Η εθνική διαφθορά

Λέξεις: Γιώργος Λιόλιος

Μια χώρα που “σκοτώνει” τους Εισαγγελείς της έχει σοβαρό έλλειμμα νομιμότητας και παιδείας και απύθμενη θρασύτητα.

Μια χώρα όπου αλληλομηνύονται οι δικαστές και οι εισαγγελείς της, απλώς ξεβρακώνεται μαζί με τις παθογένειες της από ίδρυσης του ελληνικού κράτους.

Είναι μια δικαιοσύνη που μέχρι και σήμερα η εκτελεστική εξουσία την θέλει υποταγμένη… “Ανεξάρτητη” όταν καταγγέλλει αλλά πειθήνια και δουλική όταν δεν την συμφέρει. Όταν η επιλογή της ηγεσίας των ανωτάτων δικαστηρίων είναι μια “κοινοβουλευτική” διαδικασία-παρωδία, η Δικαιοσύνη θα έχει ως ανώτατους δικαστές αυτούς που αξίζουν στην κοινωνία που εκλέγει αυτούς που την επιλέγουν κι εν τέλει αυτούς που επιλέγουμε να μας κυβερνούν.

Η διαφθορά σε όλα τα επίπεδα άσκησης της εξουσίας χαίρει νομιμοποίησης από τα κάτω πρώτα απ΄όλα. Από την ίδια την κοινωνία.

Η φράση “αυτοί μας κλέβουν φανερά κι απροκάλυπτα, αλλά τους προτιμώ από αυτούς που μας κλέβουν κρυφά” αποκαλύπτει την αποδρομή στην οποία έχει περιπέσει το κοινωνικό σώμα από εποχής Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη…

Μια κοινωνία που το χει καραμέλα όταν απειλεί “θα σε πάω στον Εισαγγελέα”, αλλά όταν ο Εισαγγελέας θέλει να κάνει την δουλειά του, σύμφωνα με το λειτούργημα του, δεν αρέσει διότι κάνει την δουλειά του.

Η ελληνική κοινωνία, αποσαρθρωμένη και εκχυδαϊσμένη, χάρη σε μια κουλτούρα που την διαμορφώσαμε εμείς οι ίδιοι, αγαπά τους Εισαγγελείς ως μέσο απειλής αλλά τους μισεί όταν σηκώνουν το χαλί.

Μια κοινωνία όπου επιτρέπουμε, δίχως να ανοίγει μύτη, πολιτικούς να ζητούν τηλεοπτικά ή δήθεν θεσμικά την κεφαλή Εισαγγελέων επί πίνακι, διότι τόλμησαν να σηκώσουν το χαλί αποκαλύπτοντας το χάλι μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Την Τουλουπάκη δεν σας την χαρίζω. Η Τουλουπάκη διασώζει την αξιοπρέπεια, την ελάχιστη που έχει απομείνει σε έναν θεσμικό ρόλο, μέσα στον ωκεανό της εθνικής διαφθοράς. Διότι εθνική είναι η διαφθορά που βιώνουμε.

Ο Γιώργος Λιόλιος είναι δικηγόρος-συγγραφέας