Η απουσία του Αλέξη Σολωμού (1918-2012)

Ο Αλέξης Σολωμός, το Αφεντικό των σπιτιών στο “Ποτέ την Κυριακή” αυτός που ελεγε την αλληγορική ατάκα, σαν εξωτερικός σωτήρας, στον Όμηρο-Ζιλ Ντασεν , μια ατάκα που έκλεινε όλη την αγωνία της μεταπολεμικής Ελλάδας, μιας Ελλάδας που ακόμη είχε τα σημάδια του εμφυλίου, πέθανε χθες. Ακόμη κι ο θάνατος του περιέχει μια αλληγορία. Πέθανε τη μέρα που εκτός από την πολιτική εξέπεσε κι ο συνδικαλισμός όπως τον ξέραμε.

Τώρα θα πρέπει από την αρχή, να ξεκινήσουμε να βρούμε το νέο νόημα της ύπαρξής μας. Κι όπως στην ταινία έτσι και σήμερα, όλοι εμείς οι Όμηροι αυτής της χώρας –Ίλιας, πρέπει να απαντήσουμε το συντομότερο στη ερώτηση με την μεγαλύτερη δυνατή ειλικρίνεια που αντέχουμε : “-For you, there is only one question. Are you more interested that I should make no profits or are you interested in saving Illia? “

Για το έργο και την προσφορά του Αλέξη Σολομού στο θέατρο, άλλοι είναι αρμοδιότεροι. Εγώ απλά στην μνήμη μου θέλω να κρατήσω αυτή την μοναδική κινηματογραφική του παρουσία, που με αφορμή τον χθεσινό θάνατο του δίνει μια απρόσμενη επικαιρότητα στο ρόλο που είχε στην ταινία.

Λοιπόν εμείς τι θέλουμε; Τα κέρδη η να σώσουμε την Iλια;