Γιατί δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε σωστά Χριστούγεννα σε αυτή την πόλη;

Είναι πια πολλά χρόνια τώρα που η πόλη αυτή διαχειρίζεται αμήχανα τον τρόπο που γιορτάζει τα Χριστούγεννα της. Από τις μεγάλες φιέστες με το Σάκη Ρουβά στην πλατεία Αριστοτέλους μέχρι τον εμφύλιο στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, έχει περάσει μια δεκαετία. Από το Σάκη στον Σαμπάνη, λοιπόν, και τα social media πήραν φωτιά και φέτος από χθες.

Αυτά που μεσολάβησαν μπορείς να τα πεις αμήχανα. Η διοίκηση Μπουτάρη δοκίμασε την τελευταία οκταετία διάφορες λύσεις, οι περισσότερες εξ’ αυτών της τελευταίας στιγμής. Λύσεις που βρήκαν την αντίδραση διαφόρων επαγγελματικών κατηγοριών, φορέων και μεγάλες κουβέντες που δεν οδήγησαν πουθενά. Μοναδική ενδιαφέρουσα προσπάθεια διαφοροποίησης είναι εκείνη με τον Απόστολο Βέττα, να δημιουργεί μια κανονική σκηνογραφία γιορτής, η οποία δεν έτυχε καλής αποδοχής για μια σειρά από λόγους.

Φέτος επιστρέψαμε σε παλιές λύσεις. Ρετάλια φωτισμού από προηγούμενες χρονιές συν τις ενδιαφέρουσες προσθήκες των Beforelight, συναυλίες παλαιού τύπου στην πλατεία και μια μίξη παλαιών και νέων πρακτικών. Ακριβώς δεκαπέντε μέρες πριν το άναμμα του δέντρου.

Αυτό στο οποίο απέτυχε η διοίκηση Μπουτάρη είναι ο έγκυρος και καθολικός σχεδιασμός των εορτών με τη συμμετοχή όλων και με το νου σε ολόκληρη την πόλη.

Είναι εντυπωσιακή η απουσία από το πνεύμα της γιορτής των γειτονιών της πόλης. Της Ξηροκρήνης, της Παναγίας Φανερωμένης, των Κωνσταντινοπολίτικων, της Νέας Ελβετίας. Οι άνθρωποι φαίνεται σε αυτή την πόλη γιορτάζουν Χριστούγεννα μόνο στην Τσιμισκή και τα πέριξ της. Απέχει παντελώς το ενδιαφέρον της δημοτικής αρχής για την υπόλοιπη πόλη. Δεν μπορεί να έχεις ένα παραμυθόσπιτο σαν τη Βίλα Πετρίδη και να μην ΕΧΕΙΣ ΣΚΕΦΤΕΙ ΝΑ ΤΗΝ αξιοποιήσεις τις γιορτές.

Δεν γίνεται να σχεδιάζεις Χριστούγεννα μόνο στο κέντρο. Δεν γίνεται να σχεδιάζεις Χριστούγεννα δυο μήνες πριν τα Χριστούγεννα. Δεν γίνεται να σχεδιάζεις Χριστούγεννα και να αφήνεις έξω όλο το σπουδαίο νεανικό δυναμικό της. Δεν γίνεται να σχεδιάζεις Χριστούγεννα χωρίς concept, χωρίς να ξέρεις τι θέλεις να πετύχεις.

Οι πόλεις που φημίζονται για τις γιορτινές τους μέρες δουλεύουν μήνες πριν. Στην πραγματικότητα αρχίζουν να δουλεύουν με το τέλος των γιορτών για την επόμενη χρονιά. Εμπλέκουν κτίρια, πλατείες, δρόμους, γειτονιές, φτιάχνουν ένα πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουν με δράσεις δεκάδες ομάδες. Βρίσκουν χορηγίες μήνες πριν. Στήνουν σκηνικά που δεν αλλάζουν κάθε τόσο. Αξιοποιούν συνέργειες και συνεργασίες. Χρησιμοποιούν τον εορτασμό και για τουριστικούς λόγους.

Αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει εδώ. Εδώ κάθε χρόνο κάποιος άλλος αναλαμβάνει να στήσει κάτι που πάντα θα γίνεται την τελευταία στιγμή, χωρίς συναίνεση, χωρίς σχέδιο και χωρίς στόχευση.

Ο πονοκέφαλος των Χριστουγέννων θα είναι και φέτος μεγάλος.