Για να είσαι Σαρλί πρέπει πρώτα να είσαι Λοΐζος.

του Δάνη Κοσμίδη

Στο προηγούμενο άρθρο έχω γράψει ότι, η χώρα που γέννησε το θέατρο και τη δημοκρατία, δυστυχώς επικρατεί μόνο στο πρώτο, εδώ και δεκαετίες. Ένας υποκριτικός λαός και ένα υποκριτικό πολιτικό σύστημα συμπαραστέκεται ενάντια στην τρομοκρατική επίθεση στη Γαλλία και ενάντια στη φίμωση της έκφρασης. Την ίδια στιγμή που ο Φίλιππος Λοΐζος έχει καταδικαστεί σε 10 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή.

Σε μια συνέντευξη, ο ίδιος είχε θέσει το ερώτημα, εάν είμαστε Ανατολή ή Δύση. Εάν είμαστε το Ιράν των Βαλκανίων. Εάν όντως υπάρχει ελευθερία λόγου, έκφρασης, σκέψης σε ένα ελεύθερο κράτος, όπως θεωρητικά είναι η χώρα μας.

Όχι, εδώ δεν έγινε κάτι αντίστοιχο της Γαλλίας. Πάλι καλά να λέμε.

Αλλά αλήθεια γιατί ο Έλληνας έχει την τάση να σώσει τον κόσμο την στιγμή που δεν έχει προσπαθήσει ούτε στο ελάχιστο να σώσει τον εαυτό του;

Το νοσηρό ελληνικό πολιτικό σύστημα της χώρας συμπαραστέκεται στον Ολάντ. Συμπαραστέκεται στους Γάλλους. Συμπαραστέκεται στο λαό της Ευρώπης. Συμπαραστέκεται στην ελευθερία του λόγου και στο δικαίωμα της έκφρασης.

Το νοσηρό ελληνικό πολιτικό σύστημα έκλεισε την ΕΡΤ σε ένα βράδυ με την συνδρομή της αστυνομίας, επέβαλλε ποινή 10 μηνών φυλάκισης στον Λοΐζο με την κατηγορία: «κατ’ εξακολούθηση εξύβριση θρησκεύματος». Ένα κατηγορητήριο, που υπενθυμίζω σε όποιον έχει ξεχάσει -διότι ξεχνάμε εύκολα σαν λαός- προερχόμενο από βουλευτή της ΧΑ και νυν προφυλακισμένο Χρ. Παππά. Το νοσηρό ελληνικό σύστημα επέστρεψε στην διαμάχη εικονολατρών και εικονομάχων.

Αυτό που έγινε στη Γαλλία, που με τόσο πόνο αναπαράγουμε όλοι μας ανεβάζοντας φωτογραφίες και δείχνοντας την αμέτρητη συμπαράσταση μας στους συνανθρώπους μας, δε θα θέλαμε να είχε συμβεί στη χώρα μας. Η έκταση που παίρνει ένα τέτοιο σημαντικό θέμα, μέσω των μέσων κοινωνικών δικτύωσης είναι άκρως τρομοκρατικό και σίγουρα άκρως ανεύθυνο και υποκριτικό. Έτσι στις μέρες μας καταπολεμούμε την τρομοκρατία. Βγάζοντας μια σέλφι στην πορεία με λεζάντα je suis Charlie. Φωνάζοντας και βρίζοντας τους Ισλαμιστές, ενώ οι ίδιοι έχουμε φιμώσει ανθρώπους στη χώρα μας. Οι ίδιοι έχουμε αφήσει να μας χειραγωγήσουν και οι ίδιοι έχουμε κλείσει τα στόματά μας. Μετά την πορεία και την διαμαρτυρία, ατελείωτες ώρες καφέδων και διαφόρων απεριτίφ.

Ένας άνθρωπος είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει. Δεν είναι όμως ελεύθερος απέναντι στη φύση του. Σημαντικό λοιπόν να κατανοήσουμε ότι πίσω από τις επιλογές μας βρίσκονται πολλαπλές και πολύπλοκες αιτίες. Ας προσπαθήσουμε να τις ακούσουμε, να τις διορθώσουμε να τις καταλάβουμε. Τότε ίσως αλλάξει κάτι και τότε ίσως να έχει νόημα να φωνάξουμε je suis Charlie.