Φοβηθήκαμε και τα πατίνια
Γιατί φοβηθήκαμε τόσο πολύ τα ηλεκτρικά πατίνια; Τα υπέρ και τα κατά μετά από μια σύντομη βόλτα.
Μετά την παρέμβαση εισαγγελέα θα μάθουμε αν υπάρχει και ποιο είναι τελικά το νομοθετικό και ρυθμιστικό πλαίσιο κάτω από το οποίο λειτουργούν οι εταιρείες που νοικιάζουν ηλεκτρικά πατίνια στη Θεσσαλονίκη. Κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει.
Το προηγούμενο διάστημα επισημάνθηκε η επικινδυνότητα από τους ανήλικους χρήστες, κατατέθηκε μία μηνυτήρια αναφορά που υποστηρίζει πως η χρήση είναι παράνομη, σημειώθηκε ένα ατύχημα με θύμα έναν 16χρονο στην Καλαμαριά και τοποθετήθηκε ακόμα και ο Δήμαρχος της πόλης, ο οποίος επισήμανε την χρήση του ως… πλέον επικίνδυνη.
Μια βόλτα με ένα από τα συγκεκριμένα πατίνια αρκεί για να σε πείσει πως είναι αρχικά άβολο. Η απουσία ανάρτησης μεταφέρει κάθε κραδασμό σε ολόκληρο το σώμα και από ένα σημείο και μετά κουράζει. Όπως κουράζει και το γεγονός πως, επειδή το τιμόνι είναι ψηλά, δύσκολα μπορείς να διατηρήσεις τη συγκεκριμένη στάση για πολλή ώρα. Είναι και ακριβό. Είναι και σχετικά γρήγορο για τα δεδομένα μιας πόλης όπως είναι η Θεσσαλονίκη, χωρίς άνετους ποδηλατόδρομους, χωρίς καλούς δρόμους, χωρίς καλές οδηγικές συμπεριφορές κ.ο.κ.
Έχει όμως και πολύ πλάκα. Είναι ιδανικό για μετακινήσεις εντός του μονίμως μποτιλιαρισμένου κέντρου της Θεσσαλονίκης. Με βασικούς κανόνες αυτοπροστασίας, θα μπορούσε θα είναι και ασφαλές. Αφήνει μηδενικό αποτύπωμα στο περιβάλλον και αν το συγκρίνεις με το ΙΧ, υπό συγκεκριμένες συνθήκες, θα μπορούσε να είναι φθηνότερο. Είναι επίσης μόδα. Είναι μια, έστω και μικρή, απόδειξη, ότι συμβαδίζουμε με τα Ευρωπαϊκά δεδομένα που θέλουν αποκλεισμούς των αυτοκινήτων από τα ιστορικά κέντρα και επέκταση της ηλεκτροκίνησης και των εναλλακτικών μορφών μετακίνησης.
Προφανώς και πρέπει να υπάρξει το πλαίσιο που θα ορίζει όλους αυτούς τους κανόνες, αλλά προτάσεις όπως η μείωση του ορίου ταχύτητάς τους σε 5 έως 10χλμ/ώρα μόνο ρεαλιστικές δεν είναι. Το έχουμε φοβηθεί ενώ δεν θα έπρεπε. Ας ρωτήσουμε όσους το έχουν αγοράσει και δεν το νοικιάζουν απλά για πλάκα. Αλλιώς να ζητήσουμε αντίστοιχα όρια ταχύτητας, κανόνες και ελέγχους για τα ποδήλατα, παρόμοιους με τους ελέγχους που γίνονται σε δικυκλιστές, για τους οποίους η λέξη μονόδρομος είναι άγνωστη και οι εξατμίσεις τους φτάνουν για να σηκώσουν ολόκληρες γειτονιές στο πόδι.
