Για μία βραδιά celebrity και εγώ

Kάθε βδομάδα (μετά την αγρανάπαυση δύο μηνών) μοιράζομαι μαζί σας ένα μικρό κείμενο που θεωρητικά θα μπορούσε να είναι από το ημερολόγιό μου.

Τίτλος της στήλης: «Τα σκόρπια» γιατί τα κείμενα δεν θα έχουν χρονολογική σειρά, θα δημοσιεύονται «σκόρπια». Με χιούμορ αλλά και σοβαρότητα θα γράφω για θέματα που με ή μας απασχολούν ήδη 66 χρονών.

«Μεγαλώνουμε κι όμορφα παλιώνουμε». Άλλοτε ο λόγος θα είναι δημόσιος-πολιτικός, άλλοτε θα διαβάζετε μία προσωπική εξομολόγηση, ελπίζω χωρίς να δυσανασχετείτε.

Για μία βραδιά celebrity και εγώ

Είμαι ελάχιστα αναγνωρίσιμη και σαφώς δεν είμαι celebrity. Παλιά με δούλευε η αδελφή μου που δεν έχω καταφέρει να μπω στις κοσμικές σελίδες των ντόπιων περιοδικών. Μου έστελνε, μάλιστα και αποκόμματα όταν ήμουν στο Λονδίνο. Ως φωτογράφος ή ίδια, οι φωτογράφοι έρχονται η Χοντολίδου φεύγει. Celebrities φωτογραφίζω συνεχώς με επιτυχία καλλιτεχνική και δυστυχώς όχι οικονομική. Περιορίζομαι στον rock star πρώην δήμαρχό μας. Ένα ευρώ να έπαιρνα από κάθε φωτογραφία μου που δημοσιεύεται θα ήμουν πλούσια.

Εχω παρακολουθήσει σχεδόν όλα τα σίριαλ στα οποία έπαιζε ο Μηνάς Χατζησάββας και, δυστυχώς μόνο μία παράστασή του, το «Σκηνές από ένα γάμο» με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Συγκλονιστικές ερμηνείας και οι δύο τους.

Επί δημάρχου Παπαγεωργόπουλου ο Μηνάς Χατζησάββας και η Θέμις Μπαζάκα, φίλη από το Γυμνάσιο που ξαναβρεθήκαμε σχετικά πρόσφατα (20 χρόνια πριν) και πολύ αγαπημένη, συμμετείχαν σε εκδήλωση στα Δημήτρια διαβάζοντας κάτι σπουδαίο, ίσως Ρήγα Φεραίο, στην αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ. Έτυχε να κατεβαίνουμε μαζί στην Αθήνα με αεροπλάνο και έτυχε να κάθεται ο έξοχος ηθοποιός μας κοντά μας. Με μεγάλη μου χαρά συστήθηκα, του είπα πόσο αγαπώ τη δουλειά του και τα σχετικά. Λυπήθηκα πάρα πολύ που μας άφησε πρόωρα και ταλαιπωρήθηκε ο σύντροφός του.

Τις προάλλες ο γιος της φίλης μου Άρης Δημοκίδης έκανε ένα πολύ ωραίο podcast για τον Μηνά Χατζησάββα και με έκανε να θυμηθώ τα παρακάτω:

Κάμποσα χρόνια πριν η κοσμοπολίτισσα και καλλιεργημένη φίλη μου ΖΠ μου πρότεινε να πάμε μαζί στην Επίδαυρο. Χάρηκα πολύ και της είπα, ως μικρή χωριατοπούλα, ότι δεν έχω πάει ποτέ. «Δεν έχεις πάει ποτέ;!!!». Θα βλέπαμε τη Μήδεια με τη Λυδία Κονιόρδου σε σκηνοθεσία του Ανατόλι Βασίλιεφ. Η παράσταση δεν άρεσε, ο Λυκουρέζος και άλλοι σηκώθηκαν όρθιοι και γιούχαραν. Εμένα μου άρεσε πολύ. Και η σκηνοθεσία και η μουσική και η Κονιόρδου και όλοι οι νεωτερισμοί που έκανε ο σπουδαίος σκηνοθέτης. 

Πάμε, όπως όλοι, στην περίφημη ταβέρνα στο Λιγουριό η οποία είναι πιο απλή από την απλούστερη ταβέρνα της Θεσσαλονίκης. Η φίλη μου, μία συνάδελφός μας, η ηθοποιός κόρη της φίλης μου και μία σκηνοθέτις. Πιάσαμε ένα προνομιακό τραπέζι με την έννοια ότι βλέπαμε όποιον έμπαινε. Όλες και όλοι χαιρετούσαν την ηθοποιό και τη φίλη σκηνοθέτιδα. 

Ένιωσα σαν το μικρό μυρμήγκι που έφυγε από το χωριό του όπου όταν κυκλοφορεί στην πόλη είναι λίγο καλύτερη από τον δήμαρχο… Αποφάσισα ότι έτσι θα κυλήσει η βραδιά ώσπου μπήκε εκείνος: ο Μηνάς Χατζησάββας! Προς μεγάλη μου έκπληξη με αναγνώρισε, και όχι μόνο με αναγνώρισε, θυμόταν και το όνομά μου. Και όχι μόνο θυμόταν το όνομά μου αλλά με χαιρέτισε κιόλας, αναβαθμίζοντάς με σε γνήσια Επιδαυριώτισσα και Λυγουριώτισσα. 

So long κύριε Χατζησάββα με τους καλούς τρόπους, τη βελούδινη φωνή και τα υπέροχα μάτια… Για μία βραδιά celebrity και εγώ.