H επανεφεύρεση της γειτονιάς

του Γιώργου Τούλα

Εικόνα: Γιώργος Κουρτίδης

Στη γειτονιά που μένω τα τελευταία επτά χρόνια γνωρίζω ελάχιστους ανθρώπους. Και όταν λέω γνωρίζω εννοώ την τυπική καλημέρα, ούτε καν μια ερώτηση παραπάνω. Η γνωριμία μας εξαντλείται σε δέκα, δεκαπέντε το πολύ λέξεις. Σκέπτομαι συχνά πως αν προκύψει ένα ζήτημα διεκδίκησης ή υπεράσπισης του χώρου της γειτονιάς μας θα είναι θεωρητικά αδύνατο να συνεννοηθούμε. Ζηλεύω -με την καλή έννοια- και χαίρομαι τις πρωτοβουλίες ανθρώπων που αποφασίζουν να αφήσουν την ιδιώτευση και αντιλαμβανόμενοι το πνεύμα των καιρών σε πολλά μέρη του κόσμου προχωρούν σε ενδιαφέροντα πειράματα αυτοοργάνωσης της γειτονιάς τους.

Η περίπτωση της Σβώλου, παλαιάς οδού Πρίγκηπος Νικόλαου και ακόμα παλαιότερα οδού Πολωνίας στο κέντρο, στην οποία οι άνθρωποι οργανώνονται τον τελευταίο καιρό φτιάχοντας ακόμα και εκπομπές για τη γειτονιά τους στο ίντερνετ και ένα μεγάλο δείπνο σε λίγες μέρες, η περίπτωση των αστικών καλλιεργητών στου Καρατάσου στην Πολίχνη, αλλά και μικρές ακόμα σπίθες ανθρώπων που ξεπηδούν σε διάφορα σημεία της χώρας δημιουργούν ελπίδες. Η εμπειρία του Θεσσαλονίκη Αλλιώς, τα τελευταία 4 χρόνια, μου έμαθε πως δεν υπάρχει πράγμα που να βάλει κάνεις στο μυαλό του, ένα σχέδιο, μια ιδέα, ένα πλάνο σε σχέση με μια αλλαγή που ονειρεύεται και να μη βρει τρόπο να το υλοποιήσει, αρκεί να μην είναι κάτι ουτοπικό. Η δράση σε βγάζει από την παραίτηση και την παθητικότητα και σε μια εποχή με τεράστια διείσδυση των social media και το ίντερνετ, που η δύναμη των ανθρώπων πολλαπλασιάζεται τα πράγματα γίνονται ευκολότερα. Παντού αναπτύσσονται πλατφόρμες ενημέρωσης, παρατήρησης κινητοποίησης που αποτελούν πια εργαλεία της αλλαγής.

Πρόσφατα η Λίνα Λιάκου, που είναι αρχιτέκτονας και μέλος της ερευνητικής ομάδας του Reactivate  Athens, μίλησε για το ρόλο του δήμου να προσφέρει το πλαίσιο, τα εργαλεία και την τεχνογνωσία του. Και μέσα σ’ αυτό να δώσει στους κατοίκους τη δυνατότητα να οργανώνονται, να δημιουργούν μοντέλα συνεργασίας και να βρίσκουν λύσεις μόνοι τους για τη γειτονιά τους, για το άμεσο περιβάλλον τους, εκεί όπου ζουν, κινούνται και μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Ο δήμος πρέπει να δρα υποστηρικτικά, να αναγνωρίζει τις δυναμικές, να επεμβαίνει όταν του ζητείται, να δημιουργεί κανάλια επικοινωνίας μεταξύ των κοινοτήτων της πόλης. Είμαστε ενάμιση μήνα πριν τις εκλογές και δεν βλέπω να έχει ξεκινήσει από τους υποψηφίους, πλην μικρών εξαιρέσεων σε κάποιες κινήσεις καμιά συζήτηση για τη γειτονιά. Πιθανά γιατί βολεύει πολύ η παθητικότητα των δημοτών που ποτέ δεν θα καταφέρουν να κατακτήσουν το ρόλο του πολίτη. Η γειτονιά είναι ήδη αλλού η νέα δύναμη. Εδώ;

*Το κείμενο του Γιώργου Τούλα είναι το editorial του τεύχους 194 της έντυπης Parallaxi

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.