Η εργαλειακή προεκλογική αξία του ΑΠΘ

Η κυβερνητική ανάγκη της για προσέλκυση ψηφοφόρων από την άκρα δεξιά οδήγησε στο χθεσινό δρώμενο της επέμβασης των ΜΑΤ στο ΑΠΘ.

Χθες τα ξημερώματα τα ΜΑΤ εκκένωσαν την κατάληψη Primavera που βρίσκονταν στον χώρο όπου άλλοτε στεγαζόταν το κυλικείο της Θεολογικής Σχολής. Εντός της κατάληψης βρέθηκαν σημαίες του ελευθεριακού χώρου σε ξύλινες λαβές, κράνη μηχανής, ένας λοστός και ένα ποδήλατο (σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛΑΣ).

Φοβερά τεκμήρια που αν συνδυαστούν με το σέικερ στιγμιαίου καφέ και τους δύο ασκούς χύμα κρασιού που εμφανίζονται στις φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΛΑΣ στοιχειοθετούν βαριές κατηγορίες.

Μεσημεριάτικα γέμισε η πανεπιστημιούπολη διμοιρίες, αποκλείστηκε η είσοδος των αυτοκινήτων από όλες τις πύλες κλπ. Οι αμερικανοί φοιτητές που έκαναν επίσκεψη στο ΑΠΘ έβγαζαν φωτογραφίες με τα κινητά και το διασκέδαζαν. Η ΕΛΑΣ υποστηρίζει ότι επαν-εκκένωσε το χώρο γιατί το πρωί έγινε εκ νέου κατάληψη. Σε ερώτηση που έκανα, σε αξιωματικό που βρίσκονταν μαζί με τις δυνάμεις των ΜΑΤ, «ποιους εκκένωσαν;» μου απάντησε ειλικρινά «κανέναν». Κανένας δεν υπήρχε για να εκκενωθεί… Υπήρχε βέβαια ο σκύλος που βλέπετε στη φωτογραφία και ο οποίος φαίνεται να απολαμβάνει το προεκλογικό δρώμενο.

Το γκροτέσκο, η γελοιότητα της όλης υπόθεσης έχει όμως και μια άλλη πιο σημαντική πτυχή. Το ΑΠΘ έχει εργαλειοποιηθεί ως πεδίο επίδειξης της «πυγμής» του νόμου και της τάξης. Ειδικά μετά το φιάσκο και την άτακτη υποχώρηση στο θέμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας, η κυβέρνηση και μέρος της πανεπιστημιακής κοινότητας αποζητά και διαρκώς δημιουργεί πεδία έντασης. Όποιος πιστεύει ότι η κλιμάκωση της καταστολής θα λύσει τα όποια προβλήματα δεν είναι απλά αφελής, είναι επικίνδυνος.

Οι περιστασιακές «επιτυχίες» – όπως η σημερινή εκκένωση του κανένα – επιτείνουν το θυμό, την οργή, την αίσθηση της αδικίας, την αδυναμία συνομιλίας με τους/ις φοιτητές/τριες μας. Αυτούς/ές τους/ις λίγους/ες που τώρα διαμαρτύρονται στα γρασίδια της Θεολογικής και αυτούς/ές τους πολλούς/ές που σιωπηλά το βιώνουν χωρίς να είναι υποστηρικτές της όποιας κατάληψης. Όταν μια κοινωνία τρομοκρατεί τη νέα γενιά της, «τὸ πεπρωμένον φυγεῖν ἀδύνατον».

Αργά το απόγευμα τα ΜΑΤ αποχώρησαν από το ΑΠΘ. Άφησαν την πικρή γεύση ότι, για ακόμα μια φορά, το ακαδημαϊκό μας σπίτι έγινε αντικείμενο εργαλειακής χρήσης. Ζητάμε το αυτονόητο: αφήστε μας να κάνουμε τη διδασκαλία και την έρευνα μας, αφήστε τους φοιτητές/τριες μας να αναπνεύσουν με τις δικές τους αναπνοές.