Γιατί να μη διοργάνωνε η Θεσσαλία Ολυμπιακούς Αγώνες;

Λέξεις: Γιάννης Κυφωνίδης

Γνωρίζω καλά και από πριν ότι όσες κι όσοι διαβάσουν τις σκέψεις μου αυτές , που δε ντρέπομαι να διατυπώσω δημόσια, θα αναρωτηθούν εάν… πάω καλά.

Έχει να κάνει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τη διοργάνωση τους. Ναι τους Ολυμπιακούς, που φέσωσαν πολλές χώρες, εάν όχι όλες, ανάμεσα τους και την Ελλάδα.

Ωστόσο το αποτύπωμα τους στον παγκόσμιο αθλητισμό και πολιτισμό το είδα και συνεχίζω να το βλέπω θετικά.

Όπως και το διεθνές επίκεντρο που βρίσκεται η εκάστοτε διοργανώτρια χώρα. Ναι υπάρχει το ντόπινγκ, ναι υπάρχουν τα συμφέροντα , ναι υπάρχουν οι χορηγοί.

Υπάρχει πάντα όμως το Ολυμπιακό Ιδεώδες, αγέρωχο στο χρόνο, δεν παν να το φτύνουν, να το κακοποιούν, να το παρερμηνεύουν, να το αλλοιώνουν, αυτό αγέρωχο στο μυαλό και την ψυχή μου.

Ότι και όποια μορφή έχουν πάρει οι Ολυμπιακοί Αγώνες, εγώ τους θέλω και τους αγαπώ, ακόμη και μέσα σε αυτό το ετερόκλητο και αυτοαναιρούμενο σύμπαν.

Μια υποψηφιότητα έκπληξη όμως για το 2036 πυροδότησε τη φαντασία μου, τη σκέψη μου και την ψυχή μου. Αυτή της Κοπεγχάγης, του μικρότερου δυνατού budget, των ανανεώσιμων πηγών και της φίλα προσκείμενης στο περιβάλλον πολιτικής. Θα τους βγει ή θα είναι μια άλλη χαμένη ευκαιρία;

Προσωπικά, παρά το γεγονός ότι δεν έχω ψήφο, την ψηφίζω! Εκτός κι εάν κατέλθει υποψήφια η… Θεσσαλία, καλά διαβάσατε και μη γουρλώνετε τα μάτια.

Κάπως έτσι αναρωτήθηκα γιατί να μη θέσει ξανά υποψηφιότητα η Ελλάδα, έστω για την προσπάθεια , για την ιδέα ή το λεγόμενο buzz. Όχι όμως η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη, αλλά η Θεσσαλία. Καλά διαβάσατε. Θεσσαλία! Άλλωστε πια άνοιξε το πράγμα και μπορεί μια ολόκληρη περιοχή να διεκδικήσει τη διοργάνωση ή και δυο τρεις χώρες μαζί και όχι μόνο μια χώρα, μια πόλη, αρκεί βέβαια να μπορεί.

Σε περίπτωση που αυτό γινόταν πραγματικότητα στον κόσμο που ζούμε και όχι στον φαντασιακό μας κόσμο, Βόλος Λάρισα Τρίκαλα και Καρδίτσα θα μοιράζονταν τα αθλήματα. Μάλλον με πρώτο βιολί το Βόλο για τις τελετές έναρξης και λήξης και για τα αγωνίσματα του στίβου και της κολύμβησης που είναι οι “βασιλιάδες” των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ακόμη και ως ιδέα, ως συμβολισμό, ως αλληγορία θα, μπορούσε η εκ Τρικάλων πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ και πρώην παγκόσμια ρεκορντγούμαν Σοφία Σακοράφα να το μελετήσει, αν και νομίζω πως δεν πολυθέλει τις μεγάλες διοργανώσεις, καθώς θεωρεί πως προέχουν οι υποδομές για τις προπονήσεις των αθλητών κι εδώ που τα λέμε έχει δίκιο. Αλλά θα μπορούσε να το σκεφτεί πρωτίστως ως εξωστρέφεια, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα,

Το ίδιο και ο υπουργός ψηφιακής διακυβέρνησης και πρώην δήμαρχος Τρικάλων Παπαστεργίου. Θα μου πείτε βρήκες την ώρα να το σκεφτείς και να το πεις , μετά από όσα συνέβησαν στη Μαγνησία , αλλά και όλη τη χώρα με τους θανάτους και τις καταστροφές από τις φωτιές και με την ακρίβεια στα ύψη.

Και μετά θα μου πείτε ότι το αεροδρόμιο της πολύπαθης Νέας Αγχιάλου δε θα μπορέσει να εξυπηρετήσει τόσες πτήσεις και πως εδώ αφαιρέθηκαν οι Μεσογειακοί Αγώνες από την περιοχή – στην ουσία παραιτήθηκε από τη διοργάνωση η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου- θα κερδίσουν τους Ολυμπιακούς;

Κι όμως σε έναν κινηματογραφικό μεν, έντιμο δε κόσμο, ή έστω τον κόσμο το δικό μου, το σενάριο δε θα απέκλειε αυτή την κομβική περιοχή της χώρας μας από μια τέτοια διοργάνωση. Άλλωστε θα μπορούσε να προωθήσει ένα αλά Κοπεγχάγη μοντέλο διεκδίκησης και διοργάνωσης. Γιατί τα λέω όλα αυτά ; Μα γιατί εδώ και καιρό το σκέφτομαι και το αναλύω ως ιδέα.

Κι έτσι το εκφράζω και δημόσια. Έτσι γιατί τα όνειρα είναι δωρεάν και συνάμα έμπνευση και προτροπή. Σε έναν κόσμο ιδανικό η ανάληψη των αγώνων από τη Θεσσαλία το 2036 ή το 2040 ή το 2044 θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον και θα αναδείκνυε ένα άλλο πρόσωπο της Ελλάδας. Γεωγραφικά, ιστορικά, τουριστικά, αθλητικά, η Θεσσαλία έχει ψωμί, πολύ ψωμί και στέκεται διεθνώς!

Πάντα κατά την ταπεινή υποκειμενική μου άποψη, που της αρέσει να πετάει και ολίγον στα σύννεφα, με άμεση όμως σύνδεση με το έδαφος!!!

Υ. Γ : Επειδή στο ρεαλιστικό κόσμο είναι σχεδόν απίθανο να συμβεί, ας το δούμε έστω σα μυθοπλασία…