H χαρά του μαζί

του Γιώργου Τούλα Εικόνα: Ελένη Βράκα

Η προεκλογική περίοδος πλησιάζει στο τέλος της. Δεν μας έκανε καθόλου σοφότερους. Κάνεις σχεδόν δεν συζήτησε για την ουσία των εκλογών. Για τη ζωή μας στις πόλεις. Για τα αληθινά προβλήματα. Για καινοτόμες ιδέες που θα μπορούσαν να αλλάξουν την καθημερινότητα. Κανείς δεν δεσμεύτηκε για την επόμενη μέρα, δεν θέλησε να γίνει δυσάρεστος, να δείξει την ελάχιστη αποφασιστικότητα να σπάσει αυγά, να συγκρουστεί με συμφέροντα, με κακές συνήθειες. Οι υποψήφιοι παντού περιορίστηκαν σε γενικότητες. Η ουσία των εκλογών χάθηκε. Και των δημοτικών και των ευρωπαϊκών. Ο δημόσιος λόγος περιορίστηκε σε γενικόλογες εξαγγελίες, ούτε μια στιγμή δεν ακούστηκε η λέξη συνέργεια, συνεργασία. Κανείς δεν μοιάζει έτοιμος να συνεργαστεί με τον αντίπαλο για το καλό της πόλης του. Πριν λίγες μέρες φιλοξενήσαμε στο Ολύμπιον δέκα εξέχοντες ανθρώπους που μας μετέφεραν εμπειρία. Ήταν η δική μας συμβολή ως parallaxi σε αυτές τις εκλογές. Δεν ξέρω πόσοι από τους παρευρισκόμενους υποψήφιους άρχοντες άκουσαν με προσοχή και παραδειγματίστηκαν. Θα δείξει. Παράλληλα σας παρουσιάζουμε μια έρευνα που πραγματοποιήσαμε σε 750 πολίτες αυτής της πόλης. Τις ευθύνες των αρχόντων τις γνωρίζουμε. Τις δικές μας ευθύνες ως πολίτες πόσο τις αναγνωρίζουμε όμως; To 51% όσων ρωτήθηκαν εδώ παραδέχονται πως δεν θεωρούν τον εαυτό τους ενεργό πολίτη. Το 68% δεν εμπιστεύονται τις δημοτικές αρχές στην επίλυση των προβλημάτων τους. Το 72% δεν έχει ενεργοποιηθεί ποτέ στην επίλυση των προβλημάτων της πόλης τους. Απαθείς και μοιραίοι δηλαδή. Ακόμα και μετά τον τυφώνα της κρίσης. Τα επόμενα χρόνια θα είναι καθοριστικά για τις ζωές μας στις πόλεις, τη χώρα για την εμπλοκή μας ή όχι στην καθημερινότητα. Ανεξάρτητα του ποιος θα διοικήσει τους δήμους, που ο καθένας θα αποφασίσει με βάση την άποψη που σχημάτισε, αν σχημάτισε, ανεξάρτητα του ποιος θα καθίσει στις καρέκλες των δημοτικών συμβούλων, επίσης απόφαση που απαιτεί μια σοβαρότητα πριν σταυρώσεις κάποιον, η ώρα των ενεργών πολιτών είναι το ζητούμενο των χρόνων που θα ακολουθήσουν. Αν αυτό το 72% καταφέρουμε να το αντιστρέψουμε στα χρόνια που έρχονται μόνο κερδισμένοι θα βγούμε. Τι λες, θα σηκωθούμε από τον καναπέ να πάμε τις ζωές μας παρακάτω;

*Το κείμενο είναι το editorial στο τεύχος Μαϊου της Parallaxi #195