Γιατί (να) είναι αδύνατο να πάρω μαζί τον σκύλο μου σε ταξίδι;

Στέλνοντας από χθες μήνυμα σε δύο pet taxi (χωρίς να έχω πάρει απάντηση ακόμα) θυμώνω με τις ελάχιστες επιλογές που έχει κάποιος για να μεταφέρει το ζώο του αν είναι πάνω από 8 κιλά.

Στην περίπτωση λοιπόν που έχει κάποιος σκυλί παραπάνω κιλών (όπως είναι ο δικός μου Αρτ στα 20 κιλά), σου απαγορεύουν ρητά να μπεις σε λεωφορείο του ΚΤΕΛ (επιτρέπει μέχρι 8 κιλά!), στα τρένα (όταν υπάρχουν) σου επιβάλλει να το βάλεις με κλουβί στην σκευοφόρο (!) λες και ειναι λούτρινο – σε χώρο που όπως γράφει η σελίδα της Hellenic Train – δεν κλιματίζεται αλλά αερίζεται… ( Δε θα τον άφηνα εκεί μόνο του, ακόμα και με κλιματισμό βέβαια)

Δεν καταλαβαίνω, και το έχω προτείνει στα ΚΤΕΛ, γιατί να μη μπορώ να πληρώσω δύο θέσεις και να έχω το ζώο μου μαζί μου, ανεξάρτητα των κιλών του, μέσα σε κλουβί ή τσάντα μεταφοράς, από τη στιγμή που ξέρω καλά πως δεν θα ενοχλήσει. Το ίδιο που και στο τρένο θα μπορούσε να γίνεται.

Σκέφτομαι πως κάποιος λοιπόν, που δεν έχει τα χρήματα να πληρώσει ένα pet taxi, δεν οδηγεί ή δεν έχει κάποιον να τον μεταφέρει, θα πρέπει να μείνει για πάντα στο σπίτι του μαζί με το σκυλί του. Στην καλύτερη αυτό, γιατί δυστυχώς υπάρχουν και οι άλλοι που τελικά, αποφασίζουν να το παρατήσουν στη τύχη του για να κάνουν αυτοί τη ζωούλα τους (κάτι που παρατηρείται έντονα σε γιορτές και καλοκαίρια).

Δυστυχώς, το 2023 μιλάμε ακόμα για αυτονόητα πράγματα. Μιλάμε για επιλογές, για ενσυναίσθηση, για σωστή αντιμετώπιση ανθρώπων και ζώων. Μιλάμε για κάτι που ζουν χιλιάδες κηδεμόνες κατοικίδιών κάθε φορά που θέλουν να μεταφέρουν το ζώο τους. Ας αλλάξει λοιπόν (κι) αυτό κάποτε…