Η εποχή των τεράτων;

Σήμερα είναι μια παράξενη και αμήχανη μέρα, κλείνει ένα ολόκληρο μεταπολιτευτικό κεφάλαιο που αποκαθιστά τις ελίτ και επαναφέρει ως φυσικοποιημένη την έννοια των εισοδηματικών διακρίσεων.

Αν το μέτρο για την ελάχιστη βάση ισότητας είναι η πρόσβαση για όλους και όλες στην υγεία και την παιδεία με την ψήφιση του Νόμου για την ίδρυση μη κρατικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην χώρα μας και με την προηγηθήσα ανακοίνωση της έκδοσης υπουργικής απόφασης για τα επί πληρωμή απογευματινά ιατρεία στα δημόσια νοσοκομεία αποκαθίσταται η εξαιρεσιακή συνθήκη που υπήρχε στην χώρα ως και τη δεκαετία του 70.

Για εμάς που είμαστε παλαιότεροι γνωρίζουμε πως η Ελλάδα υπήρξε ιδιοκτησία των Ελίτ, θυμόμαστε συγγενείς να παίρνουν δάνεια από τοκογλύφους για να κάνουν μια εγχείρηση και παιδιά να μη σπουδάζουν, αν και ήταν φωτεινά μυαλά, γιατί η οικογένεια δεν μπορούσε να αντέξει το βάρος του εξόδου.

Από τη δεκαετία του 80 η εξισωτική “κουλτούρα της μεταπολίτευσης” και ο “εφικτός σοσιαλισμός” βάδισαν σε ένα δρόμο άμβλυνσης των ανισοτήτων. Οργανώθηκε το Εθνικό Σύστημα Υγείας και ενισχύθηκαν τα δημόσια πανεπιστήμια. Χτίστηκαν νοσοκομεία σε κάθε νομό, δημιουργήθηκαν νοσηλευτικές σχολές διετούς φοίτησης, έγιναν ΤΕΙ Επαγγελμάτων Υγείας, οι Ιατρικές Σχολές από δύο έγιναν έξι για να επανδρωθούν τα Νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας και για δύο περίπου δεκαετίες τα ιδιωτικά Θεραπευτήρια αράχνιαζαν. Άνοιξαν νέα δημόσια πανεπιστήμια αυξάνοντας κονδύλια, εισακτέους, τμήματα και υποδομές και τα παιδιά των λαϊκών και αγροτικών οικογενειών με πανελλαδικές εξετάσεις, καθολικές και αδιάβλητες περνούσαν στα τμήματα που επιθυμούσαν. Ως τότε σπούδαζαν τα παιδιά των σπουδαγμένων…

Με το καιρό αποκτήσαμε σχολές δημοσιογραφίας, πολιτικών επιστημών, θεάτρου, κινηματογράφου, τμήματα πληροφορικής και τεχνολογίας τροφίμων, υλικών κ.ο.κ.

Δεν θα υποστηρίξω πως όλα έγιναν τέλεια, όλοι και όλες ξέρουμε πως τη τελευταία εικοσαετία η Δημόσια Υγεία και το Δημόσιο Πανεπιστήμιο σιγά σιγά και μεθοδικά αποδομήθηκε, λοιδορήθηκε, αποδυναμώθηκε ηθικά και υλικά για να μην πω πως σε κάποιες περιπτώσεις συκοφαντήθηκε.

Η ανεπαρκής αριστερά ειδικού σκοπού του 2015-2019 δεν ήταν ικανή ούτε προετοιμασμένη για διακυβερνητικές τομές και ραγδαίες αποφάσεις. Ότι έκανε το έκανε στραβά και βιαστικά, από το άνοιγμα της ΕΡΤ, τις (μη) προσλήψεις στην Υγεία και τη παιδεία ως το υπερβολικό μαξιλάρι που συσσωρεύθηκε από υπερφορολόγηση των μεσαίων στρωμάτων για να παραδοθεί το 2019 ως ένα δημοσιονομικό όπλο στην νέα κυβέρνηση που αποδόμησε ακόμη περισσότερο τις κοινωνικές πολιτικές.

Για να φτάσουμε σε αυτή τη δυστοπία χρειάστηκαν: μια δεκαετία οικονομικής κρίσης, ένα καθολικό lock down και κυρίως μερικοί πρόθυμοι μετακινούμενοι από το κέντρο προς τα δεξιά.

Αυτοί οι πρόθυμοι είναι ικανοί και έξυπνοι άνθρωποι που είχαν αποκτήσει διακυβερνητικές ικανότητες στα καλά χρόνια του ΠΑΣΟΚ, ήξεραν πως λειτουργεί το κράτος και είχαν δεξιότητες τιθάσευσης της κοινής γνώμης.

Δίπλα σε αυτούς δραστηριοποιήθηκαν οι “και Α και ΟΥ και ΔΑΠ ΝΔΦΚ” ταλιμπάν της συντηρητικής δεξιάς και οι ακραίοι πρώην τσεκουροφόροι και τηλεπωλητές της λαϊκής δεξιάς.

Έτσι δημιουργήθηκε μια συμμαχία του «νέου» που όμως είναι πολύ παλιό…πάρα πολύ παλιό.

Αυτή η συμμαχία έκλεισε το μάτι στους νοικοκυραίους ήδη από το 2020 με την αντιμετανεστευτική της λογική που είχε επιβραβευτεί δημοσκοπικά ήδη από τις αρχές της παρούσας διακυβέρνησης (φράχτης Έβρου, Ναυάγιο Πύλου, επαναπροωθήσεις).

Έβαλε πλαστά διλλήματα στην κοινή γνώμη (βαριοπούλα ή βιβλιοθήκη) για να τοποθετήσει μια ολόκληρη διμοιρία μέσα σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα για δύο χρόνια. Προσέλαβε 1100 πανεπιστημιακούς αστυνομικούς για να καταργήσει την πανεπιστημιακή αστυνομία.

Επιδότησε συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης στο πλαίσιο του covid και προσέφερε κάποια λιγοστά «καθρεφτάκια και χάντρες» εκσυγχρονισμού (συνεπιμέλεια, γάμος ομοφύλων) για να διατηρήσει ένα προοδευτικό πρόσημο.

Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα, 8 Μαρτίου του 2024, αυτό που συνέβη περιγράφετε με μια μόνο φράση από το λόγο του πρωθυπουργού στη Βουλή:

«Κινούμαστε στα όρια του Συντάγματος διότι το Σύνταγμα είναι ένα ζωντανό κείμενο που προσαρμόζεται και στα κείμενα της ευρωπαίκής νομοθεσίας, και γιαυτό δεν μιλάμε για σύσταση πανεπιστημίου, μιλάμε μόνο για εγκατάσταση στην Ελλάδα παραρτημάτων πανεπιστημίων που υπάρχουν στο εξωτερικό».

Σύμφωνα με τον Έλληνα πρωθυπουργό το σύνταγμα είναι «ζωντανό» και «αυτοποιητικό», «προσαρμόζεται» αρκεί να χρησιμοποιήσεις τις κατάλληλες λέξεις για να μπορέσεις να το παρακάμψεις.

Τέλος εποχής και το πέρασμα σε μια νέα εποχή που μου θυμίζει εκείνη την υπέροχη φράση του Γκράμσι, «το παλιό πεθαίνει, το νέο αδυνατεί να γεννηθεί, είναι η εποχή των τεράτων».

Καληνύχτα και καλή τύχη σε όλους και όλες …