Ο επίλογος της Τετάρτης: Οσα μάθαμε για την ανθρώπινη ηθική τα οφείλουμε στον Μαραντόνα

Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών σήμερα και η ελληνική αστυνομία «γιόρτασε» (κατά το δεν θα «γιορτάσουμε» την επέτειο θανάτο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, που είπε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης πρόσφατα) την μέρα όπως της πρέπει.

Πριν λίγες ώρες η αστυνομία της Αθήνας προσήγαγε 9 γυναίκες που σήκωσαν πανό στα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος με την αιτιολογία ότι παραβίασαν τα περιοριστικά μέτρα που ισχύουν λόγω της πανδημίας.

Οι γυναίκες φορούσαν μάσκες, κρατούσαν αποστάσεις και αυτό φαίνεται σε όλες τις φωτογραφίες, αντίθετα με τη διαδικασία προσαγωγής τους κατά την οποία φυγαδεύτηκαν 3 και 4 μαζί μέσα σε αυτοκίνητα της αστυνομίας.

«Όταν ζητήσαμε από τους αστυνομικούς να μας πουν το λόγο που μας προσάγουν, δεν μας έδωσαν καμία εξήγηση», δήλωσε μία από τις γυναίκες που ύψωσαν το πανό σε μια ανοιχτή πλατεία χιλιάδων τετραγωνικών. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Στο μεταξύ, στη Βουλή ακούγονται απίστευτα πράγματα. Ο προϋπολογισμός για την υγεία προβλέπεται μειωμένος κατά 600 εκατομμύρια ευρώ για το 2021, χρονιά που τουλάχιστον κατά το 1/3 της θα σημαδευτεί από το τρίτο και χειρότερο κύμα Κορονοϊού αλλά και από και τις δαπάνες για την αγορά του εμβολίου.

Το ποσό είναι χαρακτηριστικό. Τόσα εκατομμύρια μειώνονταν κάθε χρόνο των πρώτων μνημονίων ο προϋπολογισμός της υγείας και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε: με κλειστά νοσοκομεία, ελλείψεις προσωπικού και μηχανημάτων, κτίρια ερείπια και κλίνες – σκηνές στα πάρκινγκ. Και καλά, τότε είχαμε μνημόνια. Τότε δεν είχαμε πανδημία για να προβλέψουμε ενίσχυση της υγείας. Σήμερα, πείτε μου έστω μια αιτία ώστε ο προϋπολογισμός να μην είναι αυξημένος σε σχέση με τον περσινό. Θα σας πω εγώ μία: Αυτή είναι η πολιτική τους!

Σήμερα έκανε δηλώσεις και ο Αδωνις Γεωργιάδης, επιμένοντας ότι παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις του περί πανηγυρισμών για τους θανάτους στην Ελλάδα σε σχέση με το Βέλγιο: «Αναφέρθηκα στους δείκτες του ΠΟΥ», σημείωσε ο υπουργός ανάπτυξης.

Αφού αρέσκεται λοιπόν σε δείκτες ο υπουργός, ας μάς πει τι απαντά στον Αλέξη Τσίπρα που σήμερα παρουσίασε στη Βουλή στοιχεία του ΟΟΣΑ σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση σε δαπάνες για την υγεία από την αρχή της πανδημίας;

Τι να απαντήσει, όμως, ένας υπουργός όταν όλοι οι Ελληνες ακούνε τις βαρύγδουπες ομιλίες του πρωθυπουργού που κάνει λόγο για «μέτρα ενίσχυσης των εργαζομένων και των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων» κι όταν βλέπει το ποσό ενίσχυσης συνειδητοποιεί ότι τα διπλάσια και τριπλάσια ποσά δίνονται, έτσι κι αλλιώς, κάθε χρόνο από την ανθρωπιστική κρίση του 2015 και μετά.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επανέλαβε το κυνικό «δώσαμε ζεστό χρήμα στις πληττόμενες επιχειρήσεις και θα δοθούν κι άλλα χρήματα». Αλήθεια, τι εννοεί «ζεστό χρήμα»; Τις επιστρεπτέες προκαταβολές 1,2 και 3 που είναι όλες «δανεικά» πληρωτέα από το 2022 σε δόσεις; Η μήπως εννοεί την τέταρτη και την πέμπτη επιστρεπτέα όπου τα μισά χρήματα ΔΕΝ θα επιστραφούν αλλά τα ποσά είναι 2,4,8 χιλιάδες ευρώ για κάθε κλειστή επιχείρηση χωρίς καμία άλλη ελάφρυνση πέρα του 40% του ενοικίου;

Οι επιχειρήσεις είναι κλειστές από το Μάρτιο, όταν άνοιξαν δεν έφτασαν ούτε στους μισούς τζίρους παλαιών ετών, τώρα είναι κλειστές με προοπτική να ανοίξουν ξανά τον Μάιο και ενώ τρέχουν ενοίκια, ρεύματα, λειτουργικά και ρυθμισμένες οφειλές, οι κυβερνώντες δηλώνουν περήφανοι που θα δανείσουν λεφτά τα οποία θα ζητήσουν πίσω σε έναν χρόνο από σήμερα.

Υ.Γ.1: 633 μολύνσεις σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Με απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 21.00, με υποχρεωτική μάσκα παντού, με μετακίνηση μόνο με SMS, με κλειστά σχολεία, με κλειστή την εστίαση και την αγορά εδώ και τόσο καιρό. Και κάποιοι ακόμα μιλούν για αποκλιμάκωση των μέτρων τις γιορτές. Μη λέτε άλλα ψέματα. Στηρίξτε εργαζόμενους και επιχειρήσεις και τα ξαναλέμε μετά του Αη Γιαννιού.

Υ.Γ.2: Ελπίζω τώρα που οι γονείς ακούν τι συμβαίνει με τις τάξεις των παιδιών τους στην τηλεκπαίδευση, να έχουν καταλάβει τι κάνει ένας δάσκαλος κάθε μέρα στη δουλειά του. Ας είναι, έστω τώρα, αυτό το κέρδος του απίστευτου χαμού που συμβαίνει στην εποχή της πανδημίας στα σχολεία. Οσο για τους εκπαιδευτικούς, ας βάλουν τα δυνατά τους παρά τις αντίξοες συνθήκες γιατί φοβάμαι ότι αν συνεχιστεί αυτό το φιάσκο, ίσως δε μιλάμε για μια «χαμένη χρονιά» αλλά για μια «χαμένη γενιά».

Υ.Γ.3: Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, που «έφυγε» πριν λίγες ώρες από τη ζωή, δεν ήταν ένα ποδοσφαιρικό φαινόμενο. Ηταν ένα παγκόσμιο πολιτικό φαινόμενο. Ηταν ο άνθρωπος που αψήφησε τον πρόεδρο της Νάπολι και πλήρωσε την ασφάλεια των ποδιών των συμπαικτών του για να δοθεί φιλικό οικονομικής στήριξης ενός παιδιού που κινδύνευε. Ηταν ο μοναδικός ηγέτης που υποσχέθηκε στους φτωχούς Ναπολιτάνους «θα σας φέρω το πρωτάθλημα» και κράτησε το λόγο του. Ηταν ο ποδοσφαιριστής που σκόραρε με το χέρι σε αγώνα μουντιάλ με την Αγγλία και δήλωσε πως «το χέρι ήταν του Θεού» εννοώντας ότι το έκανε ως εκδίκηση, ως Θεία δίκη για τα γεγονότα στα νησιά Φόκλαντ. Θα τον θυμόμαστε για τις μαγικές του ντρίπλες, άλλες φορές απέναντι σε αντιπάλους ποδοσφαιριστές και μια φορά απέναντι στον Πάπα με τη φράση: «Έχω πάει στο Βατικανό και έχω δει τις χρυσές οροφές. Και μετά ακούω τον Πάπα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχεί για τα φτωχά παιδιά. Λοιπόν; Πουλήστε τα ταβάνια, φίλε».

Ο Μαραντόνα αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος στην πατρίδα του και σε όλο τον κόσμο. Οταν κινδύνευσε δύο φορές η ζωή του, στο Νάπολι οι εκκλησίες έμειναν ανοιχτές όλη τη νύχτα για την προσευχή των πιστών. Οταν θα έρχονταν ο Μπιλ Κλίντον στην πόλη και ο Δήμος αποφάσισε να σβήσει τα γκράφιτι για να κάνει τζόκιγκ ο πλανητάρχης, οι οπαδοί ξενυχτούσαν σε βάρδιες για να μην πειράξει κανείς τις εικόνες του Μαραντόνα.

Με τεράστια πάθη και καταχρήσεις, ο Ντιέγκο της καρδιάς μας, των παιδικών μας χρόνων, του ποδοσφαίρου της φτώχειας και της αλάνας κατάφερε να μείνει αλώβητος από όλους τους εχθρούς του. Μόνον ο ίδιος κατάφερε να κάνει κακό στον εαυτό του. Κι αυτό είναι το μοναδικό παράπονο που έχουμε εμείς οι θαυμαστές του από αυτόν.

Κάποτε ο Αλμπέρ Καμύ είχε δηλώσει: «Έχοντας δοκιμάσει αμέτρητες εμπειρίες, μπορώ να πω με σιγουριά ότι όσα ξέρω σχετικά με την ανθρώπινη ηθική τα οφείλω στο ποδόσφαιρο. Τώρα που ο Ντιέγκο είναι πια νεκρός, ίσως ήρθε η ώρα για την γενιά των σημερινών μεσήλικων να το παραδεχτούμε: «Οσα μάθαμε για την ηθική, τα οφείλουμε στον Μαραντόνα».