Για τις πρώτες φορές
Πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο, πρώτο φιλί, πρώτη φορά φοιτητής σε άλλη πόλη, πρώτη φορά στη δουλειά. Τι γεύση έχει άραγε η πρώτη έξοδος μετά από ένα χρόνο εγκλεισμού;
Λέξεις: Σοφία Θεοδοσιάδου
Η τελευταία χρονιά ήταν ένα πέτρινο μονοπάτι από πολλές πρώτες φορές: πρώτη φορά καλοκαίρι χωρίς ταξίδια, πρώτη φορά καινούρια σχολική χρονιά χωρίς να βλέπουμε τα χαμόγελα των παιδιών, πρώτη φορά Χριστούγεννα χωρίς αγκαλιές, πρώτη φορά Ανάσταση στις 9, πρώτη φορά παιδικό πάρτυ με μάσκες.
Τι γίνεται όμως με τις πρώτες φορές των πρώτων σταδίων της ζωής μας; Πρώτη φορά στο νηπιαγωγείο, πρώτο φιλί, πρώτη φορά φοιτητής σε άλλη πόλη, πρώτη φορά στη δουλειά, όλες αυτές οι πρώτες φορές που χάθηκαν στον ανεμοστρόβιλο της πανδημίας ή πέρασαν από το φίλτρο της και μορφοποιήθηκαν σε μια άλλη ζωή.
Είναι σημαντικές οι πρώτες φορές. Μας θυμίζουν ποιοι είμαστε, πως πορευτήκαμε στη ζωή, στα δύσκολα μπορούν να γίνουν και φάρος για να επαναπροσδιορίσουμε την τροχιά της ζωής μας και να της αλλάξουμε κατεύθυνση. Στην αυγή του καλοκαιριού του 2021 στεκόμαστε μετέωροι ανάμεσα σε δύο κόσμους: στον κόσμο προ της πανδημίας και στον κόσμο μετά την πανδημία του Covid -19.
Kαι αναστοχαζόμενοι την παλιά μας ζωή δεν ξέρουμε τι να πάρουμε μαζί μας και τι να αφήσουμε πίσω. Αποδεχόμαστε πως ο κόσμος έχει αλλάξει και πως μας παρασέρνει με έναν δικό του ρυθμό σε άγνωστες ατραπούς.
Παραπατάμε σ’αυτό το κενό διάστημα μεταξύ παλιού και νέου κόσμου, κοιτάμε δεξιά, κοιτάμε αριστερά, κοιτάμε μέσα μας, κοιτάμε δίπλα μας και προσπαθούμε να σιγουρευτούμε πως αυτή η πραγματικότητα είναι η δική μας πραγματικότητα, είναι αλήθεια, είναι βεβαιότητα και δεν είναι κανένα αστείο που μας έχει στήσει η ζωή και μας περιμένει στην άκρη του δρόμου να μας κλείσει κοροϊδευτικά το μάτι.
Ακολουθούμε τη ροή της ζωής, με περισσότερες απώλειες, πιο πολλά τραύματα, ακόμη πιο πολύ συσσωρευμένο πόνο στην καρδιά μας για όλους όσους χάσαμε αυτή τη χρονιά και ψηλαφούμε τη δική μας πρώτη φορά. Τι γεύση έχει άραγε η πρώτη έξοδος μετά από ένα χρόνο εγκλεισμού;
Άρωμα μπύρας ανακατεμένο με τις μυρωδιές από το αγιόκλιμα και τα γιασεμιά στην παραλία της Αρετσούς, είναι σαν την πρώτη φορά ε; Κατεβάζεις λίγο τη μάσκα για να μυρίσεις την αναγεννημένη φύση. Μοιάζει σαν να ενηλικιώνεται ο πλανήτης ένα πράγμα. Περνάει σταθερά στην ηλικία της ωριμότητας. Λαβωμένος αλλά όρθιος.
