Έρευνα ΑΠΘ: Τι προτιμούν οι Θεσσαλονικείς για το μέλλον της ΔΕΘ

Μια νέα έρευνα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) αναδεικνύει τη σαφή επιθυμία των πολιτών της Θεσσαλονίκης να έχουν λόγο (μέσω τοπικού δημοψηφίσματος) στη λήψη αποφάσεων για τον χώρο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ) ενώ επίσης δείχνει ότι προτιμούν συντριπτικά τη μετατροπή του χώρου σε μητροπολιτικό πάρκο πρασίνου αντί για την υλοποίηση του σχεδίου ανάπλασης (Confex Park).

Συγκεκριμένα, σχεδόν δύο στους τρεις δημότες δηλώνουν ότι τάσσονται υπέρ του σεναρίου του μητροπολιτικού πάρκου που προτείνεται από την οργανωτική επιτροπή δημοψηφίσματος, ενώ μόλις το 16% φαίνεται να υποστηρίζει το υφιστάμενο σενάριο της ανάπλασης της ΔΕΘ.

Παράλληλα, καταγράφεται καθολική σχεδόν υποστήριξη στον θεσμό των τοπικών δημοψηφισμάτων χωρίς ωστόσο αυτή η αποδοχή να μεταφράζεται προς το παρόν σε αριθμό υπογραφών. Σημαντικότατο ρόλο ως προς την ενεργοποίηση του πληθυσμού φαίνεται να παίζει το επίπεδο ενημέρωσης και πληροφόρησής του. Το παρόν άρθρο παρουσιάζει τα συνοπτικά αποτελέσματα αυτής της έρευνας ενώ τα πλήρη αποτελέσματα μπορείτε να τα βρείτε εδώ.

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΔΕΘ

Διονύσης Λατινόπουλος

Καθηγητής Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης

Η ΕΡΕΥΝΑ: ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ

Η έρευνα διεξήχθη από τις 14 έως τις 25 Μαΐου 2025 σε δείγμα 844 κατοίκων του Δήμου Θεσσαλονίκης, ηλικίας 18 ετών και άνω. Η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με συνδυασμό επιτόπιων συνεντεύξεων και διαδικτυακού ερωτηματολογίου (στη συλλογή των δεδομένων συμμετείχαν και φοιτητές του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης). Κατά τον σχεδιασμό του δείγματος (κυρίως των προσωπικών συνεντεύξεων), επιδιώχθηκε να τηρηθεί ισορροπία ως προς τη γεωγραφική κατανομή (ανά δημοτική κοινότητα), καθώς και ως προς βασικά δημογραφικά χαρακτηριστικά όπως η ηλικία και το φύλο. Το συνολικό δείγμα σταθμίστηκε εκ των υστέρων με βάση τα διαθέσιμα πληθυσμιακά στοιχεία του Δήμου Θεσσαλονίκης (κατανομή φύλου, ηλικιακών ομάδων και κατοικίας ανά δημοτική κοινότητα), ώστε τα αποτελέσματα να αντανακλούν με μεγαλύτερη ακρίβεια τη σύνθεση του εκλογικού σώματος. Η έρευνα απευθύνθηκε αποκλειστικά σε δημότες Θεσσαλονίκης, καθώς αυτοί αποτελούν το σώμα στο οποίο απευθύνεται το αίτημα συλλογής υπογραφών – και είναι οι μόνοι που θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε ενδεχόμενη ψηφοφορία.

ΥΨΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ – ΑΛΛΑ ΕΛΛΙΠΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Τα ευρήματα καταδεικνύουν έναν ενεργό πληθυσμό, θετικά διακείμενο στη συμμετοχή του σε αποφάσεις για την πόλη, ο οποίος όμως αντιμετωπίζει ελλείμματα ενημέρωσης για το υπό εξέλιξη δημοψήφισμα. Πάνω από τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων (66%) δήλωσαν ότι γνωρίζουν ότι διεξάγεται πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών για δημοψήφισμα σχετικά με το μέλλον της ΔΕΘ – όμως μόνο οι μισοί (50%) γνωρίζουν ακριβώς ποιο είναι το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Συνεπώς, ένα 16% των πολιτών θεωρούν ότι είναι ενήμεροι ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν κατανοήσει πλήρως τι ακριβώς τίθεται σε ψηφοφορία. Ακόμη μικρότερο είναι το ποσοστό (34%) που γνωρίζει τη βασική προϋπόθεση για να διεξαχθεί το δημοψήφισμα (δηλαδή τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών).

Γεωγραφικές ανισότητες στην ενημέρωση: Αξιοσημείωτη είναι η χωρική διαφοροποίηση της ενημέρωσης στον αστικό ιστό. Οι κάτοικοι της Α’ και Ε’ Δημοτικής Κοινότητας εμφανίζουν τα υψηλότερα ποσοστά γνώσης της πρωτοβουλίας συλλογής υπογραφών (78% και 73,5% αντίστοιχα), ενώ αρκετά χαμηλότερα εμφανίζονται τα ποσοστά στην Δ’ Δημοτική Κοινότητα (61,8%), στη Β’ Δημοτική Κοινότητα (56,9%) και στη Δημοτική Ενότητα Τριανδρίας (48,5%). Αυτή η διαφοροποίηση υποδηλώνει μια άνιση πρόσβαση στην πληροφόρηση, πιθανώς σχετιζόμενη με την τοπική ένταση της κινητοποίησης, την εγγύτητα σε σημεία συλλογής υπογραφών ή και τη διαφορετική κοινωνική δικτύωση των περιοχών.

Διαφορές ανά ηλικία: Οι νεότεροι δημότες (18–24 ετών) εμφανίζουν ποσοστό ενημέρωσης για τη συλλογή υπογραφών για το δημοψήφισμα οριακά μεγαλύτερο του 50%, ενώ στην ηλικιακή ομάδα 25–34 το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 62,1%. Αντίθετα, στις ηλικίες 35–44 και 45–54, τα ποσοστά ενημέρωσης φτάνουν το 76,7% και 81,4% αντίστοιχα. Η ανοδική αυτή τάση δείχνει πως η ενημέρωση αυξάνεται με την ηλικία, γεγονός που μπορεί να σχετίζεται με διάφορους παράγοντες, όπως η αυξημένη διάθεση συμμετοχής στα κοινά, η ισχυρότερη πολιτική εμπλοκή, η συστηματικότερη έκθεση σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά δίκτυα.

Παρά τα κενά στην πληροφόρηση, η υποστήριξη στον θεσμό του δημοψηφίσματος είναι συντριπτική καθώς το 76% των ερωτηθέντων συμφωνεί (ή συμφωνεί απόλυτα) με τη χρήση τοπικών δημοψηφισμάτων για κρίσιμα ζητήματα, ενώ το 90% δηλώνει πως η γνώμη των πολιτών οφείλει να έχει αποφασιστικό ρόλο στις αποφάσεις για την πόλη.

Αυτή η αντίφαση –της σχεδόν καθολικής αποδοχής του δημοψηφίσματος ως θεσμό από τη μια, και της χαμηλής κατανόησης του συγκεκριμένου επίδικου από την άλλη– αναδεικνύει έλλειψη μηχανισμών ενημέρωσης και συμμετοχικής κουλτούρας σε τοπικό επίπεδο. Με άλλα λόγια, οι πολίτες διεκδικούν μεν ενεργό ρόλο, αλλά το κενό πληροφόρησης μπορεί να υπονομεύσει την ουσιαστική συμμετοχή τους αν δεν καλυφθεί εγκαίρως.

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΝ – ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΑΚΟΜΑ

Η διάθεση συμμετοχής των πολιτών στο εγχείρημα του δημοψηφίσματος αποτυπώνεται γενικά θετική, συνοδευόμενη όμως από υψηλό βαθμό αναποφασιστικότητας. Από όσους δεν είχαν ήδη υπογράψει κατά την περίοδο της έρευνας, σχεδόν οι μισοί (44,9%) δήλωσαν ότι σκοπεύουν να υπογράψουν υπέρ του δημοψηφίσματος, το 38,1% εμφανίζεται αναποφάσιστο για το αν θα υπογράψει, ενώ ένα σχετικά μικρό ποσοστό, 17%, δηλώνει αρνητικό (δεν έχει υπογράψει και δεν προτίθεται να το κάνει). Η κατανομή αυτή –με την πλειοψηφία να κινείται μεταξύ θετικής διάθεσης και αβεβαιότητας– δείχνει ότι, παρότι η ιδέα του δημοψηφίσματος έχει ήδη κινητοποιήσει σημαντικό μέρος των πολιτών, πολλοί βρίσκονται ακόμη σε στάδιο αξιολόγησης ή και άγνοιας/προβληματισμού.

Η ενημέρωση ως μοχλός συμμετοχής: Η έρευνα δείχνει πως όσοι γνώριζαν ήδη για το δημοψήφισμα ήταν πολύ πιο πρόθυμοι να συμμετάσχουν (σχεδόν το 60% είχαν υπογράψει ή σκόπευαν να υπογράψουν). Αντίθετα, ανάμεσα στους ανενημέρωτους, κανείς δεν είχε υπογράψει, ενώ κυριαρχούσε η απάντηση που φανερώνει αβεβαιότητα. Η επαφή ωστόσο με την πληροφορία περί του δημοψηφίσματος ακόμη και κατά τη διάρκεια της έρευνας φαίνεται να ενεργοποίησε αρκετούς.

Ηλικίες και χωρικά πρότυπα συμμετοχής: Οι νέοι (18–24) υπογράφουν λιγότερο, αλλά σπάνια απορρίπτουν πλήρως το δημοψήφισμα και εμφανίζουν ισχυρή πρόθεση συμμετοχής, κυρίως όταν ενημερώνονται. Τα υψηλά ποσοστά αναποφάσιστων εντοπίζονται στις ηλικίες 18–34, που έχουν και τη χαμηλότερη πληροφόρηση. Αντίθετα, οι μεγαλύτερες ηλικίες έχουν πιο ξεκάθαρες στάσεις – είτε θετικές είτε αρνητικές. Η πρόθεση συμμετοχής διαφέρει σημαντικά και ανά δημοτική κοινότητα, υποδεικνύοντας πού χρειάζεται ενίσχυση της τοπικής ενημέρωσης: Α’, Ε’ και Γ’ Δημοτικές Κοινότητες εμφανίζουν υψηλή υποστήριξη, ενώ η Δ’ αρκετά χαμηλότερη, με την Β’ Δημοτική Κοινότητα να παρουσιάζει το υψηλότερο ποσοστό αναποφάσιστων ως προς το αν θα υπογράψουν ή όχι.

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ: ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέρα από τους αριθμούς, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αιτιολογήσεις που έδωσαν οι συμμετέχοντες σχετικά με τη στάση τους. Η ποιοτική ανάλυση των ανοικτών απαντήσεων ανέδειξε μια σειρά από αφηγήσεις, δηλαδή επαναλαμβανόμενα μοτίβα σκέψης, αξιών και συναισθημάτων, που εξηγούν γιατί οι πολίτες υποστηρίζουν ή απορρίπτουν το δημοψήφισμα. Συνολικά εντοπίστηκαν 11 διακριτές θεματικές κατηγορίες απαντήσεων οι οποίες απεικονίζονται στο παρακάτω Σχήμα. Όπως φαίνεται από την κατανομή των απαντήσεων στις κατηγορίες αυτές, η κυρίαρχη κατηγορία (25.6%) αφορά δημότες που βλέπουν το δημοψήφισμα ως μια πράξη θεσμικής κατοχύρωσης της φωνής των πολιτών. Η σύνδεση της συμμετοχής με την περιβαλλοντική προστασία (που επίσης εντοπίζεται σχεδόν στο ¼ των απαντήσεων) ενισχύει την ερμηνεία του ζητήματος ως κατεξοχήν πράσινου διακυβεύματος. Ιδιαίτερα σημαντική είναι και η κατηγορία που βλέπει τη διαδικασία ως μέσο υπεράσπισης του κοινού καλού (8,8%).

Από την άλλη, αξίζει να σημειωθεί ότι η τρίτη σε συχνότητα απαντήσεων επεξήγηση της στάσης για το δημοψήφισμα (κυρίως των αναποφάσιστων) ήταν η έλλειψη επαρκούς πληροφόρησης και ενημέρωσης (15,6%), ακολουθούμενη από έναν σημαντικό αριθμό απαντήσεων που εκφράζουν αναποφασιστικότητα (6,9%) ή αδιαφορία/απάθεια (4.9%). Η περιορισμένη αναφορά στα κυρίαρχα επιχειρήματα υπέρ της πρότασης ανάπλασης της ΔΕΘ — όπως η οικονομική ανάπτυξη ή οι τεχνικές ανησυχίες για τη μεταφορά στη Σίνδο — ενδέχεται να οφείλεται στη φύση της ανοικτού τύπου ερώτησης, η οποία φαίνεται να επέτρεψε την ανάδυση πιο προσωπικών, βιωματικών ή αξιακών συλλογισμών, πέραν της τεχνοκρατικής επιχειρηματολογίας.

ΔΥΟ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΠΑΡΚΟ – ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΔΕΘ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Στη συνέχεια ζητήθηκε από τους πολίτες να επιλέξουν ανάμεσα στα δύο σενάρια για τον χώρο της ΔΕΘ, η πλειοψηφία – σχεδόν δύο στους τρεις Θεσσαλονικείς – (63,5%) έδειξε ξεκάθαρη προτίμηση στο σενάριο του προτεινόμενου δημοψηφίσματος (Μητροπολιτικό Πάρκο). Μόνο το 16,1% στήριξε το εναλλακτικό σενάριο του προτεινόμενου σχεδίου ανάπλασης (Confex Park), ενώ το υπόλοιπο ποσοστό (20,4%) εμφανίστηκε αναποφάσιστο ή επιφυλακτικό.

Η στήριξη στο σενάριο του Μητροπολιτικού Πάρκου είναι πιο έντονη στις ηλικίες άνω των 45 ετών (ποσοστά στήριξης άνω του 69%), με τους νεότερους (18–24 και 25-34) να εμφανίζονται πιο αναποφάσιστοι και με τις ηλικιακές κλάσεις 35-44 και 65+ να εμφανίζουν τα υψηλότερα ποσοστά αποδοχής του προτεινόμενου σχεδίου ανάπλασης (Confex Park), τα οποία δεν ξεπερνούν ωστόσο σε καμία περίπτωση το 30%. Ανά δημοτική κοινότητα, η στήριξη στο Μητροπολιτικό Πάρκο εμφανίζεται σταθερά υψηλή (57,7%–71,8%), με αιχμή τις περιοχές των Α’ και Ε’ Δημοτικών Κοινοτήτων. Το μεγαλύτερο ποσοστό αναποφάσιστων (31,4%) εντοπίζεται στην Δ.Ε. Τριανδρίας ενώ τη μεγαλύτερη στήριξη στο προτεινόμενο σενάριο ανάπλασης την εντοπίζουμε στην Δ’ Δημοτική κοινότητα (23,7%).

Η συσχέτιση της πρόθεσης υπογραφής με τη θέση των πολιτών απέναντι στα δύο προτεινόμενα σενάρια αξιοποίησης είναι – όπως αναμένονταν – ιδιαίτερα έντονη. Όσο πιο υποστηρικτικός/η είναι κάποιος/α στο δημοψήφισμα τόσο πιο πιθανό είναι να στηρίζει το σενάριο του Μητροπολιτικού Πάρκου. Συγκεκριμένα, μεταξύ όσων έχουν ήδη υπογράψει, ένα συντριπτικό 94,2% υποστηρίζει τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου. Αντίθετα, στους πολίτες που δηλώνουν ότι δεν σκοπεύουν να υπογράψουν, μόλις το 8,3% τάσσεται υπέρ του Μητροπολιτικού Πάρκου. Επίσης, μεταξύ αυτών που δήλωσαν αναποφάσιστοι για το αν θα υπογράψουν για το δημοψήφισμα παρατηρούμε μια σαφή τάση προτίμησης του Μητροπολιτικού Πάρκου σε σχέση με το Confex Park.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΔΕΘ: ΕΞΙ ΣΕΝΑΡΙΑ – ΕΝΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ

Στο τελευταίο μέρος της έρευνας, οι κάτοικοι κλήθηκαν να περιγράψουν με δικά τους λόγια πώς φαντάζονται το ιδανικό μέλλον του χώρου της ΔΕΘ. Οι απαντήσεις κατηγοριοποιήθηκαν σε έξι βασικούς τύπους “οράματος” – αναδεικνύοντας πώς ακριβώς ονειρεύονται οι πολίτες την μελλοντική χρήση του πολύτιμου αυτού χώρου στο κέντρο της πόλης. Τα αποτελέσματα είναι αποκαλυπτικά:

1. Ο χώρος ως πνεύμονας πρασίνου (42% των απαντήσεων): Η κυρίαρχη αφήγηση βλέπει τον χώρο της ΔΕΘ ως μεγάλο πράσινο δημόσιο πάρκο, ανοιχτό σε όλους. Η έμφαση δίνεται στο περιβαλλοντικό όφελος, την ελεύθερη πρόσβαση και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής στο κέντρο της πόλης.

2. Πάρκο με λειτουργίες αναψυχής και κοινωνικής ζωής (17% των απαντήσεων): Πολλές απαντήσεις ζητούν χώρους για παιδιά, ηλικιωμένους, αθλητισμό και ψυχαγωγία, όχι απλώς «πράσινο». Εδώ, το πάρκο λειτουργεί ως πλατφόρμα κοινωνικής συνύπαρξης και καθημερινής ζωής.

3. Οικολογικό-εκπαιδευτικός χώρος (8% των απαντήσεων): Μια μικρότερη ομάδα συμμετεχόντων περιγράφει ένα πάρκο με έμφαση στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, τη βιοποικιλότητα και την εκπαίδευση των πολιτών.

4. Συνδυασμός πρασίνου με ήπια ανάπτυξη (14% των απαντήσεων): Αρκετοί πολίτες επιλέγουν συνθετικές λύσεις: θέλουν πάρκο, αλλά χωρίς την πλήρη κατάργηση των εκθεσιακών ή εμπορικών χρήσεων.

5. Απόρριψη της αλλαγής / υποστήριξη υφιστάμενου σχεδίου (6% των απαντήσεων): Μικρός αριθμός συμμετεχόντων εκφράζει ρητά στήριξη στο υπάρχον σχέδιο της ανάπλασης ή απόρριψη της πρότασης μετατροπής του χώρου σε πάρκο.

6. Ασαφείς, ουδέτερες ή αποστασιοποιημένες απαντήσεις (13% των απαντήσεων): Ένα σημαντικό ποσοστό δηλώνει δισταγμό στο να εκφέρει άποψη, έλλειψη επεξεργασμένης άποψης ή αδιαφορία.

Σύμφωνα λοιπόν με τα αποτελέσματα αυτά, η πλειονότητα των πολιτών φαντάζεται τον χώρο της ΔΕΘ ως ενιαίο, ανοιχτό, φυσικό και κοινωνικά ζωντανό χώρο, μακριά από την εμπορευματοποίηση και την επιβάρυνση με νέες κατασκευές. Ωστόσο, δεν απουσιάζουν οι συνθετικές και πιο πραγματιστικές προσεγγίσεις, ενώ η μειοψηφία που τάσσεται υπέρ της υπάρχουσας ανάπλασης φαίνεται να λειτουργεί με γενικότερα (και όχι προσωπικά/ατομικά) αναπτυξιακά και συμβολικά/ιστορικά επιχειρήματα. Τα ποσοστά ανά θεματική κατηγορία παρουσιάζονται αναλυτικά στο παρακάτω Σχήμα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η έρευνα ανέδειξε την έντονη διάθεση των πολιτών να συμμετέχουν στις αποφάσεις για την πόλη, με συντριπτική πλειονότητα να στηρίζει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Ωστόσο, αυτή η θετική στάση δεν συνοδεύεται πάντα από επαρκή πληροφόρηση ή ενεργή εμπλοκή. Λιγότεροι από τους μισούς γνωρίζουν το ακριβές ερώτημα του δημοψηφίσματος, ενώ ακόμα λιγότεροι είναι ενήμεροι για βασικές προϋποθέσεις, όπως ο απαιτούμενος αριθμός υπογραφών. Η εικόνα που αναδύεται είναι εκείνη μιας πολιτικά ευαισθητοποιημένης αλλά ανεπαρκώς ενημερωμένης κοινωνίας, με σημαντικά περιθώρια ενίσχυσης της πρόσβασης στην πληροφόρηση.

Αυτό το χάσμα αποδεικνύεται κρίσιμο για τη συμμετοχή καθώς όσοι γνωρίζουν για το δημοψήφισμα είναι πολύ πιο πιθανό να το υποστηρίξουν, ενώ οι αναποφάσιστοι προέρχονται κυρίως από τους μη ενημερωμένους. Οι διαφορές στην πληροφόρηση εμφανίζονται έντονες ανά περιοχή και ηλικιακή ομάδα: στην Α’ και Ε’ Κοινότητα η συμμετοχή ή η πρόθεση συμμετοχής στην συλλογή υπογραφών είναι αυξημένη, ενώ σε περιοχές όπως η Τριανδρία και η Δ’ Κοινότητα παρατηρείται υστέρηση. Αντίστοιχα, οι νεότεροι πολίτες εμφανίζουν μικρότερο βαθμό γνώσης, αλλά όταν ενημερωθούν δείχνουν σημαντική διάθεση συμμετοχής, υποδεικνύοντας ότι αποτελούν μια εν δυνάμει δεξαμενή δυναμικής συμμετοχής που μπορεί να ενεργοποιηθεί με τα κατάλληλα εργαλεία και μεθόδους.

Η πλειονότητα των πολιτών προτιμά τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου στη θέση της ΔΕΘ, έναντι του υπάρχοντος σχεδίου ανάπλασης με εκθεσιακή χρήση και ξενοδοχείο. Η επιλογή αυτή συνδέεται με επιθυμία για καλύτερη ποιότητα ζωής και βιώσιμη ανάπτυξη. Οι ανοικτές απαντήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες βλέπουν το δημοψήφισμα όχι μόνο ως μέσο επιλογής ανάμεσα σε δύο σενάρια, αλλά και ως συμβολική πράξη υπεράσπισης του δημόσιου χώρου, ως δήλωση οικολογικής ευαισθησίας και ως απαίτηση συμμετοχής στις αποφάσεις που τους αφορούν.

Ακόμη πιο χαρακτηριστική είναι η απάντηση των πολιτών στην ερώτηση «πώς φαντάζονται το ιδανικό μέλλον του χώρου». Ποσοστό 42% τον οραματίζεται αποκλειστικά ως πράσινο πάρκο, ενώ σημαντική μερίδα επιθυμεί ένα πάρκο με κοινωνικές ή εκπαιδευτικές χρήσεις και με περιβαλλοντικό προσανατολισμό στις προσφερόμενες δυνατότητες αναψυχής. Σε επίπεδο οράματος, οι απαντήσεις που προσεγγίζουν το υπάρχον σχέδιο ανάπλασης είναι πολύ περιορισμένες, περιοριζόμενες σε ένα μικρό ποσοστό που επικαλείται αναπτυξιακά ή ιστορικά (ή ακόμα και συναισθηματικά) επιχειρήματα (περί παραμονής της ΔΕΘ στο κέντρο της πόλης).