Η δολοφονία του ελληνικού κρασιού

Ήταν γερό το κλήμα και αυτοί το δίνουν για φαΐ στο γάιδαρο! Η παραφθορά του γνωστού γνωμικού επιχειρείται αυτές τις μέρες από την τρόικα. Η είδηση ότι θα μπει ειδικός φόρος κατανάλωσης στο ελληνικό κρασί δεν είναι παρά η σφαίρα στο κούτελο ενός υγιούς τομέα της ελληνικής παραγωγής που όμως και αυτός είναι κτυπημένος από την κρίση.

Ας βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους για να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται. Η αλκοόλη, το πετρέλαιο κλπ προϊόντα έχουν φόρο κατανάλωσης όπως γνωρίζουμε. Ο φόρος κατανάλωσης στο κρασί είναι μηδενικός για λόγους που παραδέχονται τα κράτη- μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης, όπως ότι αποτελεί θεμέλιο τμήμα της γεωργικής παραγωγής των λαών από αιώνες, όπως ότι αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της κουλτούρας της γαστρονομίας των λαών της, όπως ότι συνέβαλε και συμβάλλει στον πολιτισμό της Ευρώπης κλπ. Εν τούτοις ειδικός φόρος κατανάλωσης υπάρχει στα αποστάγματα για τον έλεγχο της κατανάλωσης των αλκοολούχων ποτών (ούζο, τσίπουρο, ουίσκι, κλπ.).

Δεν είναι γνωστό όμως ότι ο νότος της Ευρώπης (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία) είναι σε αντιπαράθεση με το βορρά (Γαλλία, Γερμανία) στο θέμα της ενίσχυσης των «αδύναμων» κρασιών. Στο βορρά λόγω της ελλιπούς ωρίμανσης των σταφυλιών, επιτρέπεται με νόμο (αύξηση μέχρι 2 αλκοολικούς βαθμούς!) η ενίσχυση των γλευκών που παράγονται από αυτά με ζάχαρη (ναι, αυτήν που παράγεται από ζαχαρότευτλα και που βέβαια δεν έχει καμιά σχέση με σταφύλι!). Στο νότο όταν χρειάζεται αυτή η ενίσχυση (σε σπάνιες περιπτώσεις) αυτή η ενίσχυση επιτρέπεται τότε με συμπυκνωμένο γλεύκος, δηλαδή με σταφυλικό παράγωγο (σωστά).

Επειδή ο νότος λόγω κλίματος έχει εύκολα πάντα τα σταφύλια του πλούσια σε σάκχαρα, ζητά από το βορρά να πάψει να ενισχύει τα γλεύκη του με ζάχαρη και να το κάνει αυτό με σταφυλικό συμπύκνωμα που διαθέτει ή μπορεί να διαθέσει εύκολα. Ο βορράς όμως δεν το δέχεται διότι έχει άφθονη παραγωγή ζαχαρότευτλων (στην Γαλλία αγγίζει το 8% της γεωργικής της παραγωγής) και έτσι λύνει το πρόβλημα μέσα στις χώρες του με την δική του παραγωγή. Δηλαδή αντί να λύσει το πρόβλημα μέσα στον αμπελοοινικό τομέα (σταφύλι διορθώνει σταφύλι), δέχεται την παρέμβαση ενός άλλου τομέα για να λύσει το πρόβλημα που πάντα έχει (ζαχαρότευτλο διορθώνει σταφύλι!!). Αυτή είναι μία από τις πολλές πρακτικές στην αντίληψη περί κοινής συμβίωσης στην Ευρώπη!

Στο αίτημα του νότου, ο βορράς απαντά με το κυνικό επιχείρημα… “μην επιμένετε διότι τότε θα ενεργοποιήσουμε τον ειδικό φόρο κατανάλωσης και στο κρασί…” και βέβαια εσείς θα ζημιώσετε. Αυτό πάει να εφαρμόσει τώρα η τρόικα χωρίς να το συσχετίζει με το όλο πλαίσιο του κρασιού στην Ευρώπη, μόνο και μόνο για να εξοικονομηθούν τα 4,4 δις. ευρώ που έχει στο οικονομικό της πρόβλημα η Ελλάδα του 2012.

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα πολεμάει να δημιουργήσει το θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη της χώρας με όπλα τα γεωργικά της προϊόντα και τον τουρισμό της. Ας μην επιτρέψουμε τη χαριστική βολή στο ελληνικό κρασί με την άνιση μεταχείριση στην επιπλέον φορολόγησή του. Ας αντισταθούμε σαν έθνος. Έχουμε τον τρόπο.

* Ο Θωμάς Λίγας είναι οινοπαραγωγός (Κτήμα Λίγας)