Η εθνική μας κωμωδία
Πόσα θέλουν για να μας τρελάνουν;
Ενώ η χώρα περνά ένα φθινόπωρο στα όρια της ασφυξίας, τα σπίτια, οι επιχειρήσεις, το δημόσιο μεταθέτουν διαρκώς πληρωμές στο μέλλον ελπίζοντας ποιος ξέρει σε τι και η πραγματική οικονομία στενάζει, πνίγεται, η χώρα καταδικάζεται μήνες ατέλειωτους να συζητά για το μείζον εθνικό ζήτημα: Τις τηλεοπτικές άδειες!
Έχοντας ζήσει σχεδόν τρεις δεκαετίες ανομίας, διαπλοκής, ασφυκτικού εναγκαλισμού πολιτικών, τραπεζών, καναλαρχών, βλέποντας εκατομμύρια εκατομμυρίων να πηγαίνουν από χρηματιστήρια, θαλασσοδάνεια και κρατική διαφήμιση σε ανθρώπους που έκαναν ουσιαστικά κουμάντο στη μιντιακή πιάτσα, μη αφήνοντας κανέναν άλλο να σηκώσει κεφάλι, ανεβάζοντας και κατεβάζοντας υπουργούς και κυβερνήσεις κατά το δοκούν, ήρθε η ώρα του Σύριζα που είχε κάνει προεκλογική του σημαία τη ρύθμιση αυτού του φαύλου τηλεοπτικού τοπίου. Και επιχείρησε να το ρυθμίσει. Άτσαλα, με νέου τύπου μοίρασμα της πίτας, χωρίς συνέναιση, με προχειρότητες στις εκτιμήσεις, δηλώσεις του τύπου τη Δευτέρα βάζουμε λουκέτο στα παράνομα κανάλια που μετά έπαιρναν πίσω, κατασκευή νέων μηντιακών ηρώων όπως ο Καλογρίτσας, διαδικασίες big brother και τελικά το φιάσκο της αντισυνταγματικότητας.
Και τη Νέα Δημοκρατία, πιο ανώριμη από ποτέ σε ένα παιχνίδι παιδικό, θυμών, ναζιών, επικών δηλώσεων και πάνω από όλα απώλειας μνήμης καθώς εκείνη και το ΠΑΣΟΚ ευθύνεται για το τηλεοπτικό χάος που ζούμε. Η ΝΔ που μιλά για εκτροπή και έκλεισε την ΕΡΤ σε ένα απόγευμα.
Και στο τελευταίο επεισόδιο της σαπουνόπερας έρχεται το γύρισμα στην κωμωδία. Το όνομα του απερίγραπτου Βύρωνα Πολύδωρα έρχεται να προσθέσει το απαραίτητο γέλιο στην εξελισσόμενη φάρσα. Λύση τύπου Πάκη. Η πρόταση, η άρνηση από την πλευρά της αντιπολίτευσης ως ακατάλληλου προσώπου, ποιος αυτοί που τον είχαν υπουργό δεκαετίες να αφιερώνει για το Στρατηγό Άνεμο,και το συνεχιζόμενο παζάρι για τη συναίνεση.
Έχοντας πάρει το λησμονόχορτο προφανώς ο πρωθυπουργός. Ας θυμηθούμε όμως τι είναι ο Πολύδωρας με ένα δημοσίευμα του Left. gr εδώ
Και όλοι εμείς να παρακολουθούμε τη μητέρα των μαχών, που δεν αφορά βέβαια την οικονομική μας ανόρθωση αλλά το αν θα συνεχίσει η Ελένη Μενεγάκη να μας διασκεδάζει τα μεσημέρια.
Τρέλα και κορδέλα.
