Γιώργος Κορδομενίδης. Ο επίμονος κηπουρός των γραμμάτων

Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Γιώργο Κορδομενίδη. Ο επιθετικός προσδιορισμός επίμονος, που επιγράφει την τιμητική γι αυτόν εκδήλωση, που διοργάνωσε το Μορφωτικό Ίδρυμα της Ένωσης Συντακτών με τίτλο Επίμονοι Θεσσαλονικείς, δεν είναι βέβαια από μόνος του αρκετός να τον περιγράψει. Πρέπει να προστεθούν στο επίμονος το δημιουργικός και παραγωγικός, συνεπής και ευσυνείδητος, αεικίνητος και πολυπράγμων, εργασιομανής και ακατάβλητος, εμπνευσμένος και αφοσιωμένος, τελειοθήρας και ασυμβίβαστος, άξιος Έλληνας και όχι απλώς Θεσσαλονικιός. Αυτός δε ο γεωγραφικός προσδιορισμός είναι που περιορίζει το έργο του σ’ ένα ιδιότυπο περιθώριο…, αν είχε έδρα την Αθήνα είναι βέβαιο ότι η δουλειά του θα αναγνωριζόταν  και από τις πέτρες.

Θα σταθώ αρχικά σ’ ένα μόνο· στην τελειοθηρία του, που εκφράζεται στο κάθε τι με το οποίο ασχολείται και οπωσδήποτε αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία πίσω από τα υψηλής στάθμης αποτελέσματα. Με μια φράση: Ό, τι περνάει από το χέρι του πρέπει να είναι άψογο! Τέλειο! Αλάνθαστο! Ουσιαστικό! Άριστης ποιότητας! Εξαιρετικής αισθητικής! Από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο Κορδομενίδης δεν ξέρει τι θα πει προχειρότητα, τσαπατσουλιά, απλή διεκπεραίωση, εύκολη αντιγραφή, φυγοπονία. Τίποτα «δεύτερο» δεν του ταιριάζει! Είναι απλά περφεξιονιστής σε ό, τι κάνει! Ασφαλώς με ανυπολόγιστο προσωπικό κόστος.

Δούλεψε στο ραδιόφωνο  της ΕΡΤ, άπειρα χρόνια, κοντά τρεις δεκαετίες, φυσικά με τα διαλείμματα που επέβαλαν οι κυβερνητικές αλλαγές κατά τα νεοελληνικά ειωθότα… Παρέμεινε στον πολιτιστικό 9.58 της ΕΡΤ 3, μέχρι τις γενικές και με συνοπτικές διαδικασίες εκκαθαρίσεις του 2005, που απογύμνωσαν το σταθμό από τις πιο δυνατές και σημαντικές φωνές του. Κάποιοι σαν τον Γιώργο Κορδομενίδη δίδαξαν από τα ραδιοφωνικά κύματα της δημόσιας ραδιοφωνίας, – και μόνο απ’ αυτήν -, τι θα πει εκπομπή, επιλογή και ανάπτυξη θέματος, επίπεδο, λόγος, ουσία, αισθητική, σεβασμός στον ακροατή… Αναρίθμητες πρέπει να είναι οι εκπομπές του, κι όλες μία και μία, προετοιμασμένες προσεκτικά από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τους λεπτό, με φανερές τις ενσωματωμένες εργατοώρες, με καταγραφές αληθινούς μικρούς θησαυρούς – ντοκουμέντα μιας εποχής, με συνεντεύξεις αξιοσημείωτων ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης,  προβολή σε ό, τι σημαντικό συνέβαινε εντός και εκτός των τειχών, με αρχειακό υλικό δυσεύρετο και πολύτιμο απ’ αυτό που μόνος του συλλέγει χρόνια τώρα, με ορθή εκφορά του λόγου και της ελληνικής γλώσσας, – από τα σπανιότερα πράγματα στο ραδιόφωνο -, με δική του μουσική επιμέλεια και πάντα με αυστηρά επιλεγμένα κομμάτια…, ραδιοφωνικές εκπομπές υπόδειγμα.

Η ένταξή του στο πρόγραμμα του πολιτιστικού 9.58 εκείνη τη δημιουργική δεκαετία 1994 – 2004, δεν ήτανε για τον Κορδομενίδη μια οποιαδήποτε δουλειά. Ήταν μεράκι, πάθος, αγάπη για το μέσο, επικοινωνία με το αόρατο και ευρύτερο κοινό, ανάγκη να μεταγγίσει όσα προσέγγιζε και αφομοίωνε στη ζωή του, να φωτίσει όλα όσα συνιστούν την έννοια πολιτιστικό γίγνεσθαι, να παρουσιάσει και να μεταδώσει όλα αυτά που ήταν και είναι ο κόσμος του, το δικό του σύμπαν, στο οποίο έχει αφιερώσει με προσήλωση, αφοσίωση, επιμονή στη λεπτομέρεια, ευσυνειδησία και σκληρή, πολύωρη δουλειά, νύχτες και μέρες, όλη τη ζωή του. Ήταν ασυμβίβαστο να στήνεις  πολιτιστικό πρόγραμμα και να μην περιλαμβάνεις τον Κορδομενίδη.

Χάρη στον Γιώργο και το περιοδικό Εντευκτήριο έγινε δυνατό να συνεχιστούν οι εκδόσεις των βιβλίων και των CD, που έκανε ο 9.58 με τις φωνές των ποιητών και των συγγραφέων, όταν εξέλιπαν οι, έτσι κι αλλιώς πάντα δυσεύρετοι, χορηγοί που χρηματοδοτούσαν το εγχείρημα αυτών των παραγωγών,  η ΕΡΤ3 δεν πλήρωσε ποτέ έστω και μια δεκάρα γι αυτά…

Όπως και να ‘χει, το Εντευκτήριο, το κυριολεκτικά χειροποίητο περιοδικό του Κορδομενίδη, φιλόξενο καταφύγιο εκατοντάδων που παιδεύονται γράφοντας, συμπληρώνει αισίως εικοσιπέντε χρόνια και εκατό τεύχη κυκλοφορίας, κι αυτό ασφαλώς θα δώσει την ευκαιρία για εντυπωσιακούς απολογισμούς· το Underground Εντευκτήριο, το υπόγειο στέκι που με πολύ κόπο και τεράστια δαπάνη δημιούργησε, λειτουργεί κάθε τόσο με ποικίλες εκδηλώσεις, ιδίοις αναλώμασι· οι εκδόσεις Εντευκτηρίου, πάντα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του, και με την προσωπική του επιμέλεια, αυξάνονται, πληθύνονται και επεκτείνονται και σε τομείς εκτός λογοτεχνίας· και ο Γιώργος αθόρυβα, χωρίς ίχνος αυταρέσκειας, με αξιοθαύμαστη επιμονή, μετριοφροσύνη και αυταπάρνηση, ακατάβλητος, κάνει ΜΟΝΟΣ του, όσα θα ‘πρεπε να κάνουν και ανέκαθεν δεν έκαναν οι πολυάνθρωπες και άλλοτε αδρά χρηματοδοτούμενες υπηρεσίες Πολιτισμού του Δήμου και οι διάφοροι κατ’ όνομα «πολιτιστικοί φορείς». ΜΟΝΟΣ του! Ευτυχώς που έχει και τον Άρη Γεωργίου να του φτιάχνει τα υπέροχα εξώφυλλα. Όποιος λίγο έχει ασχοληθεί με παρόμοιες δουλειές μπορεί να φανταστεί τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Πόση εγρήγορση, πόσο κόπο, πόσες ώρες δουλειάς. Και το πιο σημαντικό είναι ότι όλα τα κάνει χωρίς να προσβλέπει σε θεαματικά έσοδα ή σε κάποια – ούτως ή άλλως εφήμερη – δόξα, ή να προσδοκά θέσεις ή οφίτσια, χωρίς να δένεται σε άρματα κομμάτων και παρατάξεων, η ελευθερία του και η ελευθερία της γνώμης του βαραίνει… Γι αυτό και μόνο, του αξίζει κάθε σεβασμός.

Πέραν όλων των άλλων, ο Γιώργος Κορδομενίδης, αυτός ο επίμονος κηπουρός των γραμμάτων, εκτός από ιδιαζόντως ανήσυχο και δημιουργικό πλάσμα, εκτός από αεικίνητο και οξυδερκές πνεύμα, εκτός από εξαιρετικός και πολύτιμος συνεργάτης, είναι ένας ανεκτίμητος, σταθερός και διαχρονικός φίλος.

Ο Γιώργος Κορδομενίδης δεν είναι μέλος της ΕΣΗΕΜΘ, και όχι φυσικά επειδή δεν το ήθελε ή δεν το άξιζε. Μάλλον θα πρέπει πολύ σοβαρά η Ένωση να επανεξετάσει με ποια κριτήρια εγγράφει τα μέλη της και κυρίως ποιους αφήνει απ’ έξω, για λόγους ίσως τυπικούς. Οι τιμητικές εκδηλώσεις, καλές είναι, αλλά υπάρχουν και ουσιαστικότεροι τρόποι για να αποδείξει ότι τιμά κάποιον για την τόσο σχετική με τη δημοσιογραφία προσφορά του. Ίσως δεν είναι αργά να το κάνει.

*Το Πορτραίτο από το Φωτ.Αρχείο: © Γιάννη Δ. Βανίδη