόνο από την τηλεόραση. 

Μετακινούνται ακόμη και αυθημερόν για να παρακολουθήσουν έναν μεγάλο ποδοσφαιρικό αγώνα και όχι στο χωράφι-γήπεδο του χωριού. Επισκέπτονται εμπορικά κέντρα ή τη θρυλική Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη για να κάνουν ψώνια και βόλτες. Παίρνουν τη σύντροφό τους και κλείνουν ένα ωραίο ξενοδοχείο πόλης, ψάχνουν τραπέζι σε «ψαγμένα» εστιατόρια. Υπέροχη η σταβλίσια σπαλομπριζόλα στη χασαποταβέρνα του χωριού αλλά γιατί να μην γευτούν και λαχανικά ζουλιέν και κονφί πάπιας σε σάλτσα τρούφας;   

Πολλές φορές οι «πρωτευουσιάνοι» ξεσηκώνονται από τους «επαρχιώτες». «Ρε γυναίκα καλά που ήρθε και ο ξάδελφος ο Λιάκος από την Καρδίτσα και θα πάμε κι εμείς επιτέλους μαζί του στην Ακρόπολη και το Ρέμο. Τόσα χρόνια δίπλα μας τα έχουμε και ποτέ δεν αξιωθήκαμε να πάμε». 

Ο σημερινός Έλληνας της επαρχίας είναι θεαματικά ενημερωμένος για ότι συμβαίνει στα αστικά κέντρα σε ότι αφορά τη διασκέδαση και την ψυχαγωγία. Είναι και πιο «εκπαιδευμένος» στον τρόπο που κινείται ή συμπεριφέρεται και άρα είναι πιο ακομπλεξάριστος. Εννοείται πως είναι πολύ πιο χουβαρντάς και ανοιχτοχέρης από κάποιους Ευρωπαίους, αφού μιλάμε για Έλληνα που έχει ως στόχο να περάσει καλά. 

Ο  Έλληνας της επαρχίας είναι φιλότιμος και καλός πελάτης όσα οικονομικά προβλήματα κι αν αντιμετωπίζει. Είναι “πεινασμένος” για να ζήσει επιτέλους κι αυτός τη ζωή που παρακολουθούσε τόσα χρόνια από την τηλεόραση και το ίντερνετ.

Βαρέθηκε να είναι θεατής και κομπάρσος. Θέλει να είναι ο πρωταγωνιστής στη δική του ζωή…

Οι επιχειρηματίες, σεβαστείτε τον, υπολογίστε τον και δεν θα χάσετε…