Γιατί να μην μας έστελναν ένα μήνυμα;

Λέξεις: Βασίλης Πετρίδης*

Σήμερα ήρθε το ρεύμα και λιγότερο το ίντερνετ στη Χαλκιδική που βρίσκομαι. Θέλω να περιγράψω την κατάσταση μιας και ήταν το πιο κοντινό που βρέθηκα σε φυσική καταστροφή. Κάποιοι έχασαν τη ζωή τους στη Σωζόπολη (το ειρωνικό της ονομασίας). Είναι το διπλανό μας χωριό, στα 5 χιλιόμετρα… Ο “κρυφός κυκλώνας” πέρασε από πάνω μας.

Καθόμασταν έξω και πίναμε μπύρα, τρώγοντας σπόρια με τον πατέρα μου. Του έλεγα ιστορίες από το ταξίδι και βάζαμε σε τάξη τις μεγαλομανίες για μπίζνες, κάθε κλασικής ελληνικής οικογένειας. Χαιρόμασταν που φυσούσε δροσερό αεράκι κι ήταν ωραία.

Λίγο πριν ξεκινήσει, άκουγες μόνο μπουμπουνητά. Έπεσαν δύο σταγόνες και συμφωνήσαμε πως “το είπε ο Αρναούτογλου, θα χαλάσει ο καιρός, αφού το είπε ο άνθρωπος”. Δεν πέρασαν 2 λεπτά και ένα ΒΟΥΝΟ από αέρα ΧΩΡΙΣ καμία προειδοποίηση μας χτύπησε και σήκωσε μερικά πράματα από το τραπέζι. Δεν μπορώ να περιγράψω τι συνέβη έπειτα. Τι μια στιγμή ίσα που φυσούσε και την επόμενη σε κουνούσε από τη θέση σου.

Εγώ ως χαζοχαρούμενο που είμαι, είπα “κοίτα να δεις καλή μπόρα θα ρίξει” και έβαλα κι άλλα σπόρια στη χούφτα μου. Ο πατέρας μου, ως παλαιότερος κι άνθρωπος που μεγάλωσε στη φύση, φώναξε “μπες γρήγορα στο σπίτι, αυτό δεν είναι κανονικός αέρας“!

Δεν θα υπερβάλω ούτε μια στιγμή… Μέχρι να μαζέψουμε 2 ποτήρια και τις χαρτοπετσέτες, ο αέρας είχε σηκώσει το τραπέζι! Όχι τα πράματα… το τραπέζι. “Παράτα τα όλα”, φώναξε. Μπήκαμε μέσα και είδαμε τα στοιβαγμένα πλακάκια που είχαμε για δουλειές… τα ΠΛΑΚΑΚΙΑ… να πετάνε στον αέρα σαν φρίσμπι! Απλά δεν μπορώ να φανταστώ τι θα είχε γίνει, αν ήταν άνθρωπος ή ζώο εκεί.

Έπεσε κεραυνός δίπλα στο σπίτι και έσπασαν μερικά τζάμια. Το ρεύμα έπεσε σε εμάς κι όσο μπορούσα να δω, παντού σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων. Όμως, δεν είχε σκοτάδι. Ήταν μέρα από τους κεραυνούς. Αργότερα διάβασα ότι έπεσαν σε λίγη ώρα 5.000 κεραυνοί. Πραγματικό σόου! Μετά από λίγη ώρα δεν βλέπαμε τίποτα στα 5 μέτρα. Στο έλεος του Θεού.

Βγήκα ούτε 20″ να φωνάξω τον σκύλο να έρθει. Είχε κρυφτεί κάπου και είχε κοκαλώσει. Σε αυτό το διάστημα είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου να βρέχει ΑΝΑΠΟΔΑ. Το νερό έπεφτε και με τις ροπές του αέρα σε έβρεχε από κάτω προς τα πάνω! Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό.Τέλος πάντων, μπήκα μέσα, με έβρισαν λίγο, ανάψαμε κεριά και συζητούσαμε για το πώς ζούσαν παλιά οι άνθρωποι χωρίς ρεύμα. Κλασικές συζητήσεις σε διακοπή ρεύματος με ερωτήματα όπως “μπαμπά σε εσάς πότε ήρθε η τηλεόραση στο χωριό” και τα σχετικά. Σαν να γινόμαστε, δλδ, ξανά “άνθρωποι”, ευάλωτοι και μιλάμε γύρω από τη φωτιά. Σε τέτοιες καταστάσεις φοβόμαστε αλλά και νιώθουμε ασφάλεια ο ένας δίπλα στον άλλον.

Σήμερα μάθαμε νέα μετά από 8 ώρες. Επτά νεκροί. Μετανάστες που τους πλάκωσε η δουλειά τους, τουρίστες που ήρθαν να περάσουν λίγες μέρες στα ζεστά νερά μας κι ένας ψαράς που βγήκε στα ανοιχτά πάρα τις προειδοποιήσεις. Στο νοσοκομείο 120.

Ήταν, λέει, της κατηγορίας super cell που είναι και το μέγιστο στις κατηγορίες καταιγίδων που μπορεί υπάρξει. Οι ανέμοι που μας χτύπησαν ήταν, τελικά, πάνω από 100χλμ/ώρα και πιθανόν σε επίπεδο εδάφους να ήταν πολύ μεγαλύτερο.

Δεν ξέρω αν πρέπει να καταλήξω στο εξής, αλλά διαβάζοντας περαιτέρω, έμαθα ότι αυτό συμβαίνει κάθε 3 χρόνια σε κάποια μέρη. Στη δε Χαλκιδική είχαν 9 νεκρούς το ’83 με τον ίδιο τρόπο. Τότε πιθανόν να μην υπήρχε η τεχνολογία, όμως τώρα είναι παντελώς αδικαιολόγητο να μην στέλνει ειδοποίηση ΣΕ ΟΛΑ τα κινητά της περιοχής το Υπουργείο ΠτΠ ή ακόμα και αυτοματοποιημένη κλήση που να λέει σε απλά ελληνικά και στα αγγλικά “ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΑΜΕΣΑ, ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ”.

Δλδ, η Cosmote που έστειλε σε όλους μας μερικά τζάμπα γκίγκα και χρόνο ομιλίας, γιατί λέει “δεν μπορεί να μας εξυπηρετήσει”, πώς το κάνει; Θα είμαστε για πάντα η χώρα που το πάθημα ΔΕΝ γίνεται μάθημα;

Τέλος πάντων, καλή δύναμη στις οικογένειες των ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους, σε αυτούς που καταστράφηκαν τα σπίτια τους και σε αυτούς που είναι ακόμη στο νοσοκομείο. Το θλιβερό είναι ότι πέθανε και παιδί. Γιατί να μην ζει αυτό το παιδί; Επειδή δεν έχει καλή μίζα η προστασία του πολίτη;

* Ο Βασίλης Πετρίδης έζησε τα γεγονότα στη Βεριά, κοντά στη Σωζόπολη