Η Γάζα πάλι μάτωσε

Για όλα φταίει εκείνη η μπαλαρίνα, η Γκαλίνα Ουλάνοβα.

Την είχε δει στο σινεμά να χορεύει στην «Λίμνη των κύκνων». Ένας λευκός πανέμορφος κύκνος άνοιγε τα χέρια φτερά του και πετούσε από τη μιαν άκρη της οθόνης μέχρι την άλλη, προσγειωνόταν απαλά και με μικρές πιρουέτες στροβιλιζόταν γύρω από το βασιλόπουλο για να του δέσει μάγια. Ή μήπως ο κύκνος να λύσει τα δικά του;

Οι δοκιμές όμως στο μωσαϊκό της κουζίνας δεν είναι εύκολη δουλειά. Πώς να κάνεις πιρουέτες στα πέντε σου χωρίς μαθήματα χορού, χωρίς τεχνική, χωρίς πουέντ, χωρίς τη χάρη της θεάς Γκαλίνας. Σε μια τελευταία προσπάθεια να μιμηθεί το ακατόρθωτο άλμα της προσγειώθηκε με το κεφάλι στο χερούλι της μαντεμένιας μασίνας, όπου εκείνη την ώρα σιγοψηνόταν το μεσημεριανό φαγητό. Το αίμα πετάχτηκε σιντριβάνι, πλημμύρισε τα μαλλιά, το λαιμό, άφησε στο πάτωμα κόκκινες κηλίδες. Άκουσε τη μαμά να φωνάζει τρομαγμένη «γάζα, γάζα! Φέρτε μου γάζα να σταματήσω το αίμα…»

Τότε άκουσε για πρώτη φορά τη λέξη. Γάζα. Ήταν μια στενή λωρίδα από λεπτό άσπρο πανί που τυλίχτηκε γύρω από το κεφάλι, σφιχτά όσο έπρεπε, για να σταματήσει η αιμορραγία του τραύματος. Το πρωί μετά από έναν ταραγμένο ύπνο άκουσε τη μαμά να λέει ανήσυχη «Η γάζα πάλι μάτωσε!»

Στα χρόνια που πέρασαν η λέξη Γάζα έγινε συνώνυμο της πληγής που δεν κλείνει. Πράγματι η Γάζα μάχεται να κλείσει μια πληγή που ματώνει συνεχώς. Ένας άγριος χορός αφήνει ανοιχτό το τραύμα της. Η Γάζα ματώνει ξανά και ξανά, ο κύκνος βαριά πληγωμένος δεν έχει τη δύναμη να πετάξει, ούτε να λύσει τα μάγια του. Διπλώνει τα φτερά και τραγουδάει το κύκνειο άσμα του.

Εικόνα: unsplash