Γιατί η μονοκαλλιέργεια του υπερτουρισμού είναι καταστροφική για την Ελλάδα

Λέξεις: Γιάννης Μυλόπουλος

Το «Νέο Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό», (ΕΧΠ) και η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, (ΣΜΠΕ), που προωθεί η κυβέρνηση νομιμοποιεί τη μονοκαλλιέργεια του υπερτουρισμού.

Πρόκειται για ένα «αναπτυξιακό σχέδιο» που δεν έχει καμία σχέση με τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, παρά το γεγονός ότι την επικαλείται, υποσχόμενο την οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική βιωσιμότητα και την αειφορία.

Υπάρχουν τέσσερις θεμελιώδεις αιτίες, επιπλέον των δεκάδων επιμέρους ενστάσεων που μπορεί να διατυπώσει ένας προσεκτικός αναγνώστης, που τεκμηριώνουν την πλήρη ασυμβατότητα του κατ’ όνομα «αναπτυξιακού» σχεδίου για τον Τουρισμό, με τις αρχές της Βιώσιμης Ανάπτυξης.

1. Αγνοείται σε αυτό παντελώς η έννοια της φέρουσας ικανότητας των περιβαλλοντικών συστημάτων. Δεν υπάρχει, δηλαδή, πουθενά φυσικό όριο και κανένας περιβαλλοντικός περιορισμός για την επέκταση των τουριστικών υποδομών.

Με συνέπεια την κατάρρευση των οικοσυστημάτων και την εξάντληση των φυσικών πόρων. Που σημαίνει φτώχεια, γιατί θα χαθούν όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου μας που τον έκαναν ελκυστικό τουριστικά.

Αλλά σημαίνει επιπλέον και επιδείνωση της λειψυδρίας στις τουριστικές περιοχές και ερημοποίηση και εγκατάλειψη της υπαίθρου.

2. Νομιμοποιείται και καθιερώνεται ως δήθεν αναπτυξιακή πολιτική η τακτική των ιδιωτικοποιήσεων δημόσιας γης και δημόσιων αγαθών. Η πολιτική της εκχώρησης, δηλαδή, δημόσιου φυσικού πλούτου σε ιδιώτες, με σκοπό την επιχειρηματική του εκμετάλλευση.

Η πολιτική αυτή θα έχει ως αποτέλεσμα την οριστική απώλεια της θεμελιώδους προϋπόθεσης για την επίτευξη της Βιώσιμης Ανάπτυξης, που είναι η ύπαρξη δημόσιων αγαθών.

Κι ακόμη, θα έχει ως συνέπεια την οριστική καταστροφή του δημόσιου πλούτου, ο οποίος θα πέσει θύμα της κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης από πλευράς ιδιωτικών συμφερόντων.

Μια πολιτική που θα οδηγήσει σε πρόσκαιρα υπερκέρδη τα ολιγοπώλια που θα εκμεταλλευτούν τον δημόσιο πλούτο και σε μόνιμη φτώχεια τους πολλούς, όπως δυστυχώς και την πατρίδα μας.

3. Η χωρίς όρια επέκταση του τουρισμού ακυρώνει την προσπάθεια προσαρμογής στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης και ματαιώνει τον αγώνα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Με συνέπεια την επιδείνωση των ακραίων φαινομένων και την ενίσχυση των φυσικών καταστροφών.

Μια πολιτική αυτοκαταστροφική και με πρόσκαιρα οφέλη, καθώς θα οδηγήσει σύντομα στην ακύρωση κάθε αναπτυξιακής δραστηριότητας και οπωσδήποτε και της ίδιας της τουριστικής.

4. Η άμετρη επέκταση των τουριστικών υποδομών σε βάρος των αγροτικών δραστηριοτήτων θα συρρικνώσει και τον πρωτογενή παραγωγικό τομέα της οικονομίας.

Η επέκταση της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού σε όλη την Ελλάδα θα προκαλέσει, δηλαδή, τη φτωχοποίηση του αγροτικού πληθυσμού και την οριστική εγκατάλειψη της υπαίθρου.

Αλλά θα επιφέρει και την οριστική απώλεια της αυτάρκειας της ελληνικής οικονομίας.

Η οποία θα εξαρτηθεί σε μόνιμη βάση στο εξής από εισαγωγές αναγκαίων για τη διατροφή προϊόντων που μέχρι πρότινος αποτελούσαν συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, με μεγάλη ζήτηση στις διεθνείς αγορές.

Θα πέσουμε, έτσι, στα νύχια, για μια ακόμη φορά, διεθνών κερδοσκοπικών ολιγοπωλίων. Ακριβώς όπως συνέβη με την άκαιρη και απότομη απανθρακοποίηση. Που έφερε την εξάρτηση της χώρας από τα καρτέλ του πανάκριβου φυσικού αερίου, οδηγώντας μας να γίνουμε η ακριβότερη χώρα της Ευρώπης ως προς την ενέργεια.

Σπάνια βρίσκει κανείς ένα «αναπτυξιακό σχέδιο» που να οδηγεί στην οριστική απώλεια μεγάλων ευκαιριών για τη χώρα. Και συγχρόνως, να συγκεντρώνει τόσο πολλές απειλές για την οικονομία και την κοινωνία, αλλά και τόσους κινδύνους για το περιβάλλον και το κλίμα.

Η αρχαιοελληνική έννοια του μέτρου, την οποία υποστηρίζει η διεθνώς αναγνωρισμένη παραδοχή της Βιώσιμης Ανάπτυξης, δυστυχώς νικήθηκε στο παρόν Ειδικό Χωροταξικό για τον Τουρισμό από την πλεονεξία των κερδοσκοπικών ολιγοπωλίων.

Που νέμονται τον πλούτο της χώρας και που θα συνεχίσουν, με μεγαλύτερη ένταση, να το κάνουν, αν ισχύσει αυτό το Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό.

* Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι Καθηγητής Τομέα Υδραυλικής & Τεχνικής Περιβάλλοντος της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ και Περιφερειακός Σύμβουλος, Επικεφαλής της παράταξης ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.