Η αγριοτουριστική μας χώρα

Λέξεις: Μάκης Διάκος

Με αφορμή ανάρτηση φίλου που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα (γεια σου Γιώργο Κοφ.) και επιβεβαιώνει αυτό που εισπράξαμε κάπως κι εμείς περί της πρωτοφανούς καταιγίδας που έπληξε την Θεσσαλία, κάνω λίγες επίκαιρες σκέψεις.

Λέει ο φίλος, κι έχει δίκαιο, πως ήταν αδύνατο οποιονδήποτε κρατικός μηχανισμός, υπό οποιανδήποτε κυβέρνηση, να αποτρέψει τις καταστροφές.

Το θέμα όμως βρίσκεται αλλού.

Μέχρι τώρα αναλωνόμαστε στην αναζήτηση του ποιος φταίει κι όχι του τι φταίει, αναλωνόμαστε στις απόδοση ευθυνών σε όποιον βρίσκεται στην βάρδια κι όχι στο τι επέτρεψαν όλοι οι προηγούμενοι με τις επιλογές που έκαναν στο παρελθόν ευνοώντας συμπολίτες τους και ψηφοφόρους.

Θα πω ένα απλό παράδειγμα. Στις θεομηνίες βροχής σίγουρα έχει μεγάλη σημασία η προετοιμασία. Προετοιμασία ας πούμε είναι τα μικρά, μεγάλα ή και τα θηριώδη αντιπλημμυρικά έργα. Κόστος, τσιμέντα, παραγγελίες κλπ. Αντί των κοστοβόρων αυτών αντιπλημμυρικών έργω μπορεί να γίνουν απλούστερα έργα διαχείρισης των πλημυρών και πολύ οικονομικότερα.

Δηλαδή λεκάνες απορροής και αποθήκευσης του πλεονάζοντος νερού, φράγματα αποταμίευσης, ελεγχόμενες διεξόδους εκτόνωσης με σεβασμό στην αρχαία κοίτη των ρεμάτων.

Λιγότερο κόστος σίγουρα σε χρήματα, εργολαβίες, τσιμέντα με μόνο κόστος την χωροταξική προστασία των ζωνών απορροής κα εκτόνωσης.

Εδώ όμως μπαίνει το κατ’ εξοχήν πολιτικό ζήτημα.

Η μάχη της γης, η μάχη της καταπάτησης και η μάχη της εργολαβίας συνήθως με απ’ ευθείας αναθέσεις κλπ. Είναι εύκολο πλέον να διαπιστώσουμε πως στις περισσότερες πλημμυρικές καταστροφές προηγήθηκε καταπάτηση της φυσικής οριογραμμής του ρέματος, του ποταμού, του χειμάρρου, ιδιαίτερα εκεί όπου η αξία γης είναι μεγάλη, δηλαδή στις λεγόμενες τουριστικές περιοχές.

Στριμώξαμε τον τουρισμό μας μεταξύ καταπατημένου ρέματος και καταπατημένης ακτής, με μπράβους να τις φυλάγουν από τις «ελεύθερες πετσέτες».

Το ίδιο ισχύει και στα δάση μας, ή θα τα καταστρέφει η ανεξέλεγκτη βόσκηση ή η αδιαφορία συντήρησης, προστασίας, φύλαξης, ελεγχόμενης ξύλευσης ανακούφισης από το πυροθερμικό φορτίο κλπ ενέργειες που απαιτούν δασοφύλακες, δασονόμους, δασολόγους, δασοπυροσβέστες, κτηματολόγιο, σαφείς και απαρέγκλιτες χρήσεις γης, Natura από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς παραθυράκια αντισταθμιστικών περιβαλλοντικών ισοζυγίων που ψηφίστηκαν πρόσφατα.

Η χωροταξία εν μέρει είναι μια ταξική διαδικασία, διευθετεί και προστατεύει τις χρήσεις γης ανάλογα με τα συμφέροντα της κάθε παραγωγικής ομάδας.

Άλλη γη χρειάζονται οι εργολάβοι αστικής οικοδομικής ανάπτυξης, άλλη οι ξενοδόχοι, άλλοι οι γεωργοί, άλλη οι βιομήχανοι, τα νταμάρια, οι κτηνοτρόφοι των ελευθέρων βοσκοτόπων, ακόμη και οι ιχθυοκαλλιέργειες, τα φωτοβολταϊκά, οι ανεμογεννήτριες κλπ.

Σε όλα μπορούν να βρεθούν ισορροπίες μεταξύ τους και λύσεις που να επενδύουν στη αειφόρο ανάπτυξη.

Αντ’ αυτών εμείς εδώ και δεκαετίες επιλέξαμε μια και μόνη ανάπτυξη: τον Αγριοτουρισμό.