Φοιτητικές εκλογές: Σαν σε σύγχρονο βυζαντινό ιππόδρομο

του Αριστείδη Καρεμφύλλη Εικόνες Γιώργος Πουρνάρας – http://wanderingsuvlaki.blogspot.gr

Φοιτητικές εκλογές!

Θυμάμαι την πρώτη μέρα που πήγα να γραφτώ στο πανεπιστήμιο. Κορίτσια ευπαρουσίαστα υποδεχόταν τα άβγαλτα πρωτοετάκια για να τα συνοδεύσουν στον ημιώροφο που βρισκόταν οι γραμματείες. Αγκαζέ και με τους φακέλους μας στα χέρια τους ώστε να διευκολύνουν την διαδικασία. Τι φίλοι μας που ήταν όλα αυτά τα παιδιά.

Φέτος τα πράγματα ήταν χειρότερα στην αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς. Οι καλοί αυτοί Σαμαρείτες είχαν στήσει και τραπεζάκια, στα οποία έβρισκε κανείς διαφημιστικά στυλό, αιτήσεις, ένα προσωπικό βοηθό και την φόρμα εγγραφής στην παράταξη.

Όλη αυτή η καλοσύνη περίμενε μεταχρονολογημένη ανταπόδοση. Συγκεκριμένα, την 13η Μαΐου ο φοιτητής που έλαβε την βοήθεια να συμπληρώσει ορθογραφημένα το όνομα, το επίθετο και τον αριθμό της ταυτότητας του, έχει την υποχρέωση να πάει και να ρίξει στις κάλπες, που θα στηθούν, το σωστό φακελάκι. Βέβαια, με το δίκιο σας θα μου πείτε πως είναι απαραίτητη η ύπαρξη ενός οργάνου που θα εκπροσωπεί την φοιτητική κοινότητα. Από την άλλη θα ρωτήσω, ποια η λογική ο σύλλογος φοιτητών να έχει πολιτικό χρωματισμό;

Σαν σε σύγχρονο βυζαντινό ιππόδρομο σήμερα ο χώρος του Φουαγιέ μέχρι το πρώτο επίπεδο του ΠαΜακ καλυπτόταν από ένα μονοκόμματο επαναλαμβανόμενο μοτίβο αφισών. Μπλε, πράσινες, κόκκινες και πανό από λινάτσα με χειρόγραφα προπαγανδιστικά μηνύματα. Δείγματα της ψηφοθηρίας και των παλαιοκομματικών ιδεολογιών που στην χώρα μας καλά κρατούν και σέρνουν στον βούρκο νέους και σκεπτόμενους νους.

Τα σύγχρονα εκπαιδευτικά ιδρύματα, από ναοί της μόρφωσης κατάντησαν πολιτικές αρένες. Καρικατούρες των πολιτικών αρχηγών, τα μέλη κάθε παράταξης συντηρούν την ιδεολογική σαθρότητα, τις πελατειακές σχέσεις και κυρίως τις κατευθυντήριες γραμμές, είτε έρχονται από την Ρηγίλλης, είτε από τον Περισσό, είτε από την Κουμουνδούρου. Οι απόψεις που φέρνουν την αλλαγή, καταλήγουν στον απόπατο, γιατί δεν ταιριάζουν με τα συμφέροντα των περιφερειακών γραφείων που εγκρίνουν τα χρηματοδοτικά κονδύλια.

Από την άλλη, οι ψηφοφόροι κατευθύνονται φορώντας παρωπίδες χειρότερες από αυτές των βουλευτικών εκλογών. Βασικά κριτήρια εκλογής είναι οι σημειώσεις, το γαμπροπάζαρο-νυφοπάζαρο, τα πάρτι και οι πεποιθήσεις των καθηγητών που δυσκολεύουν την λήψη του πτυχίου. Η κριτική σκέψη σε όλο της το μεγαλείο. Όσο και να προσπαθούμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα δεν θα υπάρξουν απτά αποτελέσματα. Η εμετική εικόνα που αντίκρισα σήμερα και με παρακαλούσε να προσφέρω ένα σταυρό σε αυτή την παρωδία θα υπάρχει, μέχρι να αποφασιστεί η ανεξαρτητοποίηση της εκπαίδευσης από τα πολιτικά συμφέροντα. Ως τότε ως άλλος Χατζηδάκης θα καληνυχτίζω τον Κεμάλ!