Γιατί ένας Γερμανός επιλέγει την πόλη μας για μόνιμη κατοικία;

του Ηρακλή Γεωργιάδη

Τετάρτη νωρίς το απόγευμα. Ζέστη και κίνηση στο ίδιο αφόρητο επίπεδο. Κατευθύνομαι βόρεια. Σαράντα Εκκλησιές. Μου είπε στις πέντε ακριβώς. Βιάζομαι να προλάβω. Στο μυαλό μου η περίεργη ιστορία ενός κάτοικου της πόλης πού έκανε τον περίγυρο στα κοινωνικά δίκτυα. Είμαι στο κουδούνι! Ανυπομονώ να συναντήσω τον 34χρονο Florian Schmitz. Ναι, καλά καταλάβατε! Ο Florian είναι Γερμανός και μένει μόνιμα στην Θεσσαλονίκη. Περίεργο; Όχι! Δεν είναι ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος, αλλά σίγουρα ό πρώτος που μετανάστευσε από το Βερολίνο στην Ελλάδα το 2012, σε περίοδο κρίσης, εκλογών και… «δημοψηφισμάτων» με στόχο να μείνει! Η πόρτα ανοίγει και ο Florian με υποδέχεται σπίτι του (τύφλα να έχει η κυρά Μαριώ η γειτόνισσά μου!!). Απέραντα φιλικός και ανοιχτός με καλωσορίζει μαζί με το υιοθετημένο αδέσποτο σκύλο του, τον Νώντα. Καθόμαστε στο μπαλκονάκι με θέα την πόλη και μου αφηγείται την ιστορία του, η οποία ξεκινά με πολλά ερωτηματικά και πολλά «γιατί» από μέρος μου.

Γιατί ρε φίλε;

Τι συνέβη στην Γερμανία και αποφάσισες να την εγκαταλείψεις; Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη της κεντρικής Γερμανίας και έκανα αμάν να φύγω από εκεί, δηλαδή πάντα είχα μέσα μου την τάση να ταξιδεύω, να δω άλλα μέρη. Στο Βερολίνο έμεινα και μετά τις σπουδές μου όπου εργάστηκα στον τομέα τον Δημοσίων Σχέσεων. Κάτι δεν μου άρεσε, βαρέθηκα και κουράστηκα στην δουλειά μου, τον ανταγωνισμό κτλ. Κάτι έλεγε μέσα μου: «Τι κάνεις ακόμα εδώ;».

Γιατί επέλεξες την Ελλάδα και συγκεκριμένα την Θεσσαλονίκη; Είχα ξαναεπισκεφτεί την Ελλάδα στο παρελθόν. Θα μπορούσα κάλλιστα να είχα βρεθεί στην Ισπανία, στην Ιταλία, αλλά και σε άλλες χώρες που με ενδιέφεραν ή έχουν κοινά στοιχεία. Τελικά θα έλεγα πως δεν επέλεξα εγώ την Θεσσαλονίκη, αλλά ότι αυτή επέλεξε εμένα. Ο έρωτας που λένε. Καταλαβαίνεις. Στην Αθήνα δεν θα ήθελα να βρεθώ. Γενικά μητροπόλεις στο επίκεντρο όλων για τους λάθος λόγους, δεν με ελκύουν.

Βλέπεις την Ελλάδα όπως την περιέγραφαν στις ειδήσεις στην Γερμανία; Η εικόνα της Ελλάδας στα Μ.Μ.Ε. της Γερμανίας είναι αρκετά διαστρεβλωμένη. Παρουσιάζουν την Ελλάδα μετά την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας ως πολύ καλύτερη, ενώ βλέπω, από κοντά πλέον, ότι δεν είναι έτσι. Καταλάβαινα και πριν έρθω πως τα πράγματα εδώ δεν είναι έτσι όπως παρουσιάζονται και δεν περίμενα να δω και κάτι διαφορετικό όταν ήρθα. Καλά, όλοι γνώριζαν για την κρίση, αλλά τα επικοινωνιακά μέσα κάνανε μέχρι και τον έλληνα να πιστεύει πως μόνο στην Ελλάδα υπάρχει η κρίση, το οποίο είναι βλακώδες, γιατί η κρίση υφίσταται παντού στην Ευρώπη και τον δυτικό κόσμο.

Πώς αντιλαμβάνεσαι την κρίση της Ελλάδας από κοντά; Βλέπω ότι ένα κουτί γάλα κοστίζει αρκετά σε σχέση με τον κατώτατο μισθό και ότι η παροχή ασφάλειας είναι προνόμιο το οποίο δεν έχουν όλοι στην Ελλάδα. Ο κόσμος ζορίζετε. Αν αυτό συνέβαινε στον γερμανικό λαό, εκείνος θα δυσκολευόταν ακόμα πιο πολύ. Ο Έλληνας προσπαθεί να επιμένει και να αντέχει. Όχι ότι τα media εδώ είναι καλύτερα. Και εδώ ο κόσμος έχει μια εσφαλμένη, κατά την γνώμη μου, άποψη για το τι συνέβη στην ίδια του την χώρα, με μια επιμονή γύρω από θέματα διαφθοράς και το «εδώ δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα». Πράγματι, είναι μια κοινωνική και πολιτισμική κρίση και πιστεύω ότι η κρίση δεν έφερε προβλήματα, απλά τα έκανε εμφανή. Παρ’ όλα αυτά βλέπω και επικεντρώνομαι στα καλά και ωραία πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου.

…και που είπες ότι δουλεύεις;

Δημιούργησες και γράφεις για το blog ονόματι EUdyssee. Σε τι αναφέρεται και γιατί αυτό το όνομα; Πιστεύω πώς είμαι πιστός Ευρωπαίος. Αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου στην Ισπανία, στην Ολλανδία, στην Ελλάδα και την Ιταλία. Νιώθω όμως διαφορετικά στις Η.Π.Α ή το Μαρόκο. Σπούδασα συγκριτική λογοτεχνία. Δεν επικεντρώνομαι σε μία εθνικότητα, άλλα σε όλα τα κοινά στοιχεία που υπάρχουν μεταξύ των διαφορετικών συγγραμμάτων και συγγραφέων ανά την Ευρώπη. Οπότε θέλω και εγώ να υποστηρίξω το ιδανικό της Ευρώπης. Όχι πόλεμοι μεταξύ μας, αλλά διαχείριση καταστάσεων. Καταλαβαίνω όμως και τις αρνητικές πτυχές, όπως για παράδειγμα άνθρωποι που δεν θέλουν άλλο να ανήκουν σε αυτήν την ένωση. Το ότι ανίκανοι άνθρωποι διαχειρίζονται την Ευρώπη, δεν σημαίνει να εγκαταλείψουμε την γενική ιδέα. Στόχος μου είναι η ενημέρωση του κόσμου για το τι συμβαίνει πραγματικά, αλλά με ένα πιο ανοικτό μυαλό. Το όνομα προκύπτει από τις περιπέτειες μου στην Ευρώπη. Γίνονται πολλά στην Ελλάδα και αρκετές ιστορίες μπορώ να τις διηγηθώ από εδώ.

Απευθύνεσαι δηλαδή μόνο σε κόσμο εκτός Ελλάδος; Αρχικά η ιδέα ήταν ένας γερμανός να περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα. Χωρίς αλαζονεία και πολλά ψευδή στοιχεία, όπως τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Μετέπειτα άρχισα να γράφω και στα αγγλικά το blog, γιατί στο κάτω-κάτω γράφω για τους ανθρώπους εδώ, έτσι θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα να διαβάσουν και τι γράφω για αυτούς.

Τι θα ήθελες να καταφέρεις με το blog αυτό; Πιστεύεις ότι θα αλλάξεις κάτι; Στόχος είναι να μοιράζονται ιστορίες και ιδέες που δεν θα μπορούσαν να ακουστούν στα κυρίαρχα Μέσα Επικοινωνίας. Θέλω απλά να επικοινωνώ. Ελευθερία, Ειρήνη και Δημοκρατία χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα ως κάτι θετικό, μοιράζοντας και παρέχοντας πληροφορίες για να μπορεί να δειχθεί αυτή η χώρα, με άλλο μάτι, προς τα έξω. Έτσι για το αγγλικό blog προσκαλώ και κόσμο να συμμετάσχει, να γράφει ιστορίες και άρθρα για να πληροφορηθεί σωστά ο υπόλοιπος κόσμος της Ευρώπης.

Εργάζεσαι; Έχεις κάποια σταθερή δουλειά εδώ; Ναι, γράφω! Αυτό ήθελα να κάνω από την στιγμή που ήρθα και έτσι δημιούργησα το blog μου. Γράφω επίσης για άλλα blogs στην Γερμανία, και τελευταία βρήκα και μια δουλεία εδώ ως κειμενογράφος σε μια ανερχόμενη εταιρία πληροφορικής. Διδάσκω και γερμανικά. Όλα σε επαγγελματικό επίπεδο πλέον. Πολλές ώρες, άλλα τουλάχιστον ασχολούμαι με ενδιαφέροντα πράγματα και ενδιαφέροντες ανθρώπους που γνωρίζω καθημερινά.

Κάνεις και τον ξεναγό; Το τελευταίο μου project ήταν η ξενάγηση είκοσι Γερμανίδων, μεσαίας τάξης, φίλες της μαμάς, με έναν διαφορετικό τρόπο στην πόλη. Ο σύλλογός τους ταξιδεύει μια φορά τον χρόνο και φέτος αποφάσισαν να επισκεφτούν, για πρώτη φορά, την Θεσσαλονίκη.

Διαφορετικό τρόπο; Τι εννοείς; Θα ήταν κάπως περίεργο να ξεναγήσω κόσμο με τα δύο χρόνια εμπειρίας μου στην πόλη. Έτσι, αποφάσισα να βρεθώ σε διάφορα χαρακτηριστικά σημεία της πόλης με ανθρώπους που ζουν, δουλεύουν και ασχολούνται με δημιουργικά πράγματα στους χώρους τους, για να πουν την δική τους ιστορία, την ιστορία της περιοχής και γενικά το πως περνάνε. Να καταργηθεί αυτή η διαστρεβλωμένη εικόνα της Ελλάδας που αναφέραμε, στην οποία εκτίθενται καθημερινά αυτές οι γερμανίδες κυρίες και να παρουσιαστούν πρόσωπα της πόλης και όχι μόνο κτίρια και μνημεία. Να καταρρίψουμε τα στερεότυπα που υπάρχουν ακόμα στο μυαλό μας, οι γερμανοί για τους έλληνες και αντίστροφα.

Πιθανόν να έχεις γνωρίσει πολύ κόσμο εδώ. Πώς βλέπεις τους Θεσσαλονικείς; Και ακόμα γνωρίζω κόσμο, αλλά δεν μπορώ πραγματικά να ξεχωρίσω κάτι. Γνώρισα πολλές διαφορετικές προσωπικότητες ανθρώπων εδώ, που το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι οι άνθρωποι της Θεσσαλονίκης είναι πιο προσγειωμένοι και επίσης άνετοι να τους κάνεις μια κουβέντα στο δρόμο, αλλά και πάλι δεν θέλω να γενικεύσω.

Δέκα cliché ερωτήσεις.

Τα αγαπημένα σου σημεία στην πόλη; Το μπαλκόνι μου (καλά δεν υπάρχει αυτή η θέα, όντως) και το Μέγαρο Μουσικής.

Τι σε κάνει να αισθάνεσαι σπίτι; (Παύση) Το ότι είμαι συνεχώς απασχολημένος με πράγματα που πραγματικά μου αρέσουν. Αυτό για μένα σημαίνει «αισθάνομαι σπίτι». (Πάλι καλά που δεν ανέφερε Starbucks ή Mikel.)

Το πιο αηδιαστικό πράγμα στην πόλη; Καλά, τα σκουπίδια και η συμπεριφορά του «τα πετάω όπου θέλω». (και συμπληρώνω εγώ: παρκάρω όπου θέλω, κάνω την ανάγκη μου όπου θέλω…κτλ.)

Πώς περνάς στον ελεύθερο χρόνο σου; Δεν έχω ελεύθερο χρόνο, πραγματικά! Αλλά Οκ, hobby μου είναι να μαγειρεύω, η συμμετοχή μου στην Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης, και σίγουρα ο σκύλος μου ο Νώντας.

Μέσα Μεταφοράς; Με τα πόδια και τον ΟΑΣΘ. (Αχ Florian, τι θέμα ανοίγεις.)

Με τα ελληνικά πως τα πας; Ξεκίνησα μαθήματα τελευταία και ολοένα και καλύτερα. (Αφήστε τι λέει, τα ελληνικά του δεν πιάνονται!)

Η πρώτη αντίδραση των κατοίκων όταν σε γνωρίζουν; Αναλόγως, αλλά κυρίως θετικά σχόλια και μια περιέργεια για το πρόσωπο μου μέσα από την φιλοξενία που έχουν οι άνθρωποι. Καλά, και πάντα το: «Τι στο καλό σκεφτόσουν! (και ήρθες στην Ελλάδα)».

Θεσσαλονίκη, η πόλη του έρωτα; Η πόλη του έρωτα; Μπα! Μάλλον η πόλη της ομίχλης, των «straight σκύλων» και του τοξικού θαλάσσιου νερού (γέλιο).

Το μετρό σου αρέσει; Μου αρέσει που σκάψανε όλες αυτές τις τρύπες! (Οκ, το κατάλαβε το αστείο.)

Ο καφές της επιλογής σου; Έναν ελληνικό θα τον πιώ! (Δικός μας παιδιά!)

Μετά-Θεσσαλλονικά

Είσαι σχεδόν δύο χρόνια στην Θεσσαλονίκη. Έχεις εγκατασταθεί, έχεις την ρουτίνα σου, τους φίλους σου, την δουλειά σου. Πέρασε ποτέ από το μυαλό η «επιστροφή»; Όχι, και δεν πρόκειται να γυρίσω πίσω στη Γερμανία. Καλά, ποτέ μην λες ποτέ, αλλά αν ήταν να αφήσω την Θεσσαλονίκη, θα ήταν για την εξοχή. Θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου σε μια σχετική απόσταση από το κέντρο της πόλης, σε ένα σπιτάκι με τον λαχανόκηπο και τις κοτούλες μου.

Άρα να σε φανταστούμε για πολύ καιρό ακόμα κοντά μας; Αφού έχω ΙΚΑ τώρα, δεν φοβάμαι τίποτα (γέλιο).

Κρίση, έρωτας και …; Ελευθερία!

Μιλούσαμε για ώρες ακόμα. Μεταξύ αγγλικών, γερμανικών και ελληνικών, μου περιέγραφε με αμείωτη ενέργεια και κέφι, τα όνειρά και τους στόχους του στα κοινωνικά της πόλης. Ο Florian θα μείνει για καιρό ακόμα! Είμαι σίγουρος! Η αύρα και ενέργεια που εκπέμπει είναι μοναδική. «Θερμός Θεσσαλονικιός ο Φλόριαν!», σκεφτόμουν φεύγοντας! Σίγουρα θα είναι πρόσωπο της πόλης για το οποίο θα ακούμε και θα μιλάμε για αρκετό καιρό ακόμα. Φεύγω. Η αφόρητη ζέστη μετατράπηκε σε ένα εύλογο δροσερό αεράκι, αλλά η κίνηση παρέμεινε. Ουφ!