Ο Γκούτσι, η Ακρόπολη και το κουκούτσι
Μια ηχηρή άρνηση εισέπραξε η Gucci για την επίδειξη στην Ακρόπολη. Οι Ιταλοί πάντως που λειτουργούν αλλιώς έχουν άλλα αποτελέσματα...
«Ο ιδιαίτερος πολιτιστικός χαρακτήρας των μνημείων της Ακρόπολης δεν συνάδει με τη συγκεκριμένη εκδήλωση, καθώς πρόκειται για μοναδικά μνημεία και σύμβολα παγκόσμιας κληρονομιάς, μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco». KAΣ, 14/2/2017
Μάλιστα. Πριν έξι μήνες περνούσα μια νύχτα έξω από το Κολοσσαίον της Ρώμης. Ήταν ατμοσφαιρικά φωτισμένο και εντός του είχε μια εκδήλωση ο οίκος Tods για να γιορτάσει τη δωρεά του στην αποκατάσταση του μνημείου. Ζήλεψα τότε και έγραψα αυτό. Οι Ιταλοί ήταν πάντα ανοιχτόμυαλοι σε ζητήματα προβολής της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής κληρονομιάς τους και ακομπλεξάριστοι. Εμείς πάλι όχι. Ένα παράξενο παλιομοδίτικο μούδιασμα μας κρατά σε μια διαρκή άρνηση να αποδεχτούμε ότι ο κόσμος προχωρά και εκσυγχρονίζεται και με μερικές υποχωρήσεις, προσοχή, όχι φθήνιες και ξεπουλήματα, αλλά με μοντέρνες και έξυπνες κινήσεις, αυτό που οι πρόγονοι μας μας κληροδότησαν το αξιοποιούμε για να πάμε παρακάτω.
Το αίτημα του οίκου Gucci το βρήκα από την αρχή πολύ ενδιαφέρον και προσωπικά καθόλου μειωτικό για το μνημείο της Ακρόπολης. Τι θα έκαναν εκεί πάνω; Αιτήθηκαν την κινηματογράφηση ενός fashion show μπροστά στον Παρθενώνα, την 1η Ιουνίου 2017. Θα έδιναν 2 εκατομμύρια ευρώ ως χορηγία για να γίνουν έργα στον Παρθενώνα ή όπου επιθυμεί το Υπουργείο Πολιτισμού θα καλούσαν 300 καλεσμένους στην Ελλάδα από όλο τον κόσμο και κυρίως τα media και το Χόλιγουντ θα έμεναν σε ξενοδοχεία της Αθήνας, θα έτρωγαν στα εστιατόρια της , θα ακολουθούνταν από δεκάδες παπαράτσι που θα απαθανάτιζαν τα πάντα, θα είχαν στραμμένα πάνω στην πόλη τα φώτα όλου του πλανήτη. Θα πραγματοποιούσαν μια εκδήλωση 15 λεπτών με το μνημείο στο φόντο και κατόπιν θα ξόδευαν 55 εκατομμύρια ευρώ για να πραγματοποιήσουν διαφημιστική καμπάνια σε έντυπα και κανάλια όλου του κόσμου δείχνοντας τον Παρθενώνα. Η επίδειξη θα είχε διάρκεια 15 λεπτών και η πασαρέλα επρόκειτο να στηθεί ανάμεσα στο Ερέχθειο και στον Παρθενώνα. Τα καμαρίνια θα τοποθετούνταν στο παλαιό μουσείο της Ακρόπολης.
Τα μέλη του ΚΑΣ χθες αποφάνθηκαν πως όχι. Δεν μας χρειάζονται όλα αυτά, ούτε στην Ακρόπολη χρειάζονται. Να συμφωνήσω ότι τα λεφτά ίσως δεν ήταν αρκετά, σε σχέση με το χρήμα που θα ξοδευτεί για την παραγωγή και τη διαφήμιση. Να συμφωνήσω ότι η Ακρόπολη δεν αποτιμάται σε χρήματα, ο Παρθενώνας δεν χρειάζεται κανενός είδους διαφήμιση. Όμως μια πιο ανοιχτόμυαλη αντιμετώπιση, μια καλύτερη διαπραγμάτευση, ένα νέο σχέδιο αποτίμησης του τι μπορεί να μας κομίσει μια τέτοια παραχώρηση πιστεύω ότι οφείλουμε να την κάνουμε πριν πούμε όχι. Ναι να μην υπάρξει μουσική αν αυτή είναι εκκωφαντική, ναι τα καμαρίνια να στηθούν εκτός του χώρου του μνημείου, ναι ότι άλλο θεωρηθεί απαραίτητο. Εμείς έχουμε τη δύναμη να διαπραγματευτούμε αν η εταιρία το θέλει πολύ.
Δεν είμαι ειδικός, δεν είμαι αρχαιολόγος και επίσης ξέρω ότι χάρη σε αποφάσεις του ΚΑΣ σώθηκαν αρχαιότητες και αρχαιότητες. Όμως στη συγκεκριμένη απόφαση νομίζω ότι μοιάζει λίγο εκτός και άστοχη. Λίγο εσωστρεφής. Αγαπώ την Ακρόπολη όσο και κείνοι. Όμως…
Υποθέτω ότι έπαιξε ρόλο μια καμπάνια του οίκου, αμφιλεγόμενη, που τοποθετούσε τσάντες στο Διόνυσο και την Αθηνά και την Καλλιρόη να κάνει selfie όταν ο Ποσειδώνας μάλωνε με τη θεά της Αθήνας. Ναι ήταν μια κιτς καμπάνια συμφωνώ. Όμως το αποτέλεσμα αυτής της επίδειξης θα μπορούσε να ελεγχθεί.
Έναν αιώνα πριν οι άνθρωποι επέδειξαν λίγη μεγαλύτερη τολμηρότητα και ακόμα ο κόσμος συζητά το αποτέλεσμα. Το 1928, η Nelly’s φωτογράφισε γυμνή στην Ακρόπολη τη χορεύτρια της Κομεντί Φρανσέζ, Μόνα Πάιβα. Οι εικόνες της έγιναν κλασικές.
Όπως και όταν ο οίκος Christian Dior έκανε μια φωτογράφηση στην Ακρόπολη το 1951 για το Paris Match.
Γνωρίζω τα μέλη του ΚΑΣ και ρωτώντας τη γνώμη τους με παρέπεμψαν στο άρθρο 24 του Συντάγματος.
Αρθρο 24: (Προστασία του περιβάλλοντος)
Όμως η ερμηνεία του Συντάγματος σηκώνει βέβαια και κουβέντα. Ακούω την άποψη τους ότι είναι ιεροσυλία η παραχώρηση του μνημείου έναντι αντιτίμου. Εγώ σε αυτή την ιστορία είμαι με τη Γκούτσι. Ίσως σε μένα να μην έμεινε μυαλό κουκούτσι…
Υ.Γ. Εγώ τα λεφτά της GUCCI θα τα έκανα παγκόσμια καμπάνια για την επιστροφή των Μαρμάρων και θα υποχρέωνα τον οίκο να συμπεριλάβει το μήνυμα και στο φιλμάκι.
