Φακιν…

Ο Στέλιος είχε συμπληρώσει ένα χρόνο άνεργος από τότε που χρεοκόπησε το μαγαζί της μάνας του. 34 χρονών άντρας να γυρίζει σπίτι της, να μη μπορεί να καλέσει μια γκόμενα ή μια βίζιτα, σκέτη κατάντια. Ήταν ωστόσο από εκείνους που δεν το έβαζαν κάτω. Δεν ήταν κανένας κολλημένος να ψάχνει συστηματικά για δουλειά. Είχε όραμα. Στόχος του μια θέση τεμπελχανά, διέθετε εξάλλου τα προσόντα. Με σταθερά μίζερη διάθεση τις περισσότερες ώρες της μέρας, αντλούσε αντικαταθλιπτική αυταρέσκεια κυρίως απ’ το κορμί του. Χτυπιόταν στα γυμναστήρια, συζητούσε για αμάξια, έπινε καφέ με την 19χρονη φίλη του και έπαιζε Προ. Απλός άνθρωπος, καθημερινός.

Τη μικρή την κεράτωνε με μία άλλη, λιγότερο μικρή. Σ’αυτόν όμως και οι δύο θα έπρεπε να δίνουν λογαριασμό και να ‘ναι πιστές, σαν τον γάτο του, που τον είχε στειρωμένο και δυστυχισμένο στο δωμάτιό του. Όταν τις βαριόταν, κυρίως δε όταν βαριόταν τον εαυτό του, το έπαιζε σκληρό αγόρι, πατούσε μια ξεγυρισμένη σιωπή και εκείνες έτρεχαν από πίσω του. Στο Φέισμπουκ ήταν εξίσου συνεπής: Έψαχνε σταθερά για ανήσυχα κορίτσια, ανήλικα κατά προτίμηση, που όταν άλλαζαν φωτογραφία προφίλ έγραφαν: «Κάντε λάικ στι φοτό μου» ενώ στα σχόλια υπήρχε πάντοτε ένας συμμαθητής τους από άλλο τμήμα που ήθελε να τους γλείψει τα βυζιά.

Όλα αυτά άλλαξαν μια μέρα. Έβαλαν βύσμα. Κονέ που έλεγε κι ο Γιωργάκης. Άκρη του μπαμπά ο κολλητός του μεγαλοεπιχειρηματία που άρχισε να δραστηριοποιείται στην πόλη, τον καλωσόρισε στην εταιρεία. Και κάτσε, και τι να σου προσφέρουμε και ό,τι θες πασάκα μου. Η ζωή του άλλαξε. Ο άρχοντας της σπαρίλας εμφανίστηκε το ίδιο απόγευμα μπροστά στον Αντώνη, τον καλύτερό του φίλο, ντυμένος εθνικός μαλάκας. Φρεσκοπλυμένο αμάξι, ψώνια, πουκαμισιά, διάθεση γαμιά. Στα μάτια του αναβόσβηνε ήδη το λογότυπο των αφεντικών του. Ο κολλητός του, που δεν είχε κοιμηθεί καλά ως συνήθως, βρισκόταν σοκαρισμένος μπροστά στο θέαμα. Δέκα χρόνια φίλοι, πάντα ωστόσο κάτι τέτοιες κοσμογονικές αλλαγές στη συμπεριφορά του τού έκαναν εντύπωση. Μόλις είχαν κάτσει και ενώ πάντα ο Αντώνης θα τον περίμενε να στρίψει τσιγάρο για να του αποκαλύψει κάποιο τρομερό νέο που δεν είχε καμία σημασία, αυτή τη φορά βιαζόταν. «Γιατί είσαι έτσι; Θέλεις να μου χαλάσεις τη διάθεση; Δεν σε βλέπω να χαίρεσαι με τη χαρά του φίλου σου και με στεναχωρείς, φίλε». Ο «φίλος» δέχτηκε την προσβολή παρόλο που δεν ήταν ένοχος. Το: «Άντε βρε νούμερο» και το ποτήρι με νερό που είχε μπροστά του, δεν ήταν καλές ιδέες. Η βραδιά ανήκε στο άδικο του εργάτη.

«Χώθηκα μαλάκα, να μην το γρουσουζέψω. Θα παίρνω εννιά κατοστάρικα, με τα επιδόματα μπορεί και χιλιάρικο, το καταλαβαίνεις; Μεγάλο πράγμα τα φράγκα μαλάκα». «Ναι, κυρίως επειδή έχεις λεφτά» απάντησε βαριεστημένα ο Αντώνης. Μετά ο υπάλληλος του επόμενου μήνα περιέγραψε πόσο υπεύθυνο θα είναι το πόστο του, ότι θα έχει διάλειμμα και διάφορα άλλα χαζά που τον γέμιζαν περηφάνια, κι ότι φοβάται μην τον πάνε το καλοκαίρι σε θέση όπου θα έρχεται σε επαφή με περισσότερο κόσμο, υπονοώντας ότι προτιμά να κάθεται και να μην έχει ευθύνες. Ένιωθε ξανά σπουδαίος ύστερα από καιρό κι άρχιζε κι ο κολλητός του να αισθάνεται ότι έχει κάποιον πολύ επιτυχημένο άνθρωπο δίπλα του. Η διάθεσή του συντονίστηκε με τη δική του. Το πόσο γελοίος φαινόταν ο νεοπροσληφθείς στα μάτια του, τον έκανε συνεχώς να χαμογελάει.

Συνήθως δεν κάθονταν παραπάνω από τρία τέταρτα. Ήταν διαφορετικοί, δεν είχαν πάντα τι να πουν. Η σχέση τους στηριζόταν στα πιο γερά θεμέλια, εκείνα της συνήθειας. Αυτή τη φορά ωστόσο ο Στέλιος είχε κέφι και διάθεση να μειώσει όλο τον κόσμο. Όταν η συζήτηση έφτασε σε έναν τύπο που είχε πέσει σε κώμα, ήταν κατηγορηματικός: «Άσε με μωρέ με τον κάθε τυχάρπαστο που πάει και πεθαίνει για να γίνει ήρωας». Ο Αντώνης, που σε άλλη περίπτωση θα άρχισε να θεωρητικολογεί για την αξία της ανθρώπινης ζωής, συμφώνησε αδιάφορα. Όλος ο κόσμος περιστρεφόταν γύρω από τη δική τους παρακμιακή καφετέρια στη Σίνδο Θεσσαλονίκης. Από τα ηχεία ακουγόταν το κομμάτι Φάκιν που ανέφερε συνέχεια μέσα τη λέξη Φάκιν. Σε ένα τραπέζι πιο πέρα, καθόταν ο δημιουργός του, περικυκλωμένους από θαυμαστές.

Μια 20χρονη σερβιτόρα πλησίασε:« Γιατί χαμογελάς συνέχεια εσύ;» ρώτησε αυθάδικα τον Αντώνη κι άρχισε να του την πέφτει βιαστικά, σαν γκόμενα που θέλει να επιβεβαιωθεί επειγόντως επειδή είναι ερωτευμένη με κάποιον μπάρμαν που την έχει γραμμένη. Ξεκίνησε από μόνη της να προτείνει ξενύχτια και μεθύσια βαρετά σαν αυτή, μα όταν πέρασε από μπροστά της ένα μικρό, κρατώντας ένα φρέσκο αυτόγραφο του Νίκο Σάνσετ, βρήκε την ευκαιρία:« Έχουν εκτραχυνθεί πολύ τα αγόρια της ηλικίας του. Προχθές ένα 14χρονο μου έστειλε στο inbox να του πω ποιος τυχερός χύνει αυτό το υπέροχο προσωπάκι». Δεν είχαν περάσει πέντε λεπτά. Χωρίς τερματοφύλακα, δεν σκόραρε, ήθελε να της πει. Της έδωσε το Facebook του Στέλιου. Ένα από τα επόμενα βράδια θα της έγλειφε εκείνος τα βυζιά.

Το βράδυ ο Αντώνης σκέφτηκε να μην επικοινωνήσει μαζί του ξανά. Άλλος αυτό θα έκανε. Θα του έδινε όμως την ικανοποίηση ότι τον ζηλεύει. Τον κέρδισε για άλλη μια φορά με μικρότερη ομάδα στο Προ, στο 90’, χωρίς να τα δώσει όλα. Δυο μέρες αργότερα ξαναβρέθηκαν. Μάζεψε όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει και ντύθηκε κι αυτός ανόητα επιτυχημένος. Ο Στέλιος όμως ήρθε στο ραντεβού τους κακόκεφος, άπλυτος, με κάτι φόρμες Αμπίμπας. «Τι έγινε ρε φίλε;» «Τι εννοείς τι έγινε;» «Γιατί είσαι έτσι; Μη μου πεις ότι σε απέλυσαν;» «Από πού να με απολύσουν;» «Απ’τη δουλειά» «Ποια δουλειά; Πρωταπριλιά ήταν προχθές βρε μαλάκα. Πρωταπριλιά!»« Κι αυτά που μου είπες; Ψέματα;» « Όχι ρε. Μου έκανε πλάκα ο μπάρμπας μου. Ξεκινάω κανονικά και είμαι ράκος ψυχολογικά. Ένα χαμαλίκι θα είναι, τρία κατοστάρικα» «Πάμε για ένα καφέ στα γρήγορα να μιζεριάσουμε και το διαλύουμε;» «Και δεν πάμε;»

*H φωτογραφία είναι της Ελένης Βράκα

http://www.dailymotion.com/video/xws1d7_plus-x-mas-tribute_lifestyle#.UVkvIFf8hco