Η επόμενη μέρα
της Γιάννας Διμηνά Γεννήθηκα, μεγάλωσα, έπαιξα, φλέρταρα, δούλεψα μέσα στα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης, με ελάχιστες, μικρές σε διάρκεια, εξαιρέσεις. Παιδί του κέντρου πόλης. Και με μεγάλη γλώσσα. Ακόμη θυμάμαι να μαλώνω με τον γείτονα τότε, Αντιδήμαρχο τότε, Νίκο Ταχιάο, στην Πρίγκηπος Νικολάου, να σου κατεβάσω τη μεζούρα της μοδίστρας του φώναζα, εδώ δε χωράει […]
της Γιάννας Διμηνά
Γεννήθηκα, μεγάλωσα, έπαιξα, φλέρταρα, δούλεψα μέσα στα όρια του Δήμου Θεσσαλονίκης, με ελάχιστες, μικρές σε διάρκεια, εξαιρέσεις. Παιδί του κέντρου πόλης. Και με μεγάλη γλώσσα. Ακόμη θυμάμαι να μαλώνω με τον γείτονα τότε, Αντιδήμαρχο τότε, Νίκο Ταχιάο, στην Πρίγκηπος Νικολάου, να σου κατεβάσω τη μεζούρα της μοδίστρας του φώναζα, εδώ δε χωράει ούτε Smart. Ακόμη δεν έχω φτιάξει τις εσκεμμένες γρατζουνιές στο παλιό μου Ρενό γιατί άνοιξα στόμα και καυγάδισα με τον κύριο που έχει το πάρκιγκ, επειδή κατάλαβα ότι καιροφυλακτούσε και έκλεβε για τους πελάτες του και τις «έξω» θέσεις. Ακόμη θυμάμαι το θυμό από τα «πρώην ανατολικού μπλοκ» αισθητικής κόκκινα πλαστικά παγκάκια της Τσιμισκή. Ίσως να έχω ακόμη σημάδια από της πρώτης νιότης μου τα «αγκαθωτά» κάγκελα μπροστά στο «Μουτάφη». Σίγουρα, σκέφτομαι ακόμη μια ωραιότατη μήνυση για τα αμορτισέρ που χαλούν από τα «μάτια της τίγρης», από τους δρόμους-λούνα παρκ και μια ακόμη για το διάστρεμμα στο πόδι από την ύπουλη κυματιστή άσφαλτο μπροστά στη στάση Αριστοτέλους, επί της Μητροπόλεως.
Και σήμερα, είναι η πολλοστή “επόμενη μέρα”. Τέρμα οι χαρές και οι νίκες, οι ήττες και οι θλίψεις. Απαιτώ να καθαριστεί το παρκάκι της Νικ. Σκλάβου, να απολυμανθούν και να καθαριστούν όλοι οι κάδοι απορριμάτων (που έχουν να πλυθούν από τα χρόνια του Ευάγγελου Δημητρίου…ανεξαρτήτως “πολιτικών” τοποθετήσεων”), να ανοίξει το ούτε-πεζόδρομος-ούτε-πάρκο-μόνο-χάλια μαύρα-ξερά-φυτά-και-τραπεζάκια-έξω που είναι η Αγίας Σοφίας γιατί η μόλυνση στην ατμόσφαιρα από τα μποτιλιαρισμένα Ι.Χ. πλεόνασε στο κέντρο, να βρεθεί τρόπος ώστε κάποιας μορφής Δημοτική Αστυνομία αντί να κόβει αφειδώς κλήσεις παράνομου παρκαρίσματος να κόβει πρόστιμα στους ιδιοκτήτες σκύλων που δε μαζεύουν τα κακάκια, να επαναπροσδιοριστούν οι κακά μετρημένες και υπολογισμένες θέσεις των κάδων σε σχέση με τα αυτοκίνητα (βλ. Αλεξ. Σβώλου και όχι μόνον…), να μη βγαίνουν απορριμματοφόρα όταν πάμε και ερχόμαστε από τις δουλειές μας κουρασμένοι, να αποσυρθούν τα “ακίνητα” αυτοκίνητα, να επαναφέρουν το ποσοστό που πληρώνουμε στο λογαριασμό της Δ.Ε.Η. για το Δήμο στα παλιά, καθαρά τ.μ. και όχι στα μικτά/μεικτά…Τι; Δεν ξέρετε για τι μιλάω εσείς που είχατε προεκλογική καραμελίτσα το «τακτοποίησε τα οικονομικά του Δήμου»;
Απαιτώ από σήμερα, επόμενη μέρα, να μη μιλούν τάχα στο κινητό οι εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες υποδυόμενοι τους busy αλλά να ακούν, να συνδιαλέγονται και να χαιρετούν όλους τους Θεσσαλονικείς, να μην τρέχουν από εκδήλωση σε event και από happening σε κοσμική συγκέντρωση οι Αντιδήμαρχοι βγάζοντας selfies αλλά να χτυπούν αυτοπροσώπως την πόρτα κάθε νοικοκυράς που έκανε το μπαλκόνι της τσαντίρ μαχαλά και γυφτοπάζαρο. Να αποποιηθούν τη λογική της μόστρας-βιτρίνας, δεν είναι τρεις δρόμοι η Σαλονίκη, δεν είναι μόνον η Προξένου Κορομηλά κέντρο, δεν είναι η πόλη κανενός, δεν είναι η πόλη οι φίλοι μας. Ας περπατήσουν μαζί μας στην Κασσάνδρου, την Ολύμπου, την Αμαλίας, την Αετορράχης, τη Μακρυγιάννη και τη Δελφών…