H πλατεία ήτανε άδεια

του Γιώργου Τούλα

Ναι ήταν μια ενόχληση οι άνθρωποι αυτοί. Μια οπτική ενόχληση. Ένα παράταιρο φορτίο θλίψης σε μια πρωτεύουσα που σκάει από χαρά, που στη γιορτή της δεν χωρά πόνος. Το είπαν και το ξανάπαν υπουργοί και αξιωματούχοι. Τι δουλειά έχει αυτή τη ξένη δυστυχία στην πιο κεντρική πλατεία της χώρας; Τι δουλειά έχει η μιζέρια πλάι στους ακριβούς πεζόδρομους με τα Prada;

Υπάρχουν ωραιότατα υπόγεια, κρατητήρια, στρατόπεδα προσφύγων, βραχονησίδες στο Αιγαίο, που μπορούν να βολευτούν. Να βιώσουν εκεί τη θλίψη τους. Αλλά όχι στο πέρασμα των νοικοκυραίων. Όχι εκεί που χαμογελούν παιδιά. Όχι εκεί που θα πιουν τον καπουτσίνο τους οι πολιτικοί και οι παράγοντες τις γιορτινές μέρες. Πάει πολύ.

Και έτσι με συνοπτικές διαδικασίες, νύχτα για να μην υπάρξουν αντιδράσεις, με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και κλούβες απομακρύνθηκαν οι αιτίες του κακού.

Την ίδια ώρα που συνέβαιναν αυτά στο ήσυχο Σίδνεϊ οι ίδιοι άνθρωποι που εξανάγκασαν τους Σύριους πρόσφυγες να αφήσουν ζωές πίσω τους και να βρεθούν ως ενοχλητικά σκηνικά στην πλατεία Συντάγματος καταλάμβαναν ένα καφέ και κρατώντας ομήρους τους θαμώνες του. Γιατί ο φόβος είναι πια παγκόσμιος. Όπως και η απειλή.

Η πλατεία άδειασε. Πλύθηκε. Καθάρισε. Τα Χριστούγεννα της Αθήνας θα είναι λαμπερά. Χωρίς οπτικές οχλήσεις. Οι κάμερες στράφηκαν στο Σίδνεϊ. Merry Christmas.