Ευχαριστούμε Αντώνη Τσαπατάκη

Λέξεις: Νίκος Σδούγγος

Αν δεν υπήρχε Αντώνης Τσαπατάκης, τότε σίγουρα θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. Δεν τον έχω συναντήσει ποτέ, παρά μόνο μια φορά τυχαία στο δρόμο και δε πρόλαβα καν να του σφίξω το χέρι και να του πω «Μπράβο ρε μεγάλε, όταν μεγαλώσει ο γιος μου θα ήθελα να γίνει σαν κι εσένα». Η δράση του γνωστή σε όλους. Όμως χτες διαβάζοντας την ανάρτησή του μέσα από το παιδογκολογικό του ΑΧΕΠΑ, ένιωσα υποχρεωμένος να γράψω αυτές τις γραμμές.

Παιδιά μαχητές της ζωής χόρεψαν κάτω από κρητικούς ήχους πεντοζάλι. Το χορό των επαναστατών πολεμιστών, που χορεύεται πριν τη μάχη. Τη μάχη της ζωής που όλα αυτά τα παιδιά δίνουν καθημερινά, με σύμμαχο τους γονείς τους και την ελπίδα. Μια ελπίδα που δε σβήνει ποτέ. Το χαμόγελο όμως των παιδιών αυτών είναι δύσκολο να το κερδίσεις και ο Τσαπατάκης το έχει πετύχει αυτό. Γιατί είναι ένας άνθρωπος με τεράστια ενσυναίσθηση που μπορεί με τη δύναμη που έχει επιδείξει να κινήσει σύμπαντα.

Στο παιδοαιματολογικό, παιδογκολογικό τμήμα της Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του ΑΧΕΠΑ νοσηλεύονται παιδιά με καλοήθη και κακοήθη αιματολογικά νοσήματα καθώς και συμπαγείς όγκους της παιδικής ηλικίας. Όμως καμιά λέξη δεν είναι αρκετά σκληρή για να περιγράψει την καθημερινότητα αυτών των παιδιών και των γονέων τους. Αυτή την καθημερινότητα έρχεται να ταράξει ο Τσαπατάκης. Εκεί έρχεται να διδάξει τη δύναμη της θέλησης και της πίστης στον εαυτό μας.

Το βίντεο με τα παιδιά που χορεύουν πεντοζάλι με τους ορούς τους είναι συγκλονιστικό και είναι μόνο ένα μικρό δείγμα του πως αυτός ο άνθρωπος δίνει δύναμη και ελπίδα με το λόγο του και το παράδειγμά του στους πάντες.

Αν ποτέ στη χώρα μας κάποιος θελήσει να κάνει μια σοβαρή καμπάνια για έναν οποιονδήποτε σκοπό με κοινωνικό χαρακτήρα, δεν υπάρχει πιο κατάλληλο πρόσωπο από τον Τσαπατάκη για να τη στελεχώσει. Η δύναμη της εικόνας του ως σύμβολο, αλλά και ο λόγος του σε κάθε δημόσια εμφάνισή του προσωπικά με καθηλώνει.

Οι μύθοι που περιβάλλουν τις προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που βιώνουν δυσκολίες λόγω μιας ασθένειας ή κάποιας αναπηρίας, πολλές φορές στοιχειώνουν, τόσο τους ίδιους όσο και τους οικείους τους.

Όμως όπως έχει πει ο Ρολάν Μπαρτ, το καλύτερο μέσο για να καταπολεμήσει κανείς τον μύθο, είναι ίσως να τον μυθοποιήσει με τη σειρά του, να δημιουργήσει έναν τεχνητό μύθο. Αυτός ο τεχνητός σούπερ μύθος λοιπόν είναι ο Αντώνης Τσαπατάκης.

*ο Νίκος Σδούγγος είναι πολιτικός επιστήμονας και μέλος του ΔΣ της Δημοτικής Εταιρείας Πληροφόρησης Θεάματος και Επικοινωνίας TV100-FM100-FM100,6