Έτσι διαμαρτύρονται στη Βουλγαρία

Του Γιώργου Δημαρέλου 

Εχει καταντήσει πλέον κουραστικό τα σημαντικά θέματα της χώρας να συζητώνται με όρους επικαιρότητας. Ένα τέτοιο θέμα ειναι και το εθνικό μας φρόνημα, με άλλα λόγια η περηφάνια του να εισαι Έλληνας. Ή η ντροπή αν θέλετε. Οπως το αισθάνεται κανείς.

Δύο μέρες το χρονο, όλοι βρίσκουμε τη βολική αφορμή να δηλώσουμε ότι ειμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες και όλα τα συναφή. Οι μέρες των παρελάσεων. Τις υπόλοιπες 363 μέρες του χρόνου, δεν ειμαστε των δηλώσεων, ειμαστε των πράξεων. Εκεί, σε αυτό το εκκωφαντικό 99,45% των περιπτώσεων (τόσο κάνει 363/365) φαίνεται και το ποια ειναι η μαύρη αλήθεια. Είμαστε μία χώρα που αποτελείται κατα κύριο λόγο από παρτάκηδες, που το μόνο που μας νοιάζει ειναι η καλοπέραση μας, αδιαφορώντας για το τι επίπτωση εχουν οι πράξεις μας στη λειτουργία του συνόλου, που -μαντέψτε- ειναι η Ελλάδα που δηλώνουμε οτι αγαπάμε.

Αφορμή για μένα, στάθηκε η επίσκεψή μου στη Σόφια, όπου έγινα μάρτυρας του πως λειτουργεί η πρωτεύουσα της Βουλγαρίας όταν γίνονται διαδηλώσεις. Η φωτογραφία τα λέει όλα. Η διαδήλωση στο μισό δρόμο, ο άλλος στη διάθεση των μετακινούμενων, έτσι ώστε να μην βραχυκυκλώνει η πόλη και οι άνθρωποί της. Εδώ, καθημερινά δεν χάνουμε την ευκαιρία μας να δείξουμε το πόσο “σεβόμαστε” το εθνικό μας φρόνημα.

Όπως και στα περισσότερα θέματα, έτσι και στο συγκεκριμένο, αυτό που μετράει δεν ειναι τι δηλώνεις, αλλά το τι κανεις και πως συμπεριφέρεσαι. Μέχρι την 25η Μαρτίου, λοιπόν, θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε όπως λειτουργούμε, αλλά εκείνη την ημέρα δεν θα χάσουμε την ευκαιρία να δηλώσουμε εθνικά υπερήφανοι. Έτσι όμως, δουλειά δεν γινεται.