Η δημοσιογραφία της ανθρωποφαγίας

Εργάζομαι στον τομέα των Μέσων Μαζικής ενημέρωσης από το 2017, όταν και έκανα τα πρώτα μου βήματα.

Βέβαια, τα πράγματα, δεν τα είχα ακριβώς έτσι στο μυαλό μου. Όνειρο ζωής μου ήταν να γίνω πολιτιστική συντάκτρια -να κάνω συνεντεύξεις με τους καλλιτέχνες που άκουγα από μικρή και που εκτιμούσα βαθιά. Ή έστω να ακολουθήσω την πολεμική ανταπόκριση -όσο σκληρή και να ‘ταν αυτή.

Θεωρούσα πως θα δηλώνω “δημοσιογράφος” με περηφάνεια όταν με ρωτούσαν τι δουλειά κάνω.

7 χρόνια μετά, ασχολούμαι με τα κοινωνικά θέματα και ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ποτέ, δεν πίστεψα πως η κοινωνία θα ήταν η διαρκής έγερση φαντασίας και πάθους, να όμως που έγινε και αυτή η θεματολογία με έχει κάνει να ντρέπομαι που τελικά είμαι δημοσιογράφος.

Τα κοινωνικά θέματα, πάντοτε σου δίνουν μικρές γροθιές για να ξυπνήσεις από τον κύκλο της ζωής σου, να μάθεις ιστορίες που λένε άνθρωποι οι οποίοι δεν πέρασαν εύκολα, να βγάλεις στο φως την βία, τον θυμό, την οργή, την αγάπη, τον θαυμασμό, το μίσος, να προσπαθείς να βάλεις κι εσύ δύναμη στο αιώνιο “ως εδώ”, απέναντι στις κακοποιήσεις, το bullying, την ακροδεξιά, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, να παίρνεις προσωπικά το κάθε σου ρεπορτάζ, να φθείρεσαι όπως φθάρθηκε και το άτομο που μόλις σου εκμυστηρεύτηκε κάτι, να σε βασανίζουν τα λόγια που σου είπε, να φέρεις ευθύνη με τον γραπτό σου λόγο για να μην τον πληγώσεις κι εσύ.

Και τελικά, από όλη σου την διαδρομή, η ενσυναίσθησή σου να φουντώνει.  Δεν ξέρω αν ασκώ σωστά την δημοσιογραφία, αυτό που ξέρω είναι πως στο μυαλό μου μέχρι σήμερα η δημοσιογραφία έχει μείνει ρομαντικά – να βγαίνεις δηλαδή και να δίνεις φωνή σε όλα εκείνα που δεν έχουν.

Tα τελευταία χρόνια, οι ειδήσεις που περνάνε από τα δημοσιογραφικά desk έχουν τρομερές δόσεις ωμότητας και μέχρι και αυτή την στιγμή που μιλάμε πλανώνται σκέψεις στον αέρα “τι παίζει και τι δεν παίζει”. Πρόσφατο παράδειγμα το πράγματι σοκαριστικό βίντεο της λιποθυμίας της σπουδαίας Μαρινέλλας.

Ποτέ δεν μπόρεσα να εξηγήσω στο μυαλό μου για ποιους λόγους τέτοια βίντεο πρέπει να δημοσιεύονται και φυσικά για ποιους λόγους τέτοια βίντεο, πρέπει να εκτοξεύουν την επισκεψιμότητα στην κορυφή. Φωτογραφίες με θύματα γυναίκες και όλη τους η προσωπική ζωή στην φόρα, βίντεο ξυλοδαρμών από 14χρονα, πτώματα που επιπλέουν μέσα στο Θερμαϊκό, κοπέλες που αυτοκτόνησαν σε ακάλυπτους πολυκατοικίες, άρθρα που ψάχνουν μέχρι τις μοδίστρες και τον περιπτερά της γειτονιάς για μία δήλωση που μπορεί να δώσει κι άλλο αίμα, κι άλλον ιδρώτα στην ήδη τραγική είδηση.

Οι τραγικές φιγούρες των οικογενειών των θυμάτων. Και όλα αυτά, να θεωρούνται ρεπορτάζ, ενώ πραγματικά η κοινωνία η ίδια πάει κατά διαόλου και εμείς που κάνουμε αυτή την δουλειά θα έπρεπε να φροντίσουμε να προβληματιστούμε με έρευνες που δείχνουν πως φτάσαμε ως εδώ σε αυτή την απογοητευτική πτωτική πορεία.

Στις αρχές του 2000, στα κανάλια των τηλεοράσεων άκουγες: “αν η είδηση έχει αίμα και σεξ πουλάει”, σήμερα θεωρείτε έχει αλλάξει κάτι; Άλλαξε η ζωή σας που είδατε μία γυναίκα που έγραψε ιστορία στην ελληνική μουσική να σωριάζεται; Άλλαξε η ζωή σας που διαβάσατε πως η μοδίστρα της ανησυχεί;

Προβληματιστήκατε παραπάνω που είδατε τα πρόσωπα των κοριτσιών που δολοφονήθηκαν από τους συντρόφους τους; Γίνατε καλύτεροι γονείς που κυκλοφόρησαν τα βίντεο ξυλοδαρμών και οι συνομιλίες στην Γλυφάδα;

Προφανώς, δεν φταίτε εσείς που μπαίνετε στην διαδικασία να μας δώσετε τα click σε τίτλους: “ΒΙΝΤΕΟ ΣΟΚ”, “ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η 24ΧΡΟΝΗ ΠΟΥ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΗΣ”, εμείς φταίμε γιατί σας έχουμε εκπαιδεύσει τόσο καλά που περιμένετε με ανυπομονησία να βρούμε παραπάνω αίμα.

Σας έχουμε εκπαιδεύσει σε ευτελιστικούς τίτλους που ορισμένες φορές παίζουν με την νοημοσύνη σας και νιώθουμε εντάξει με αυτό, σας έχουμε εκπαιδεύσει να βλέπετε την λέξη σοκ και να πατάτε το κλικ, σας έχουμε εκπαιδεύσει να παραμένετε στα επιφανειακά και να μην εμβαθύνετε στα φαινόμενα. Και κυρίως έχουμε εκπαιδεύσει την ενσυναίσθησή σας να φτάσει στον πάτο όπως η δική μας.

Να βλέπετε στο πέρασμα από τα μεσάνυχτα ειδήσεις για σεξ και “προκλητικές εμφανίσεις” διασήμων (σεξιστικό; ναι είναι αλλά πουλάει), τα διαζύγια που συγκλόνισαν την σόουμπιζ (κίτρινο; ναι είναι αλλά κι αυτό πουλάει), και τα καυτά μαγιό των influencer, ενώ στα σύνορά μας επικρατεί η απόλυτη αβεβαιότητα, το απόλυτο σκοτάδι, ο ορισμός της βίας και της γενοκτονίας. Σας έχουμε πείσει τόσα χρόνια πως μόνο οι μετανάστες σας βλάπτουν και σας απομακρύνουν από την ιδανική Ελλάδα που θα θέλαμε να έχουμε.

Κρύβουμε κάτω από το χαλί όποιο σκάνδαλο εμφανίζεται γιατί μπορεί να σας κουράσει οπότε επικεντρωνόμαστε στην ανθρωποφαγία για να έχετε τσάι και να πορώνεστε όπως εμείς με τα ασήμαντα.

Οι σημαντικές ειδήσεις παίζουν στα κεντρικά slider για μερικές ώρες και μετά χάνονται και σβήνουν στον όγκο πληροφοριών που σας πλασάρουμε, όπως ακριβώς έγινε και με τα Τέμπη. Είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι του συστήματος -τέταρτη εξουσία σου λέει- όσο σε κρατάμε ανενεργό απέναντι στην κοινωνία τόσο περνάνε μπροστά στα μάτια σου τέρατα που τα αγνοείς, εξάλλου δεν έχουν πια και τόση βαρύτητα, απλά δεκάδες επιστήμονες και ειδικοί κρούουν τους κώδωνες για εγκατάλειψη της χώρας γενικά. Η δικαιοσύνη ας πούμε στην χώρα μας έχει βουλιάξει, κανείς όμως δεν ασχολείται με αυτό, γιατί λίγο παραδίπλα το κελί της Ρούλας Πισπιρίγκου έχει περισσότερη σημασία.

Λέμε πως οι πολίτες της χώρας μας παραμένουν ανενημέρωτοι αλλά τελικά κι εμείς οι ίδιοι που τους ενημερώνουμε είμαστε ανενημέρωτοι. Και τελικά; τι είναι η δημοσιογραφία στην Ελλάδα; Η ανθρωποφαγία απέναντι στην Γιάμαλη και στο πόσο τραγικά νούμερα τηλεθέασης έκανε; Τα tik-tok profile των κοριτσιών που έδειραν ένα άλλο κορίτσι; Τι φορούσε σήμερα η Φαίη Σκορδά στην εκπομπή της; Ή η Μποφίλιου και το πόσα χρήματα ξοδεύει στα ρούχα της; Στημένες ερωτήσεις σε συνεντεύξεις τύπου πολιτικών προσώπων;

Έχουμε δει στο παρελθόν να πέφτουν κυβερνήσεις από δημοσιογράφους, εδώ όμως επιλέγουμε τον ύπνο τον βαθύ.

Κακογραμμένα και επιφανειακά κείμενα 500 λέξεων που θα δώσουν την λεπτομέρεια και όχι την ουσία. Αυτή είναι η δημοσιογραφία της Ελλάδας και δεν προσπαθεί καν να κρατήσει τους λίγους που ενδιαφέρονται να την διαβάσουν, να της δώσουν μία ευκαιρία (ακόμη) να την “ακούσουν”. Οπότε εκείνοι, γιατί να την σεβαστούν; Θα συνεχίσουν να την τροφοδοτούν με χολή και δυσπιστία.

Υ.Γ. Ας ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμη, τα συμφέροντα πάντα καταπατούσαν την ελευθερία του λόγου.-