Η απορία του μήνα: Τι παραπάνω έχει η Αγία Βαρβάρα;

της Κύας Τζήμου

Παρακολούθησα τον ντόρο της άφιξης των οστών της Αγίας με τιμές Αρχηγού κράτους, όπως και της περιφοράς τους στα νοσοκομεία, και είπα δύσκολες μέρες διανύουμε, αν ο κόσμος κατασφέρνει και βρίσκει παρηγοριά και εναποθέτει τις ελπίδες του σε θαυματουργά οστά, έχει κάθε δικαίωμα. Η πίστη άλλωστε είναι κάτι το οποίο σέβομαι πάντα. Και μιλώ για την αληθινή πίστη των απλών ανθρώπων και των ιερωμένων των αφιερωμένων πραγματικά στον Θεό. Συνήθηως αυτοί είναι και οι πλέον σεμνοί και δεν διαλαλούν ούτε κατακεραυνώνουν οτιδήποτε βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά.

Όλα καλά ως εδώ μέχρι που πριν μερικές μέρες σε ένα τριήμερο στην προ του Άθω περιοχή, επιβιβάστηκα από την Ουρανούπολη σε ένα σκάφος που κάνει τον περίπλου του Αγίου Όρους. Κατι που χρόνια ήθελα να κάνω αλλά δεν τα είχα καταφέρει. Μια πανέμορφη διαδρομή που είναι και ο μόνος τρόπος να δει μια γυναίκα από σχετικά κοντινή απόσταση τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα των σκητών και των Μονών. Στα μέσα περίπου της διαδρομής και μπροστά από τη Μονή Γρηγορίου το πλοιαράκι μας σταμάτησε και μια βάρκα μας πλησίασε.

Με πληροφόρησαν ότι ο Ιερομόναχος που επέβαινε ερχόταν στο πλοίο μεταφέροντας τα καθαγιασμένα οστά 5 αγίων, τους οποίους μπορούσαμε να προσκυνήσουμε. Ο Ιερομόναχος έφερε μαζί του λείψανα από την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία που είναι η προστάτιδα της μονής, η οποία μονή έχει καταστραφεί πολλές φορές από φωτιές και έχουν σωθεί λίγα κειμήλια μεταξύ αυτών και τα λείψανα Αγίων, από την Αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτισσα, τον Άγιο Διονύσιο τον Αεροπαγίτη, τον Κοσμά και έναν ακόμη Όσιο που δεν μπορώ να θυμηθώ να με συγχωρέσετε.

Πραγματικά ο ιερωμένος είχε κρεμασμένο στον λαιμό του μια απλή μεγάλη τσάντα που περιείχε τα οστά. Σε ένα τραπέζι που τοποθετήθηκε στο κάτω μικρό κατάστρωμα του πλοίου απόθεσε τα οστά στο τραπέζι και έψαλε, ενώ οι επιβάτες του πλοίου συγκεντρώθηκαν γύρω του. Έπειτα ο Ιερομόναχος μοίρασε στους πιστούς κομματάκια από βαμβάκι που είχε μέσα στο σάκο με τα οστά, το οποίο είχε καθαγιαστεί από την επαφή με τα λείψανα. Κατανυκτική η ατμόσφαιρα και συγκινητική η πίστη των επιβατών, αν και η τελετή μπροστά στα λείψανα είχε μια αίσθηση μακάβριου για όσους δεν είναι συνηθισμένοι σε θέα οστών στα οποία περιλαμβάνονταν ένα χέρι, ένα μεγάλο οστό πιθανόν από μπράτσο και διάφορα άλλα μικρότερα οστά.

Εξεπλάγην πραγματικά με την απλότητα με την οποία μεταφέρθηκαν τα λείψανα σε λίγες δεκάδες πιστών και γυμνά σε κοινή θέα. Η σύγκριση με όσα παρακολόύθησα στην τηλεόραση τις τελευταίες μέρες ήταν πραγματικά απίστευτη. Και μου γεννήθηκε ένα ερώτημα που στο μυαλό μου δεν μπορεί να απαντηθεί. Υπάρχουν διαβαθμίσεις στους αγίους και στον τρόπο με τον οποίον τα καθαγιασμένα οστά τίθενται σε προσκύνημα με απώτερο σκοπό την θαυματουργία προς τους πιστούς; Ποιος ήταν λοιπόν ο λόγος που για τα οστά της Αγίας Βαρβάρας χρειάστηκε να ξεσηκωθεί η Ελλάδα, ενώ στην αγκάλη του Αγίου Όρους η απλότητα ενός ανάλογου προσκυνήματος είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη;

Και επειδή το Θείο τελικά εδράται στα πιο απλά πράγματα, δεν υπάρχει αμφιβολία πως ίσως η εκκλησία θα έπρεπε να βασίζει την λειτουργία της στην ταπεινότητα και όχι στα πανηγύρια που στήνονται γύρω της. Αυτή η τεράστια δημοσιότητα που ακολουθεί ιερωμένους, εκδηλώσεις, βαρύγδουπες δηλώσεις μητροπολιτών, αφορισμούς και επιδεικτικές τελετές δεν έχουν σίγουρα καμιά σχέση με την όποια δύναμη μπορεί να προσφέρει η πίστη στον άνθρωπο. Έχουν σχέση με άλλα πράγματα. Και ο νοών νοείτω!