Έτσι σου βγαίνει το τριήμερο ξινό
Κάναμε τα δραματικά 150 χιλιόμετρα της διαδρομής Λάρισα-Θεσσαλονίκη σε 4 ώρες, επιστρέφοντας στη δεκαετία του εξήντα.
Δευτέρα βράδυ στην μεγαλύτερη εθνική οδό της Ελλάδας. Με τις πόλεις να έχουν αδειάσει για τριήμερο. Επιστροφή.
Στην Πιερία τα έργα που κρατάνε τρία τουλάχιστον χρόνια συνεχίζονται χωρίς να καταλαβαίνει ακριβώς κάποιος τι ακριβώς κάνουν τόσα χρόνια. Υπάρχουν σημεία στην άσφαλτο πριν το Μακρύγιαλο που η άσφαλτος έχει χορταριάσει…
Στην κατεύθυνση από Λάρισα για Θεσσαλονίκη, λίγο μετά το τούνελ του Πλαταμώνα, μια φωτεινή ένδειξη ανάβει ξαφνικά μπροστά μας και μας προειδοποιεί: 33 χιλιόμετρα πιο κάτω επικρατεί συμφόρηση.
Κανείς δεν μπορεί να αντιληφθεί τι ακριβώς μας περιμένει. Λίγο πριν την Κατερίνη ένα κολοσσιαίο μποτιλιάρισμα σχεδόν δέκα χιλιομέτρων υποδέχεται τους επιστρέφοντες.
Κάποια στιγμή μετά από 40 λεπτά το βάσανο τελειώνει και λες θα κάνω μια υπομονή να φτάσω σπίτι μου. Πριτς! Νέο φωτεινό εφιαλτικό σήμερα. Σε 11 χιλιόμετρα σας περιμένη συμφόρηση. Από συμφόρηση σε συμφόρηση το πάμε. Μόνο που η δεύτερη του Κορινού είναι και η καθοριστική.
Μια ώρα σταματημένη βλέπουμε άδειο το μισό οδόστρωμα, χορτάρια, κάτι μάγγες να διασχίζουν τη ΛΕΑ, ένα ασθενοφόρο να προσπαθεί να περάσει, χάος.
Η οριστική εξόντωση έρχεται στα διόδια. Τα οποία λειτουργούν κανονικά και ο κύριος της εθνικής οδού απαιτεί να πληρωθεί για όσα ζήσαμε. Άλλο ένα βαρβάτο εικοσάλεπτο αναμονής.
Την ώρα που ο υπουργός των δημοσίων έργων με πληρωμένες αναρτήσεις στο fb μας ενημερώνει για την Ελλάδα που αλλάζουν τα έργα του εμείς κάναμε τα δραματικά 150 χιλιόμετρα της διαδρομής Λάρισα-Θεσσαλονίκη σε 4 ώρες, επιστρέφοντας στη δεκαετία του εξήντα.
Σε οποιοδήποτε πολιτισμένο μέρος του κόσμου θα είχαν απλά μαζέψει τις κορίνες και τις σημάνσεις στα σημεία που δεν γίνεται απολύτως τίποτε και η ταλαιπωρίας μας θα ελαχιστοποιούνταν. Και φυσικά τα διόδια δεν θα λειτουργούσαν. Εδώ όμως πανηγυρίζουμε στο fb για μια Ελλάδα που αλλάζει…
Κοίταζα με απόγνωση του κοντέρ να μου λέει ότι επιτρέπεται να οδηγώ με 120 χιλιόμετρα την ώρα αλλά το γκάζι δεν μπορούσε να πάει πάνω από 4. Α, ναι, έξω είχε και 17 βαθμούς Κελσίου, νύχτα Φεβρουαρίου…
