Για τα παιδιά των μπαρ
της Ελένης Χοντολίδου Εάν είστε τακτικοί θαμώνες σε μπαρ, καφετέριες και τα συναφή, θα έχετε ίσως προσέξει (ειδικά στις πραγματικά μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν αλυσίδα ή όχι) ότι οι εργαζόμενοι αλλάζουν πολύ συχνά. Έχετε προσέξει ότι είναι διαρκώς όρθιοι για να σας υπηρετήσουν και έχουν μία ανησυχία στα μάτια; Να σας γεμίσουν το ποτήρι με […]
της Ελένης Χοντολίδου
Εάν είστε τακτικοί θαμώνες σε μπαρ, καφετέριες και τα συναφή, θα έχετε ίσως προσέξει (ειδικά στις πραγματικά μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν αλυσίδα ή όχι) ότι οι εργαζόμενοι αλλάζουν πολύ συχνά. Έχετε προσέξει ότι είναι διαρκώς όρθιοι για να σας υπηρετήσουν και έχουν μία ανησυχία στα μάτια; Να σας γεμίσουν το ποτήρι με νερό; Να σας αλλάξουν το σταχτοδοχείο; Να παραδεχτούν ότι έχουν κάνει λάθος ακόμη και όταν δεν έχουν κάνει;
Η σημερινή νέα γενιά είναι η πιο χειραφετημένη, η πιο μορφωμένη και η πιο ελεύθερη από κομματικές αλυσίδες γενιά. Τα νέα παιδιά κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές, μιλούν ξένες γλώσσες, έχουν ταξιδέψει, δεν είναι όπως ήμασταν εμείς στην ηλικία τους. Ταυτοχρόνως, είναι και η περισσότερο στραπατσαρισμένη από άποψη εργασίας. Δεν είναι αυτό που φοβόμασταν πριν κάποια χρόνια: η γενιά των 700 ευρώ. Όχι, είναι η γενιά των ανέργων ή επισφαλώς εργαζομένων, η μάλλον των «απασχολήσιμων». Η έννοια του εργαζομένου όπως την ξέραμε για τον ιδιωτικό τομέα έχει πεθάνει προ πολλού. Ειδικά στον κλάδο που συζητάμε τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Με την πρόφαση της μαθητείας το πρώτο δεκαήμερο είναι απλήρωτο. Ο μισθός είναι κάτω του νόμιμου ελάχιστου με την απειλή της άμεσης αντικατάστασης από κάποιον φτωχότερο και προθυμότερο και τα ένσημα κάτι σαν τον Άη Βασίλη, τις γοργόνες και άλλα συναφή, δηλαδή ανύπαρκτα!
Πώς να συνδικαλιστούν τα νέα παιδιά όταν εργάζονται σε μία επιχείρηση των τριών ατόμων; Πώς να διεκδικήσουν το δίκιο τους όταν η ανεργία είναι στα ύψη και γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα αντικατασταθούν αμέσως; Γιατί η πολιτεία δεν κάνει συχνότερους ελέγχους σε μικρά και μεγάλα μαγαζιά; Ο επιχειρηματίας που επενδύει και δημιουργεί θέσεις εργασίας οφείλει να είναι νόμιμος και η πολιτεία οφείλει να εξασφαλίζει τη νομιμότητα λειτουργίας αυτών των επιχειρήσεων.
Σας παρακαλώ, την επόμενη φορά που θα είστε σε μπαρ, καφετέριες και τα συναφή, να είστε πολύ ευγενικοί με τα παιδιά που σας σερβίρουν. Να λέτε «ευχαριστώ» και «παρακαλώ» και «στην υγειά σου» και να αφήσετε ένα γενναιόδωρο pour boire. Δεν ξέρετε ούτε αν πληρώνονται, ούτε πόσο πληρώνονται και, κυρίως, ούτε για πόσο πληρώνονται.
ΥΓ. Τα στοιχεία του κειμένου δεν είναι αποτέλεσμα επιστημονικής έρευνας αλλά συζητήσεων με πολλά από αυτά τα παιδιά, κάποια από τα οποία είναι φοιτήτριες και φοιτητές μου. Είναι και αποτέλεσμα προσωπικής παρατήρησης. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω το μέγεθος του προβλήματος αλλά είμαι σίγουρη ότι έχει πάρει μέγεθος χιονοστιβάδας.
Και μία παρατήρηση: έχετε δει υπέρβαρους, κοντούς, άσχημους νέους να δουλεύουν στις επιχειρήσεις αυτές; Όταν δείτε, σημειώστε το μαγαζί και κοινοποιήστε μου την πληροφορία.