ΕΡΤ: Παράπλευρες απώλειες

του Γιώργου Τελτζίδη

2 χρόνια προετοιμασία, γραψίματα, ρεπεραζ, κάστινγκ, προβλήματα παραγωγής, αναβολές ξανά και ξανά, απογοητεύσεις, μικρές χαρές, μικρές λύπες. Καλοκαίρι του `13. Αύγουστο επιτέλους πάμε γύρισμα.

Απόγευμα του Ιούνη και ένας τύπος ανακοινώνει πως όλα αυτά πρέπει να πεταχτούν στα σκουπίδια. Να πληρώσω εγώ και άλλοι  πόσοι συνάδελφοι για αμαρτίες άλλων. Να τιμωρηθούμε για λάθη που ποτέ δεν κάναμε. Κάθε μέρα και ένας καινούριος τοίχος. Ποιος νοιάζεται όμως; Ο κόσμος καίγεται και εμείς απλά είμαστε παράπλευρες απώλειες.

Η ΕΡΤ, σε περίπτωση που κάποιοι δεν γνωρίζουν, ήταν ο μόνος φορέας που τα τελευταία χρόνια στήριζε το σινεμά. Μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, ντοκιμαντέρ. Ο μόνος φορέας που έδινε βήμα έκφρασης και στήριζε νέους κινηματογραφιστές. Ήταν ο μόνος φορέας που στήριζε ένα ολόκληρο δίκτυο πολιτισμού γενικότερα. Ήταν κάτι πολύ παραπάνω από μια τηλεοπτική συχνότητα.

Και θα μου πεις εσύ κακοπροαίρετε αναγνώστη. Είστε κρατικοδίαιτοι καλλιτέχνες, κηφήνες του συστήματος. Όχι φίλε μου, κάνεις λάθος. Μακάρι η ΕΡΤ και κανένας κρατικός φορέας να μην μας έδινε ούτε σεντ. Μακάρι να υπήρχαν οι συνθήκες ώστε να είχε ανθίσει ιδιωτική πρωτοβουλία που χρηματοδοτεί πολιτισμό . Διότι ο πολιτισμός δεν είναι κάτι που πλανάται στον αέρα σαν μια αφηρημένη έννοια. Ο πολιτισμός είναι άνθρωποι που μοχθούν για μέρες, μήνες, χρόνια.  Ο πολιτισμός παράγεται από ανθρώπους που συναντάς τα απογεύματα στις ουρές του σούπερ μάρκετ. Που στο τέλος του μήνα θα έχουν την ίδια ανάγκη να πληρώσουν το ενοίκιο τους όπως και εσύ.

Και αν η ανομία (το 1,5% που ποτέ δεν καταβλήθηκε από τα ιδιωτικά παράνομα κανάλια, προς ενίσχυση της κινηματογραφίας) η κακοδιαχείριση και η γραφειοκρατία δεν επέτρεψαν ποτέ σε ιδιωτικά κεφάλαια να επενδύσουν σοβαρά σε όλα τα παραπάνω. Τότε το κράτος είναι υποχρεωμένο να το κάνει, γιατί έτσι πολύ απλά δικαιολογεί τον λόγο ύπαρξης του.

Να θες απλά να ακουστεί η φωνή σου εκεί έξω και να έχεις όλους αυτούς τους μαλακές να παίζουν πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες μια ολόκληρης γενιάς. Σιγά σιγά να σου τα κλέβουν όλα. Είναι φανερό πως είμαστε ανεπιθύμητοι  και θα σας αδειάζουμε την γωνία, θα φύγουμε. Να μπορείτε να διοργανώνεται τα κοκτέιλ πάρτυ σας που βρωμάνε ναφθαλίνη.

Το καρότο που είχαμε μπροστά μας θα μπορούσατε να μην το πειράξετε όμως. Τουλάχιστον όχι αυτό.