Οι Δήθεν…

Υπάρχουν παντού. Ανήκουν σε μια ειδική όσο και αξιολύπητη συνομοταξία ανθρώπων. Τους διακρίνει μια καταφανής μεγαλομανία, ένα υπερτροφικό «εγώ» και η συνακόλουθη αυταρέσκεια, ένας απίστευτος ξερολισμός επί παντός του επιστητού, η αυτονόητη πολυπραγμοσύνη, το κλασικό μπλαζέ και περισπούδαστο ύφος της παραγκωνισμένης μεγαλοφυΐας, το «υπεράνω» στυλάκι, η αναγωγή του life style σε ιδεολογία, η διαρκής υποτίμηση των πάντων. Όλοι ανεξαιρέτως παριστάνουν πως αγνοούν ποια είναι ακριβώς τα αντικείμενα που επιπλέουν, εκτός από τους φελλούς.

Είναι οι Δήθεν. Οι δήθεν εναλλακτικοί, οι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί» με την ενίοτε φασίζουσα νοοτροπία, οι απαραίτητοι μαϊντανοί του «χώρου», οι επισήμως απολιτικοί, – και οι πρώτοι που προσπέφτουν κάθε φορά προς τα εκεί όπου φυσάει ο άνεμος -, άρα και εκλεκτοί όλων των κυβερνήσεων, οι παραγοντίσκοι της δεκάρας, οι αιώνιοι μπαρόβιοι που ξημερώνονται αερολογώντας και κατακεραυνώνοντας ανάμεσα σε αναρίθμητα ξύδια και ποικίλα χόρτα, αυτοί που επικαλούνται διαρκώς τις ανεξάντλητες δήθεν γνωριμίες τους με τους εξίσου δήθεν «επώνυμους», εκείνοι που βρίσκουν τον τρόπο να τρυπώνουν όπου δει και να τα παίρνουν άμα λάχει πάνω και κάτω από το τραπέζι. Εμπορεύονται κυριολεκτικά αέρα κοπανιστό, υποαπασχολούμενοι σε περιθωριακά media, διαφημιστικά και άλλα παρεμφερή παρακαλλιτεχνικά και δήθεν κουλτουριάρικα, με μόνο στόχο να πουλούν εκδουλεύσεις και να υπονομεύουν ό, τι ευδοκιμεί χωρίς την βδελυρή παρουσία τους. Όχι σπάνια προσεταιρίζονται και κάποιους νεόκοπους πολιτικούς, που θέλουν κι αυτοί να παραστήσουν τους δήθεν ανοιχτόμυαλους και εναλλακτικούς.

Στην πραγματικότητα είναι τιποτένιοι, αεριτζήδες και τεμπελχανάδες, απολύτως αμαθείς και αγράμματοι, κραυγαλέα ανεπαρκείς σε όλα τα επίπεδα, εξοργιστικά κυνικοί, με απύθμενα συμπλέγματα κατωτερότητας, τα οποία ασφαλώς τους τα επισημαίνει ανελλιπώς και καθημερινά ο καθρέφτης στο σπίτι τους τα μεσημέρια που ξυπνούν. Διαβιούν σε πλήρη ταύτιση με τη γλίτσα που υπαγορεύει κάθε – μα κάθε – τους ενέργεια, αφού γλύφουν αλύπητα όπου διαφαίνεται κόκαλο στον ορίζοντα και δεν διστάζουν να απαξιώσουν οτιδήποτε τους αφήνει εκ των πραγμάτων απέξω.

Αναγνωρίσιμοι ασφαλώς, αφού στη χώρα της έκπτωσης των αξιών επιβιώνουν τέτοιοι σε κάθε περίγυρο. Ορισμένοι επιπλέουν κιόλας (χωρίς να είναι φελλοί). Κάποιοι υποδύονται τους κυβερνώντες, πολλοί τους διοικούντες, άλλοι τους καλλιτεχνίζοντες, μερικοί δήθεν συγγράφουν, άλλοι αυτοαναγορεύονται κριτές των πάντων, οι περισσότεροι περιφέρουν απλώς την ασημαντότητά τους στα δήθεν στέκια. Επίσης οργιάζουν στο fb διαρκώς.

Μάλλον ήρθε η ώρα να απολαύσουν μόνοι τη δήθεν μεγαλοσύνη τους, αόρατοι κυριολεκτικά από τους υπόλοιπους.