Εξομολόγηση ενός αστικού καλλιεργητή

Κάπου στη Θεσσαλονίκη, υπάρχει ένα περιφραγμένο πάρκο περίπου 700 στρεμμάτων, κυριολεκτικά δίπλα στην περιφερειακή οδό, γεμάτο δένδρα, δρόμους, μονοπάτια και γήπεδα. Πουλιά έχουν κάνει τις φωλιές τους εκεί, άνθρωποι κάνουν περιπάτους και παιδιά παίζουν στην παιδική χαρά.

Ειδυλλιακό ακούγεται, αλλά το πρώην στρατόπεδο Καρατάσιου θέλει ακόμα δουλειά για να θυμίσει ανάλογα πάρκα του εξωτερικού. Οι περίοικοι πάντως δεν το βάζουν κάτω. Ορμώμενοι από την ομάδα ΠΕΡ.ΚΑ. (Περιαστικοί Καλλιεργητές), οι οποίοι πέρυσι καθάρισαν ένα κομμάτι γης και το καλλιέργησαν με επιτυχία, φτάσαμε αισίως στο ΠΕΡ.ΚΑ. 5, τον 5ο συλλογικό λαχανόκηπο, στον οποίο βρεθήκαμε (όχι τυχαία) να συμμετέχουμε κι εμείς. Μαζευτήκαμε ένα πρωί καμιά δεκαριά άνθρωποι, με διάφορα εργαλεία, για να καθαρίσουμε το μέρος. Τα αγριόχορτα ήταν ψηλότερα από μας, αλλά γρήγορα υπέκυψαν στη θέλησή μας. Ακολούθησε το τρακτέρ για το όργωμα όμως οι πέτρες ήταν πολλές (και κάποιες αρκετά βαριές για ένα άτομο) και έπρεπε να φύγουν από τη μέση. Άλλη μια ομαδική υπερπροσπάθεια και ακολούθησε το φρεζάρισμα του χώρου.

Από κει και πέρα τα πράγματα ήταν λίγο πιο εύκολα. Ο χώρος μετρήθηκε, χωρίστηκε, περιφράχτηκε (όλα από μέλη της ομάδας) και μετά ο καθένας άρχισε να ασχολείται με το κομμάτι των 40 περίπου τ.μ. που του αναλογεί. Όλα αυτά μας πήραν περίπου 2 εβδομάδες και λιγότερο από 20 ευρώ για τον καθένα και ήδη ο χώρος έχει γεμίσει φυτά που, ευνοημένα από τις συνεχείς βροχές, δυναμώνουν μέρα με τη μέρα.

Δεν ξέρω τι αποτέλεσμα θα έχει η συγκεκριμένη προσπάθεια και πόσοι από μας θα συνεχίσουν να ασχολούνται μετά από 6, 10 ή 60 μήνες, αλλά ήδη νιώθω ότι έχω κερδίσει πολλά. Έτσι κι αλλιώς, το πάρκο Καρατάσιου ήταν το αγαπημένο μου μέρος για περιπάτους, αλλά τώρα έχω έναν ακόμα λόγο να το αγαπώ. Την πρώτη μέρα που πήγαμε και καθαρίσαμε το χώρο από τ’ αγριόχορτα ένιωσα ζωντανός όσο λίγες φορές. Κουράστηκα, αλλά δε μ’ ένοιαζε.

Και πάνω απ’ όλα, γνώρισα ανθρώπους. Είδα την ανιδιοτέλεια κάποιων, είδα ανθρώπους άγνωστους μέχρι πριν λίγο καιρό να συνεργάζονται άψογα για το κοινό καλό, είδα να ξεπερνιούνται όλα τα προβλήματα με συνοπτικές διαδικασίες, είδα περαστικούς να δείχνουν ενδιαφέρον και στο τέλος να μπαίνουν κι αυτοί στην ομάδα. Τώρα, αν πάω και δεν είναι κανένας εκεί, μου κακοφαίνεται. Χτες το βράδυ που πήγα είδα ότι κάποιος είχε δέσει τα φυτά μου για να μην τα σπάσει ο αέρας.

Οι εκλογές, η αφόρητη πίεση να τα προλάβουμε όλα, οι ανοησίες της τηλεόρασης, τα μποτιλιαρίσματα, όλα αυτά δεν υπάρχουν στο πάρκο Καρατάσιου. Υπάρχουν άνθρωποι που βγάζουν βόλτα τα παιδιά τους, τα σκυλιά τους, τις σκέψεις τους.

Πληροφορίες:

http://www.karatasou.host22.com/

http://perka.oneirografos.net/

* Ο Δημήτρης Φωτιάδης είναι καθηγητής και αστικός καλλιεργητής στο στρατόπεδο Καρατάσιου.