Οι ακροβάτες

της Κρυσταλλίας Λεοντιάδου Τα μέλη των Προγραμμάτων Υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ είναι ακροβάτες. Ακροβατούν ανάμεσα στη λογική και την τρέλα, ανάμεσα στο ‘εντός’ της κοινωνίας και το ‘εκτός’, ανάμεσα στο ‘εδώ/τώρα’ και στο ‘αλλού’ της ουσίας. Την εποχή της κρίσης στην Ελλάδα ακόμα και όσοι πατούσαν ‘στέρεα’ στο έδαφος, φλέρταραν με την τρέλα, βγήκαν ‘εκτός’ από […]

Parallaxi
οι-ακροβάτες-19034
Parallaxi
tightrope_walking1.jpg

της Κρυσταλλίας Λεοντιάδου

Τα μέλη των Προγραμμάτων Υποκατάστασης του ΟΚΑΝΑ είναι ακροβάτες. Ακροβατούν ανάμεσα στη λογική και την τρέλα, ανάμεσα στο ‘εντός’ της κοινωνίας και το ‘εκτός’, ανάμεσα στο ‘εδώ/τώρα’ και στο ‘αλλού’ της ουσίας. Την εποχή της κρίσης στην Ελλάδα ακόμα και όσοι πατούσαν ‘στέρεα’ στο έδαφος, φλέρταραν με την τρέλα, βγήκαν ‘εκτός’ από την κοινωνία ή έφυγαν αλλού. Πόσο μάλλον οι ακροβάτες…

Η επιδίωξη για απεξάρτηση, επανένταξη και εργασία ακούγονταν πολυτέλεια μπροστά στην επιβίωση. Σε αυτό νιώθαμε όλοι ανίσχυροι. Μας ξεπερνούσε. Οι λύσεις ήταν δύο. Η παραίτηση και η δράση. Η μια διαδέχτηκε την άλλη, θαρρείς και δεν γίνεται αλλιώς…Η υποστήριξη που προσφέραμε έπρεπε να αλλάξει μορφή. Έπρεπε να ακούσει την ανάγκη και να ανταποκριθεί σ’ αυτήν πρώτα απ’ όλα. Έπρεπε να αλλάξουμε εμείς για να εμπνεύσουμε την αλλαγή και να δικαιούμαστε να την  αποζητούμε από τα μέλη.

Βρέθηκαν χορηγοί, μαζεύτηκαν τρόφιμα και ήδη πρώτης ανάγκης. Οι συνάδελφοι έπιασαν δουλειά. Γέμισαν τα αυτοκίνητα τους με κούτες, μετέφεραν κιβώτια, στοίβαξαν πράγματα. Λάδι, φακές, μακαρόνια, ζάχαρη, αλεύρι, καφές, γάλα, γιαούρτι, απορρυπαντικά, μέλι για τα παιδιά. Η μονάδα απέκτησε την όψη και την μυρωδιά από παλιό μπακάλικο!  Όσο τα αγόρια έκαναν τις βαριές δουλειές τα κορίτσια άδειαζαν τη σκόνη πλυντηρίου σε μικρά σακουλάκια και γελούσαν με το παράδοξο της λευκής σκόνης που προσφέραμε εμείς…Ένα μικρό πολύβουο εργαστήριο σε ευφορία. Σαν τον εκστατικό χορό που ξορκίζει το κακό. Τα μέλη διαισθάνθηκα στον αέρα την αλλαγή. Ύστερα μοιράστηκαν οι σακούλες.  Μια μικρή τελετουργία κάθε φορά που τα χέρια συναντιόντουσαν για να πάρουν και να δώσουν. Δυο λόγια, μάτια υγρά και πρόσωπα.

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα της μεταξύ τους αλληλεγγύης. Κάποιο μέλος σκέφτηκε να μαζέψουν ρούχα. Δημιουργήθηκε ένα βεστιάριο. Η ανακοίνωση έγραφε:

Η αίθουσα της θεραπευτικής έχει μεταμορφωθεί  σε βεστιάριο!

Έχει γεμίσει χρωματιστά παπούτσια, λουλουδάτα φουστάνια, ζεστές φόρμες, αποκριάτικες στολές, σέξι φορέματα, μαγκιόρικα μπουφάν, δερμάτινες μπότες, δικτυωτά μπλουζάκια, χουχουλιστά πουλόβερ, γιλέκα  και ότι άλλο μπορεί να σας ανανεώσει το στυλ και την γκαρνταρόμπα σας!

Διαθέτει επίσης απίστευτη ποικιλία σε ρούχα και αξεσουάρ για μικρές κυρίες και ζωηρούς μπόμπιρες!

Ο στυλίστας μας σας περιμένει καθημερινά με τις προτάσεις του.

Δίπλα στο βεστιάριο λειτούργησε βιβλιοθήκη και το μικρό άχαρο τραπεζάκι της δημόσιας υπηρεσία γέμισε με ταινίες και μουσικές.

Μετά, ήρθε η απειλή και της δικής μας επιβίωσης. Ελλιπής χρηματοδότηση, καθυστερήσεις μισθών, ελλείψεις φαρμάκων, απειλή συρρίκνωσης και συγχώνευσης, υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών σε 8.500 μέλη των προγραμμάτων την ώρα που 3.500 εξαρτημένοι περιμένουν σε λίστες αναμονής. Ξεκίνησαν οι απεργίες μας και οι πορείες.  Μαύρα ρούχα, τύμπανα, καραβάκια και βασιλικό που μοιράζαμε στους περαστικούς. Ήταν η  ευκαιρία  να βρει διέξοδο η διαμαρτυρία  Ήταν η ευκαιρία να βρει διέξοδο το ‘μαζί’.

Η επιβίωση, έτσι κι αλλιώς, απαιτεί ακροβατικά. Η σχέση, όμως, κάνει τους ακροβάτες επιδέξιους…

*Η Κρυσταλλία Λεοντιάδου είναι ψυχολόγος.

Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.

Σχετικά Αρθρα
Σχετικά Αρθρα