Εύθραυστοι…ανάξιοι
Είτε η σήψη θα εκδιωχθεί, είτε το υγιές θα αποχωρήσει
Στην πολιτική, όπως και σε κάθε οργανισμό, η διαφθορά δεν είναι μόνο ένα σύμπτωμα, αλλά μια ασθένεια που είτε αντιμετωπίζεται ριζικά, είτε καταπίνει το σύνολο της. Όταν το σάπιο στοιχείο παραμένει, το υγιές υποχρεούται να αντιδράσει.
Είτε η σήψη θα εκδιωχθεί, είτε το υγιές θα αποχωρήσει.
Κι αν τίποτα από αυτά δεν συμβεί, αυτό που απομένει δεν είναι απλώς η διαφθορά, αλλά το απόλυτο σκοτάδι.
Όταν χάνονται τα παιδιά μας και κανείς δεν κάνει το αυτονόητο, τότε το πρόβλημα δεν είναι απλώς το σύστημα ή η παράταξη.
Είναι οι άνθρωποι πίσω από αυτά.
Έτσι λοιπόν, δεν έχουμε απλώς ένα διεφθαρμένο σύστημα ή μια διεφθαρμένη παράταξη, αλλά ανάξιους ανθρώπους.
Γιατί κανείς δεν τόλμησε να αντιδράσει.
Κανείς δεν τόλμησε να παραιτηθεί.
Κανείς δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Κανείς δεν ένιωσε την ευθύνη της ανθρώπινης ζωής.
Οι πολίτες βγήκαν στους δρόμους, ένωσαν τι φωνές τους, έδειξαν τον ένοχο και απαίτησαν ευθύνη.
Και όμως, κανείς δεν απάντησε σε αυτό το μήνυμα.
Δεν υπήρχε κάποιος αρκετά ακέραιος για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Δεν υπήρχε κάποιος αρκετά δυνατός για να βγει μπροστά.
Αλλά για να τα κάνεις όλα αυτά, πρέπει πρώτα να είσαι κάποιος.
Και εκείνοι, δεν είναι άνθρωποι με αξίες.
Είναι άνθρωποι που στέκονται σε θέσεις ευθύνης, με μοναδικό σκοπό το συμφέρον, χωρίς να έχουν ουσιαστική υπόσταση.
Αυτή η αδυναμία προσωπικότητας είναι το ίδιο σκανδαλώδης με την ίδια τη συγκάλυψη.
Και τι χειρότερο από έναν άνθρωπο που παραμένει άφωνος μπροστά σε ένα τέτοιο έγκλημα;
Η αλήθεια είναι ότι η κοινωνία πρέπει να πάρει το δικό της μήνυμα.
Και αυτό δεν είναι άλλο, από την ανωνυμία της εξουσίας.
Δεν είναι απλώς η κυβέρνηση που συγκάλυψε, αλλά τα πρόσωπα πίσω από τις αποφάσεις.
Και αυτά τα πρόσωπα πρέπει επιτέλους να βγουν στο φως.
Έχουν μάθει να κρύβονται πίσω από την ομάδα, από τη συλλογική ευθύνη που εύκολα μετατρέπεται σε συλλογική συγκάλυψη.
Και αυτό μας δείχνει ότι δεν είναι ισχυροί αλλά εύθραυστοι.
Η κοινωνία έστειλε το πρώτο μήνυμα.
Τώρα έχει την ευθύνη να στείλει ένα δεύτερο.
Σε αυτούς που δεν μίλησαν.
Σε αυτούς που δεν παραιτήθηκαν.
Σε αυτούς που χειροκρότησαν αντί να αποδοκιμάσουν.
Σε αυτούς που συγκάλυψαν.
Είναι η ώρα να στραφεί στους ανθρώπους πίσω από τα αξιώματα.
Να δει τα πρόσωπα. Να ακούσει τα ονόματα.
Να δηλώσει ότι αυτή τη φορά θα είναι μόνοι τους.
