Η ατιμωρησία

Της Βάνας Χαραλαμπίδου 

Οι δεκαετίες ατιμωρησίας των μεγαλόσχημων τελευταία δέχτηκαν μέγα πλήγμα. Ένας – ένας κατακρημνίζονται οι πάλαι ποτέ παντοδύναμοι. Ένα κελί φυλακής και η κοινή χλεύη η κατάληξή τους. Ικανοποίηση για την απονομή δικαιοσύνης αφενός, οικτιρμός  αφετέρου για τις χιλιάδες των πολιτών που επί χρόνια τους ψήφιζαν. Κόπρος του Αυγεία, η Θεσσαλονίκη. Ειδικά σ’ αυτή την πόλη άνθισαν και ανθίζουν από χρόνια όλα τα λουλούδια της γραβατωμένης λαμογιάς, της κατασπατάλησης ακόμη και υπεξαίρεσης δημόσιου χρήματος, του θρασύτατου ετσιθελισμού, της κραυγαλέας και κούφιας μεγαλοστομίας συνήθως περί «δημοσίου συμφέροντος», του άκρατου συντηρητισμού, της ραγδαίας οπισθοδρόμησης, αλλά και της ευέλικτης αναρρίχησης με κάθε μέσο, της εξόφθαλμης ανικανότητας, της κατ’ εξακολούθηση απάτης, της εξωφρενικής ακαλαισθησίας, και ακόμη – κατά περίπτωση – του καταφανούς κρετινισμού…, κι όλα αυτά με επιστέγασμα την ακράδαντη βεβαιότητα των «αρχόντων» ότι η αυθαιρεσία και οι κάθε είδους ανομίες τους θα παραμένουν ισοβίως στο απυρόβλητο, και οι ασύδοτοι «υπεράνω υποψίας» ενεχόμενοι εφ’ όρου ζωής ατιμώρητοι …

Και τώρα άρχισε η κατεδάφιση. Οι δύο κορυφαίοι  θεσμικοί φορείς, δήμος και νομαρχία, αποδείχτηκαν περίτρανα άντρα παρανομιών… Κι ας μη σταθούμε μόνο στην κορυφή τους, όσο κι αν το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει, οι υπηρεσίες δεν είναι ψάρι. Η ανομία διατρέχει όλες τις βαθμίδες των υψηλά ιστάμενων τουλάχιστον. Γιατί στο δικό τους συρτάρι καταλήγουν να πετιούνται χαρτιά με αποφάσεις ζωής για κάποιους από τους πολίτες.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι φορείς του δημοσίου και της τοπικής αυτοδιοίκησης, ουδέποτε συμμορφώνονται με τις δικαστικές αποφάσεις, όταν αυτές δικαιώνουν τον πολίτη, σε οποιοδήποτε θέμα. Απλώς τις αγνοούν χωρίς οποιαδήποτε κύρωση. Παραλαμβάνουν την απόφαση, τη χαντακώνουν σ’ ένα συρτάρι και γράφουν τη δικαστική αρχή και τον δικαιωμένο πολίτη εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Οχυρωμένοι στο κάστρο της ατιμωρησίας του δημοσίου κατακρατούν, για παράδειγμα, χαρακτηρίζοντας ως χώρο ανέγερσης σχολείου, ιδιωτικά οικόπεδα για περισσότερο από εικοσιπέντε χρόνια!!!, χωρίς ούτε να τα απαλλοτριώνουν, ούτε να τα αποχαρακτηρίζουν, παρά τις δικαστικές αποφάσεις που ορίζουν ρητά ή την άμεση απόδοση του ακινήτου ή την άμεση πληρωμή του τιμήματος της απαλλοτρίωσης, την ίδια ώρα που οι νόμιμοι κάτοχοι αδυνατούν να εκμεταλλευτούν με οποιοδήποτε τρόπο την περιουσία τους, οφείλοντας επιπλέον να πληρώνουν γι αυτήν χαράτσια και αβάσταχτους φόρους; Εικοσιπέντε χρόνια!

Είναι ή όχι κατάχρηση  εξουσίας αυτό; Είναι ή δεν είναι εξόφθαλμα παράνομη ενέργεια εις βάρος πολιτών; Είναι ή δεν είναι ένα είδος υπεξαίρεσης χρήματος; Οφείλουν ή όχι κάποιοι να λογοδοτήσουν και να τιμωρηθούν για τις πράξεις και παραλείψεις τους; Πότε θα καταλάβουν ότι η καρέκλα στην οποία βρέθηκαν δεν τους ανήκει; Πότε θα αποφασίσουν να δρουν σύννομα και όχι ετσιθελικά; Και ποια αρχή είναι εκείνη που θα τους ελέγξει;

Ο νυν δήμαρχος Θεσσαλονίκης δήλωσε πως θα διεκδικήσει να πάρει  πίσω τα κλεμμένα από τα ταμεία του  δήμου. Πολύ καλά θα κάνει. Οι πολίτες  πώς θα γίνει να πάρουν πίσω τα όσα έχασαν επί τόσα χρόνια με ευθύνη του δημοσίου και του δήμου; Ποιος θα τους αποζημιώσει; Πότε θα δικαιωθούν; Όσοι, λοιπόν, διοικητές υπηρεσιών και λοιποί αυτοδιοικητικοί ικανοποιήθηκαν από την ποινή που προφανώς δικαίως επιβλήθηκε στον τέως δήμαρχο Θεσσαλονίκης και την παρέα του, ας το σκεφτούν καλά, γιατί τώρα που άρχισε η κατεδάφιση και των εκλεγμένων δημοσίων λειτουργών, τίποτα δεν αποκλείει, κάποια στιγμή να έρθει και η δική τους σειρά…

1/3/2013