Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας!

Αυτές τις ημέρες σχολιάζεται εντόνως στο δημόσιο διάλογο το θέμα της ιδιωτικής ζωής δυο προβεβλημένων στα μέσα ανθρώπων. Δεν επιθυμώ να μπω στη διαδικασία να ψάξω την ακριβή σχέση της Όλγας Τρέμης με τον Ανδρέα Μικρούτσικου και για να είμαι ειλικρινής ούτε με αφορά, καθώς αποτελεί μια εξόχως ιδιωτική υπόθεση.

Ο μόνος λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο είναι οι υποβόσκουσες πατριαρχικές αντιλήψεις που ανακυκλώθηκαν. Για αρχή, με εντυπωσιάζει –αρνητικά- η έκταση που έχει λάβει το όλο θέμα και ο ευρύς σχολιασμός από διάφορες εκπομπές. Η καλλιέργεια –έμμεση ή και άμεση – ενός πέπλου ντροπής γύρω από το ερωτικό παρελθόν μιας γυναίκας και της διαιώνισης διακριτικής μεταχείρισης. Αυτό που ήταν παραβιαστικό στο συγκεκριμένο σκηνικό δεν ήταν η αποκάλυψη πως η κάθε γυναίκα, έχει και είχε ερωτική ζωή, -τι πιο φυσιολογικό;- αλλά η γνήσια πράξη της δημοσιοποίησης μιας ιδιωτικής πληροφορίας.

Ο σεξουαλικός έλεγχος των γυναικών δια μέσω της προβολής του «ηθικού οχήματος» της αγνότητας αποτελεί πια μια παρελθούσα συνθήκη και μια πολιτική επιλογή, η οποία είχε ως απώτερο σκοπό την καλλιέργεια και ανάπτυξη του αισθήματος της ντροπής για την ύπαρξη και την διεκδίκηση της γυναικείας σεξουαλικής απόλαυσης.

Ειδικά, το συγκεκριμένο συμβάν είναι δυσάρεστο, διότι χωρίς την πρότερη ενημέρωση και άδεια του έτερου προσώπου, ο Ανδρέας Μικρούτσικος αποκάλυψε δημοσίως μια άκρως προσωπική πτυχή του ιδιωτικού βίου της Όλγας Τρέμη. Κοινώς, η πληροφορία αυτή αποτελούσε προσωπικό δεδομένο, το οποίο για τους εκάστοτε λόγους, η ίδια μπορεί -και μάλλον υποθέτω- να μην επιθυμούσε να δημοσιοποιήσει. Δεν θα έπρεπε εν είδει σεβασμού της προσωπικότητας της τουλάχιστον να ερωτηθεί, εάν επιθυμεί να δημοσιοποιηθεί η πληροφορία;

H αναφορά σε μια παρελθούσα συνθήκη δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια άχρηστη πληροφορία, καθώς δεν έχει να συνεισφέρει κάτι το ουσιαστικό για κανένα από τα δυο πρόσωπα, αλλά ούτε και για εμάς. Η Όλγα Τρέμη έχει διανύσει τα χιλιόμετρά της στο χώρο της δημοσιογραφίας, κρίθηκε και κρίνεται από τις ίδιες τις επιλογές της στο στίβο της ενημέρωσης. Εάν ήθελε λοιπόν να επιδείξει δημόσια τον θαυμασμό του ή να αναφερθεί σε αυτήν, σίγουρα θα μπορούσε να γίνει με διαφορετικό τρόπο. Δεν κατανοώ λοιπόν, ποιος είναι ο σκοπός και η χρησιμότητα ανάδειξης αυτής της πληροφορίας. Περισσότερο μου θυμίζει μια παλιά πρακτική ανάδειξης ενός γόη- «καθηγητή του έρωτα», ο οποίος θέλει να περηφανευτεί; για τις κατακτήσεις του και πως κατάφερε να κατακτήσει το πολυπόθητο «γυναικείο τρόπαιο».

Η Όλγα Τρέμη και η κάθε γυναίκα επώνυμη και ανώνυμη που έχει περιέλθει στην ίδια θέση δεν έχει να αποδείξει ή απολογηθεί για τίποτε!

Όμως, με αφορμή την συγκεκριμένη υπόθεση, αξίζει να σημειώσουμε σε γενικό πλαίσιο ορισμένα πράγματα. Η αναφορά σε παρελθόντες ερωτικούς δεσμούς του εκάστοτε προσώπου και δη μιας γυναίκας επισύρει ως έμμεση συνέπεια -δυστυχώς ακόμη και σήμερα- τον αρνητικό στιγματισμό αυτό του ατόμου για την ενεργή προσωπική του ζωή! Ενώ, συχνά παρατηρείται μια διαφορετική μεταχείριση του ίδιου συμβάντος, όταν η πληροφορία αφορά έναν άνδρα. Σε εκείνη την περίπτωση, η πλειονότητα των σχολίων γίνεται με θετικό τρόπο, δίνοντάς του εύσημα για το πόσο «καρδιοκατακτητής» είναι και τι πέραση έχει!

Αντιθέτως, ακόμη και σήμερα, φορτώνουμε τις γυναίκες ενοχές και τύψεις. Για ποιο λόγο; Γιατί τόλμησαν να ερωτευτούν; Ή να ζήσουν ελεύθερα, έτσι όπως εκείνες θέλουν; Προσωπικά, δεν αισθάνομαι ούτε ντροπή ούτε υπερηφάνεια, επιδιώκω μια ισορροπημένη στάση ζωής, όπου ως νέα γυναίκα μπορώ να επιλέγω ανεμπόδιστα τις συνθήκες που μου αρέσουν και αισθάνομαι ασφαλής και υγιής μέσα σε αυτές.

Ήθελα να ανακαλύψω τον κόσμο, να γευτώ τον έρωτα, να γνωρίσω ανθρώπους και μέσω αυτής της διαδρομής πλήγωσα και πληγώθηκα, έμαθα και μπορώ πια να κοιτώ τους ανθρώπους γύρω μου, με λιγότερες προκαταλήψεις, στερεότυπα. Σίγουρα, ακόμη και τώρα επιδέχομαι βελτίωσης, καθώς υπάρχει πάντα κάτι που δεν μπορούμε να δούμε, μια περιοριστική ιδέα τόσο για τις εαυτές μας/ του εαυτούς μας, όσο και για τα άλλα πρόσωπα. Άλλωστε, αυτό που έχει βαρύνουσα σημασία είναι το παρόν μας, καθώς αυτό επιδέχεται κινήσεων και βελτιώσεων.

Όμως, οι σύγχρονες γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας, μορφωτικού υποβάθρου και κοινωνικού πλαισίου, είναι τόσα περισσότερα από μια ερώτηση αναφορικά με την προσωπική τους ζωή. Είναι πολυσχιδείς, πολυπράγμονες, πεισματάρες, δημιουργικές, αγωνίστριες επιτελούν τόσους διαφορετικούς και πολύπλοκους ρόλους εντός ενός εικοσιτετραώρου. Μπορείτε είτε δημοσίως είτε ιδιωτικά να τις ρωτήσετε για τόσα πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα, σας προτρέπω να το κάνετε, θα μάθετε σίγουρα πολλά από εκείνες!

Καλό είναι να αφήσουμε, ως κοινωνία, τις γυναίκες να αναπνεύσουν και μην τις γεμίζουμε υποδορίως με πρόσθετα τετριμμένα κοινωνικά φορτία.

Τα τελευταία χρόνια χαράσσουν με γενναία βήματα το δρόμο της αυτοπραγμάτωσής τους, θέτοντας ως επίκεντρο τα όνειρά τους! Ας τις στηρίξουμε σε αυτήν τους την προσπάθεια!

Ας σταματήσουμε, επιτέλους να μιλάμε εξ ονόματι τους! Έχουν οι ίδιες φωνή! Αυτό που έχουν ανάγκη είναι να τις ακούσουμε προσεκτικά.