Για τη Ναταλί

Λέξεις: Στρατής Μπουρνάζος

Η αγάπη για τον πολιτισμό, το δίκιο και τον άνθρωπο

Tη Ναταλί Χατζηαντωνίου την ξέρω από την εποχή του Πανεπιστημίου. Δεν χρειάζεται όμως να έχει παρακολουθήσει κανείς την πολύχρονη διαδρομή της, για να την εκτιμήσει και να την αγαπήσει. Αρκεί να έχεις ακούσει λίγες εκπομπές της στο «Κόκκινο», να έχεις διαβάσει κείμενα και αφιερώματά της στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (και παλιότερα στην «Ελευθεροτυπία») και καταλαβαίνεις αμέσως τη γνώση και το ευρύ της πνεύμα στον πολιτισμό, τον χαρισματικό της τρόπο να γράφει, να οργανώνει και να εμπνέει συνεργάτες και συνεργάτριες.

Θα μείνω μόνο σε ένα σπουδαίο σημείο της διαδρομής της: την αποκάλυψη της υπόθεσης Λιγνάδη. Η Ναταλί έπαιξε κομβικό ρόλο. Θαύμασα το πάθος και την πίστη της για το δίκιο, που το αναζήτησε και το ανέδειξε με επιμονή. Μια πίστη που την έκανε να αντέξει στις πολλές και βάναυσες επιθέσεις που δέχτηκε. Αλλά αν κάτι θαύμασα ακόμα περισσότερο είναι ότι το πάθος αυτό, που δεν αλλοίωνε την ορθοκρισία της, πήγαινε χέρι χέρι με τη φροντίδα για τα θύματα. Με πόση ευαισθησία τα αγκάλιασε, πώς φρόντισε να μην εκτεθούν δημόσια. Μια φροντίδα που μόνο χάρη στη βαθιά αγάπη για τον άνθρωπο μπορείς να έχεις.

Όσο για εκείνους που αποφάσισαν ότι η Ναταλί Χατζηαντωνίου δεν χρειάζεται στο «Κόκκινο», που την απομάκρυναν από τον σταθμό, ένα μόνο έχω να πω: «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσει». Ευτυχώς για μας, η Ναταλί συνεχίζει από την «Εφημερίδα των Συντακτών» να μας χαρίζει να πολύτιμα δώρα της. Αστέρι μου, λαχταράμε να σε διαβάζουμε και να σε ακούμε.

*Ο Στρατής Μπουρνάζος είναι επιμελητής βιβλίων και ιστορικός.