Η εποχή των “ηρώων”!

Την προηγούμενη Τρίτη ένα τηλεφώνημα, για διευκρινίσεις σε σχέση με όσα έλεγα σε μια εκπομπή μου στο ραδιόφωνο μου έκανε εντύπωση μεγάλη. Δεν του έδωσα όμως περισσότερη σημασία από όση του άξιζε, διότι σε καιρούς περίεργους συνηθίζονται αυτά. Έστω και διερευνητικά. Είναι μια παράξενη εποχή για τη δουλειά μας. Για τον καθένα δημοσιογραφία είναι κάτι διαφορετικό και σίγουρα για την Ελλάδα είναι μια παρεξηγημένη έννοια. Για ένα μεγάλο μέρος του σιναφιού μας δημοσιογραφία είναι εξυπηρέτηση, αναπαραγωγή επίσημων ανακοινώσεων, επιχειρηματικών συμφερόντων, γραμμών. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους αξιοπρεπώς, υπηρετώντας αρχές, μπαίνοντας σε αποκαλύψεις και αρνούμενοι να σιωπούν. Μερικοί από αυτούς είναι επαγγελματίες ήρωες, θέλουν να ξεχωρίζουν για να ξεχωρίζουν ως γενναίοι. Άλλοι απλά υπηρετούν ένα λειτούργημα που ονειρεύτηκαν. Σε καιρούς σαν αυτούς όλα μοιάζουν λίγο πιο ξεκάθαρα. Βοηθά ο σαρωτικός άνεμος που φυσά να φανεί τι καπνό φουμάρει ο καθένας και κυρίως γιατί.

Οι συλλήψεις, οι τζάμπα μαγκιές, οι λογοκρισίες, οι αδιανόητοι παλικαρισμοί, το κόψιμο σκηνών, εκπομπών, οι διορισμοί ημετέρων με τρελούς μισθούς, οι ημέτεροι που το δέχονται χωρίς τσίπα, το αδιανόητα ελευθεριάζον ίντερνετ, τα μέχρις αηδίας ανεξέλεγκτα social media, η αίσθηση μέτρου σε ότι γράφει και λέει εν θερμώ ο καθένας, τα κατευθυνόμενα κείμενα, ο σαρωτικός τρόπος που μια μερίδα ανθρώπων χλευάζει τη δουλειά όλου του δημοσιογραφικού λόγου συλλήβδην είναι πράγματα που προβληματίζουν και χαρακτηρίζουν την εποχή. Όσο η κρίση βαθαίνει και ο καιρός του ξεκαθαρίσματος αργεί και για αυτή την δουλειά και κοινωνική ομάδα, όπως και για όλες τις άλλες τα φαινόμενα θα γίνονται πιο έντονα.

Είναι η πρώτη φορά ίσως που σηκώνω τα χέρια ψηλά και δεν έχω ή δεν θέλω να πάρω το μέρος κάποιας από όλες τις πλευρές. Δίκιο βρίσκω σε πολλά, όμως επίσης τα λόγια πια είναι τόσα πολλά που καταντά πλεονασμός να μιλά κάνεις διαρκώς για τα αυτονόητα. Είναι ο καιρός των πράξεων πιστεύω και η Ιστορία κρίνει ποιοι θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Αργότερα βέβαια, αλλά θα το κρίνει. Ας πορευτούμε εν ειρήνη και κάνοντας ότι μπορεί ο καθείς για το κοινό καλό και για όσα ονειρεύτηκε ως αρχές σε τούτη την παρεξηγημένη δουλειά και θα δούμε που θα μας βγάλει.